Η ηλεκτρική διασύνδεση Κύπρου-Ελλάδας μέσω του καλωδίου GSI προαναγγέλθηκε και προβλήθηκε ως ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο που θα τερμάτιζε την ενεργειακή απομόνωση της Κύπρου από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, θα μείωνε δραστικά την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος που είναι το δεύτερο ακριβότερο στην ΕΕ και θα συνέβαλλε στη λύση του ενεργειακού μας προβλήματος. Ο αγωγός αποφασίστηκε και σχεδιάστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση της οποίας ο νυν Πρόεδρος κατείχε το βασικό πόστο του ΥπΕξ.
Από τα πρώτα στάδια υλοποίησης του έργου από την κυβέρνηση Ν. Χρ. διαφάνηκαν σκιές και δυσκολίες. Καταρχάς προέκυψε θέμα με την καταβολή 25 εκατ. ευρώ προς το ελληνικό Δημόσιο (ΑΔΜΗΕ) που ήταν όρος για να προχωρήσει το έργο. Αντηλλάγησαν σκληρές δηλώσεις μεταξύ αξιωματούχων των δύο χωρών και απειλήθηκαν οι σχέσεις τους. Το πρόβλημα δεν είναι απλά τεχνικό, δηλαδή η έρευνα του βυθού από όπου θα περάσει το καλώδιο, αλλά θέμα γεωπολιτικού ρίσκου το οποίο, από ό,τι φαίνεται, η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει. Πέραν τούτου εντός της κυβέρνησης της Κύπρου υπάρχει θέμα διγλωσσίας αναφορικά με το βιώσιμο ή όχι του όλου έργου. Ενώ ο υπουργός Ενέργειας υποστηρίζει συνέχισή του, ο ΥπΟι επικαλούμενος δύο ανεξάρτητες έρευνες δηλώνει κατηγορηματικά ότι το έργο δεν είναι βιώσιμο, ο δε ΠτΔ προσπαθεί να ισορροπήσει μη τοποθετούμενος επί της ουσίας. Από την άλλη, ο Έλληνας Πρωθυπουργός αναφέρει ότι οι δύο χώρες δεν βρίσκονται σε αντιπαράθεση, ότι βρίσκονται σε άριστη σχέση και ότι όλα πάνε καλά. Ο δε επίτροπος Ενέργειας της ΕΕ δηλώνει ότι το έργο είναι μεγάλης σημασίας για την Ένωση και ότι είναι δεσμευμένος σε αυτό.
Τελικά κανένας δεν γνωρίζει κατά πόσο θα υλοποιηθεί το έργο και ο κόσμος είναι μπερδεμένος. Ενώπιον αυτής της αβεβαιότητας και των συγκρουόμενων απόψεων εγείρονται μερικά καίρια ερωτήματα. Πέραν των τεχνικών προβλημάτων υπάρχουν θέματα οικονομικής βιωσιμότητας αλλά και σχέσεων με την απρόβλεπτη γείτονα Τουρκία. Είναι λογικό να υπογράψουμε τις σχετικές συμφωνίες και να διερωτώμαστε για τη βιωσιμότητα του έργου εκ των υστέρων; Για ένα τέτοιο έργο που θα στοιχίσει στον φορολογούμενο εκατοντάδες εκατομμύρια ή και δις ευρώ, δεν έπρεπε να εξεταστούν τα πάντα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια; Και ποια αξιοπιστία μπορεί να έχει ένας Πρόεδρος όταν σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα δεν παίρνει θέση και αφήνει τον χρόνο να δώσει λύση; Ας μην προβάλλει το άλλοθι ότι όλα δρομολογήθηκαν επί Ν. Αν. γιατί, όπως στο Κυπριακό, έτσι και στο θέμα του αγωγού δεν ακούσαμε να αρθρώσει την παραμικρή ένσταση ή διαφωνία.
Ποια εμπιστοσύνη μπορεί να έχει ο πολίτης σε μια κυβέρνηση όταν δεν είναι πάντοτε σίγουρος κατά πόσον εννοεί αυτά που διακηρύσσει, όταν είναι πλούσια σε υποσχέσεις οι οποίες όμως μένουν υποσχέσεις; Με την πρακτική του «ναι μεν αλλά» και να φαίνεται ότι ο ΠτΔ συμφωνεί με όλους μπορεί να επιβιώνει στα πολιτικά και κομματικά παιγνίδια αλλά στην περίπτωση του αγωγού χάνονται πολλά εκατομμύρια και πρέπει επιτέλους να πάρει κάποια απόφαση.
Και οι δύο υπουργοί Παπαναστασίου και Κεραυνός, που εμπλέκονται στο ζήτημα της κατασκευής του αγωγού, πιστώνονται με λογική, αίσθηση ευθύνης και πατριωτισμό και δεν νομίζω να επιμένουν στις θέσεις τους από απλό πείσμα. Αν όμως τελικά αποδειχθεί ότι εκ των δύο ο ΥπΟι έχει δίκαιο και το έργο δεν είναι βιώσιμο, τότε, ναι, είναι προτιμότερο και επιβάλλεται να μην προχωρήσουμε στην ολοκλήρωσή του και να γλυτώσει το Δημόσιο, δηλ. οι φορολογούμενοι, αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια.
Η όλη υπόθεση, όπως εξελίχθηκε, δεν μπορεί να ερμηνευθεί με τις μέχρι τώρα γνωστές πληροφορίες και γεγονότα -παραμένουν αδιευκρίνιστα και ανεξήγητα σημεία. Γιατί έστω και αν λυθούν όλα τα δυσεπίλυτα τεχνικά προβλήματα, έστω και αν τελικά το έργο αποδειχθεί βιώσιμο, απομένει η στάση του τουρκικού παράγοντα που ενδεχομένως να τινάξει το όλο εγχείρημα στον αέρα. Εκτός και αν υπάρχει κάποια άγνωστη λεπτομέρεια, όπως κάποια κρυφή διευθέτηση μεταξύ Μητσοτάκη και Τουρκίας, που ίσως μας διαψεύσει όλους και το έργο στο τέλος περατωθεί. Οψόμεθα.
