Όποιος και αν κερδίσει αυτές τις εκλογές, είτε ο Τουφάν είτε ο Ερσίν, να μην απογειώνεται πολύ. Δεν είναι καθόλου εύκολη η δουλειά του. Είναι αλήθεια πως κανείς δεν μας υπόσχεται λύση του κυπριακού προβλήματος. Όμως, να μην νομίσουν ότι θα επιβάλουν έτσι εύκολα τις τουρκικές απαιτήσεις στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Ο Τατάρ δεν φαίνεται πολύ φιλόδοξος πάνω σε αυτό το θέμα. Η απαίτησή του είναι απαίτηση της Τουρκίας. Δύο κράτη. Η Τουρκία ξέρει ότι δεν θα αποδεχθεί ποτέ το μοντέλο των δύο κρατών η ελληνοκυπριακή πλευρά. Άλλωστε γι’ αυτό το θέτει επί τάπητος. Ο σκοπός είναι η συνέχιση της πολιτικής τής μη λύσης. Δηλαδή, τα δύο κράτη είναι η νέα εκδοχή της πολιτικής «η μη λύση είναι λύση». Ξέρει και ότι κανένας κράτος στον κόσμο δεν θα το αποδεχτεί αυτό. Και αν θέλετε την αλήθεια, δεν ενοχλείται καθόλου απ’ αυτό. Ακριβώς το αντίθετο, είναι ικανοποιημένη. Να μην την αναγνωρίσουν. Αν την αναγνωρίσουν, θα χαλάσει η μαγεία! Δεν μπορεί να συνεχιστεί η πολιτική «η μη λύση είναι λύση». Τότε η Τουρκία πρέπει να βρει κάτι άλλο. Μια άλλην απαίτηση. Μια άλλην επιθυμία. Κάτι άλλο στο οποίο η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν θα πει ποτέ ναι. Το ουσιαστικό καθήκον του Τατάρ είναι να συνεχίσει με επιτυχία την πολιτική της μη λύσης.
Αυτός που είναι πραγματικά δύσκολη η δουλειά του είναι ο Τουφάν. Εκείνοι που θα τον ψηφίσουν, περιμένουν από αυτόν διαφορετικά πράγματα από ό,τι από τον Τατάρ. Και εκείνος άλλωστε έδωσε αισιόδοξες υποσχέσεις. Να πάρει ταυτότητες στα «άτομα χωρίς ταυτότητα». Να τους κάνει πολίτες της ΕΕ. Να διασφαλίσει τη διέλευση στον νότο του πληθυσμού από την Τουρκία, ο οποίος δεν μπορεί να περάσει. Να καταστεί εταίρος στις αποφάσεις που αφορούν την ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Να παραγκωνίσει τις έρευνες που διεξάγονται στον νότο λόγω του σφετερισμού ελληνοκυπριακών περιουσιών στον βορρά. Και να αποσπάσει μερίδιο από το φυσικό αέριο που βρίσκεται στη θάλασσα.
Μήπως είναι δυνατόν να στριμώξει τον Χριστοδουλίδη με αυτά; Δεν είναι δυνατόν. Στη σημερινή συγκυρία δεν είναι καθόλου δυνατόν. Η ελληνοκυπριακή πλευρά ξεπέρασε τον καιρό που ήταν αδύναμη και αδύνατη. Έκτισε ισχυρές συμμαχίες με πρώτη και κύρια με το Ισραήλ. Ισραήλ σημαίνει Αμερική. Η Αμερική ήρε το εμπάργκο όπλων για την Κύπρο. Αντιθέτως, η Τουρκία περνά από μια περίοδο πλήρους κατάρρευσης. Η οικονομία σέρνεται. Ο λαός είναι πεινασμένος και εξαθλιωμένος. Η εξωτερική πολιτική καταρρέει. Ανέτρεψε τον Άσαντ στη Συρία χρησιμοποιώντας τους ψυχασθενείς τζιχαντιστές, όμως δεν της έμεινε η Συρία. Έμεινε στο Ισραήλ. Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν μπόρεσε να πάρει αυτό που έψαχνε στο τελευταίο του ταξίδι στην Αμερική. «Διέκοψε τις σχέσεις σου με τη Ρωσία», του είπε ο Τραμπ. Δεν τον άφησε να μυριστεί τα αεροπλάνα F-35. Δεν του έδωσε τη μηχανή των αεροπλάνων ΚΑΑΝ που παράγονται στην Τουρκία. Και το σημαντικότερο, είναι η υπόθεση της τράπεζας Halk Bankası. Η παραβίαση των κυρώσεων κατά του Ιράν και το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Ιδού, αυτό είναι που φοβίζει πιο πολύ τον Ερντογάν. Για να κλείσει αυτή την υπόθεση πρότεινε 100 εκατομμύρια δολάρια ο Ερντογάν, όμως και αυτό το σουτ χτύπησε στο δοκάρι. Ο έλεγχος του Ερντογάν βρίσκεται στα χέρια του Τραμπ. Ο Τραμπ τραβάει το σχοινί όποτε θέλει.
Σε μια περίοδο που αποδυναμώθηκε τόσο η Τουρκία, δεν μπορεί να απογειωθεί έτσι ο Τουφάν Έρχουρμαν μπροστά στον Χριστοδουλίδη. Αποτελούν παρελθόν οι μέρες που από την Άγκυρα κόμπαζαν λέγοντας στους Ελληνοκύπριους «μπορεί να έρθω ξαφνικά ένα βράδυ». Μετά την Άγκυρα, ο Τουφάν θα κάνει στον Χριστοδουλίδη τη δεύτερή του επίσκεψη. Όμως, δεν μπορεί να πάρει από αυτόν ό,τι είναι να πάρει χωρίς να υπάρχει συνολική λύση. Για να πάρει πρέπει να δώσει. Όμως, ο Τουφάν δεν υπόσχεται απολύτως τίποτα για να δώσει. Αν ο Χριστοδουλίδης ζητήσει το Βαρώσι, δεν μπορεί να το δώσει. Σίγουρα ο Τουφάν θα του πει μετά τη λύση, όπως είπαν και οι προηγούμενοι. Μήπως και ο Χριστοδουλίδης δεν μπορεί να πει στον Τουφάν «μετά τη συνολική λύση», για ό,τι ζητήσει; Έτσι είναι, αν υπάρχει κατοχή, υπάρχει και το δίκαιο της ανάγκης. Θα επιστρέψει με άδεια χέρια ο Τουφάν από αυτή τη συνάντηση. Και οπωσδήποτε θα αρχίσει να κατηγορεί την ελληνοκυπριακή πλευρά ότι δεν θέλει λύση.
Με συγχωρείτε, πάλι είπαμε πολλές κουβέντες. Μήπως το κυπριακό ζήτημα δεν είναι όλο κουβέντες;
