Η ηλεκτρική διασύνδεση Κύπρου-Ελλάδας αποτελεί έργο στρατηγικής σημασίας. Δεν είναι όμως απλώς ένα τεχνικό έργο ενεργειακής υποδομής αλλά μια επιλογή με τεράστιες γεωπολιτικές προεκτάσεις, που φέρνει την Κύπρο στο επίκεντρο ανταγωνισμών και ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάλεσε την Κυπριακή Δημοκρατία να βάλει τα €25 εκατ. στο τραπέζι, ο Νίκος Χριστοδουλίδης διαβεβαίωσε ότι η Λευκωσία είναι «απολύτως δεσμευμένη» στο έργο, τονίζοντας ότι Κύπρος και Ελλάδα «ανέλαβαν κάποιες συγκεκριμένες δεσμεύσεις σε σχέση με το συγκεκριμένο έργο».
Παρ' όλα αυτά το τοπίο παραμένει θολό, και λόγω των ενστάσεων του υπουργού Οικονομικών, αν και, σύμφωνα με αρμόδια πηγή, στην πραγματικότητα ο ΠτΔ δεν διαφωνεί με τον Μάκη Κεραυνό αλλά «η διαφορά είναι ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας χειρίζεται το θέμα σε διπλωματικο-πολιτικό επίπεδο, καθώς αφορά τις σχέσεις Κύπρου-Ελλάδας, ενώ ο υπουργός Οικονομικών σε τεχνοκρατικό». Σε αυτό το πλαίσιο, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης τόνισε ότι το ζήτημα αυτό άπτεται και θεμάτων εθνικής κυριαρχίας, τα οποία, όπως είπε, δεν πρόκειται μέσα από δημόσιο διάλογο να θέσει υπό αμφισβήτηση.
Εύλογες οι ανησυχίες Κεραυνού
Σε κάθε περίπτωση, οι ανησυχίες του υπουργού Οικονομικών, όπως τις ανέδειξε σε συνέντευξή του στον «Π», στο πλαίσιο της οποίας αποκάλυψε ότι «το έργο δεν είναι βιώσιμο», είναι εύλογες και καθόλου υπερβολικές. Διότι σε περίπτωση που το έργο αποδειχθεί ανεφάρμοστο, τότε, τα €25 εκατομμύρια τον χρόνο δεν θα είναι απλώς μια λογιστική γραμμή στον προϋπολογισμό. Θα είναι ένα ποσό χαμένο, θαμμένο στον βυθό της Μεσογείου. Και η Κύπρος δεν έχει την πολυτέλεια να παίζει με τέτοιου μεγέθους σπατάλες.
Η πολιτική δέσμευση είναι απαραίτητη αλλά όχι αρκετή. Χρειάζεται πλήρης διαφάνεια σε σχέση με το ποιος εγγυάται τη βιωσιμότητα του έργου; Πώς διασφαλίζεται ότι το ρίσκο δεν μεταφέρεται μονομερώς στην Κυπριακή Δημοκρατία; Και, κυρίως, ποια είναι η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που προβάλλεται ως εταίρος αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει καταστήσει σαφές αν είναι έτοιμη να αναλάβει το πολιτικό κόστος που συνεπάγεται μια τέτοια διασύνδεση (ιδίως απέναντι στην Τουρκία).
Αν η Κύπρος προχωρήσει, χωρίς καθαρή εικόνα, κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπη με ένα έργο που, αντί να την ενδυναμώσει ενεργειακά και γεωπολιτικά, θα την εκθέσει σε νέες πιέσεις και θα της στοιχίσει εκατομμύρια χωρίς αντίκρισμα.
Το ζητούμενο, λοιπόν, δεν είναι απλώς να «αποδείξει έμπρακτα» η Λευκωσία τη στήριξή της στο έργο. Το ζητούμενο είναι να ξέρει επακριβώς τι στηρίζει, ποιον στηρίζει και ποιον λογαριασμό θα κληθεί να πληρώσει στο τέλος. Γιατί στη γεωπολιτική σκακιέρα οι βιαστικές κινήσεις πληρώνονται ακριβά. Και η Κυπριακή Δημοκρατία το ξέρει καλά.
