Παρ' όλα τα θετικά που έχουν επιτευχθεί, η ανθρωπότητα κατρακυλά στο έρεβος λόγω απληστίας και εγωισμού που οδηγούν σε πολέμους με ποτάμια αίματος. Άσε την κλιματική αλλαγή που οι προσπάθειες από όλους είναι εκ των ων ουκ άνευ αλλά «αγρόν αγοράσαμε». Δυστυχώς η παγκοσμιοποίηση έδωσε μόνο για λίγο ελπίδες για μια ειρηνική συνύπαρξη των λαών αλλά φευ μόνο για λίγο, αφού τα συμφέροντα των κρατών υπερίσχυσαν της συμφιλίωσης των λαών οι οποίοι υποφέρουν είτε από την οικονομική κρίση μετά την κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας ή από τους πολέμους που σίγουρα έχουν άμεση σχέση πάλι με οικονομικά πέραν των εδαφικών συμφερόντων. Ως εκ τούτου η δημιουργία μιας παγκόσμιας οικογένειας χωρίς μίση, πάθη, πολέμους, αιματοχυσίες και κακίες αποτελεί ουτοπικό όνειρο. Έχουμε εισέλθει στον 21ο αιώνα και η ανθρωπότητα βρίσκεται στον κυκεώνα ενός φαύλου κύκλου χωρίς εξόδους διαφυγής. Η τρωτή-άτρωτη υπερδύναμη μετά το ανελέητο χτύπημα σε χώρες όπου άφησε καμένη γη και χιλιάδες αθώα θύματα με πρόσχημα την εξάρθρωση της τρομοκρατίας απέτυχε παταγωδώς αφού κατόρθωσε να αναζωπυρώσει νέες τρομοκρατικές εστίες. Το Ισραήλ, παρά την καταδικαστέα επιδρομή της Χαμάς στις 7/10/23 με σφαγές και απαγωγές, ακολουθεί πιστά τα αχνάρια του «Χασάπη» του με τη γενοκτονία στη Γάζα και αγωνίζεται να εκτοπίσει τους Παλαιστίνιους από την πατρώα γη με άνομα μέσα. Ο πόλεμος στην Ουκρανία με εκατόμβες θυμάτων συνεχίζεται χωρίς ίχνος ελπίδας για ειρήνη. Το Πακιστάν και η Ινδία με το πυρηνικό οπλοστάσιό τους αλληλοαπειλούνται με εξαφάνιση για ένα κομμάτι γης, «για ένα πουκάμισο αδειανό». Το Ιράν παίζει «πυρηνικό κρυφτούλι» με την υπερδύναμη και το Ισραήλ. Η αναδυόμενη υπερδύναμη των μυρίων καραδοκεί για την ανάληψη των ηνίων ενός κόσμου χωρίς ελπίδα, χωρίς μέλλον, χωρίς αύριο. Και όμως κανείς δεν πρέπει να απορεί και να εξίσταται για την κατάντια της ανθρωπότητας αφού παρ' όλα τα θετικά άλματα προόδου σε πολλούς τομείς βρισκόμαστε εκεί που ξεκινήσαμε. Από καταβολής κόσμου και χωρίς καμία διακοπή η ειρήνη είναι ένα άπιαστο όνειρο. Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι διάσπαρτη από πολέμους, λεηλασίες, κτηνωδίες και κραυγές αγωνίας. Ο πολιτισμός μας, όσο και αν προόδευσε, συνεχίζει να δοξάζει και να υμνεί τον πόλεμο. Οι στυλοβάτες της ανθρωπότητας «turn a blind eye» στις κατάφορες αδικίες. Μήπως το τέλος να ευρίσκεται ενόψει…;
* ΒΑ, ΜΑ, PhD πρώην επιθεωρητή και πρώτου λειτουργού Εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού
