Μήπως είναι δυνατόν να λέει άλλο η Τουρκία και άλλο ο Τουρκοκύπριος ηγέτης στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Δεν είναι δυνατόν φυσικά. Ο Ταγίπ Ερντογάν είπε δύο κράτη. Ο Τουφάν Έρχιουρμαν δεν είπε ομοσπονδία. Ούτε δύο κράτη είπε, δεν βγήκε τέτοια κουβέντα από το στόμα του, όμως δεν αντιτάχθηκε και σε αυτό που είπε ο Ερντογάν. Έδωσε ένα μήνυμα σαν να έλεγε «εσύ λες έτσι, εγώ λέω αλλιώς, όμως θα συναντηθούμε κάπου». Πώς; Έχει και αυτός προϋποθέσεις για τις διαπραγματεύσεις, όπως ο Τατάρ. Αποδοχή της πολιτικής ισότητας ασυζητητί χωρίς να γίνεται θέμα παζαρέματος. Χρονικό περιορισμό. Καθορισμό χρονοδιαγράμματος. Και μη επιστροφή στο υφιστάμενο στάτους κβο σε περίπτωση που καταλήξουν χωρίς αποτέλεσμα οι διαπραγματεύσεις. Δηλαδή, δεν θα υπάρξουν διαπραγματεύσεις σε περίπτωση που δεν γίνουν αποδεχτοί οι όροι που προβάλλει ο Έρχιουρμαν. Κοντολογίς, λέει στην ελληνοκυπριακή πλευρά: «Είτε αποδέχεσαι τους όρους μας, είτε θα επιστρέψουμε στα δύο κράτη». Άλλωστε αυτό θα γινόταν. Σε αυτό ακριβώς το σημείο φαίνεται να έχουν συμφωνήσει με τον Ταγίπ Ερντογάν. Είναι γνωστό το σημείο στο οποίο θα βρεθούν. Θα βαδίσουν από διαφορετικούς δρόμους και θα φτάσουν στο ίδιο μέρος. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι ο Ερντογάν συνεχίζει να επιμένει στα δύο κράτη, όμως σημαντικό είναι και το γεγονός ότι ο Έρχιουρμαν δεν αναφέρθηκε καθόλου σε ομοσπονδία. Είναι πιο σημαντικό και το γεγονός ότι ο Ερντογάν δεν είπε λέξη γι’ αυτό.
Η πλευρά που επιθυμεί λύση και είναι ειλικρινής δεν κάθεται ποτέ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με προϋποθέσεις. Δεν γίνεται διαπραγμάτευση με αυτό τον τρόπο. Τι ισχύ μπορεί να έχουν τα θέματα που έχουν γίνει αποδεχτά σε όλες τις διαπραγματεύσεις που έγιναν μέχρι σήμερα και δεν κατέληξαν σε αποτέλεσμα; Αν κατέληξε χωρίς αποτέλεσμα μια διαπραγμάτευση, δεν μπορεί να κοπούν κομμάτια από αυτήν και να καταγραφούν ως αποδεχτά. Αν δεν υπάρχει αποτέλεσμα, καίγονται εντελώς οι διαπραγματεύσεις. Και ξαναρχίζουν από την αρχή. Δεν μπορούμε να κόψουμε κομμάτια από καμία ταινία που μας αρέσει και να πετάξουμε τις σκηνές που δεν μας αρέσουν. Εκείνη η ταινία θα πάψει να είναι ταινία. Επιπλέον, όλα αξιολογούνται εντός του δικού τους χρονικού διαστήματος. Περνούν χρόνια. Αλλάζουν οι συνθήκες. Ξαφνικά ανοίγει το κλειστό Βαρώσι. Ξαφνικά προσγειώνονται μη επανδρωμένα αεροσκάφη στο Λευκόνοικο. Ξαφνικά αλλάζει το περιουσιακό καθεστώς. Ξαφνικά ο πληθυσμός μας ξεπερνά το ένα εκατομμύριο. Ξαφνικά ανακαλύπτεται ένας θησαυρός στη θάλασσα. Γιατί θεωρείται πως ισχύει ακόμα ό,τι έγινε αποδεχτό όταν δεν υπήρχαν αυτά; Μήπως με τον καιρό δεν χάλασαν όλα όσα έγιναν αποδεχτά στη συμφωνία που έγινε στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το 1945 στη Γιάλτα ανάμεσα στους Στάλιν, Ρούσβελτ και Τσόρτσιλ; Όμως, έστω και αν κατέληξαν χωρίς αποτέλεσμα οι διαπραγματεύσεις που έγιναν μέχρι σήμερα, ο Τουφάν απαιτεί να μην συζητηθούν ξανά όλα όσα έγιναν αποδεχτά κατά τη διάρκεια αυτών των διαπραγματεύσεων; Για να πω την αλήθεια, αυτό απαιτούσαν και οι προηγούμενοι ηγέτες. Γιατί; Διότι η τουρκική πλευρά ψήλωνε λίγο πιο πολύ τον πήχη των απαιτήσεών της σε αυτό το τραπέζι των διαπραγματεύσεων και πάντα ανάγκαζε την άλλη πλευρά να τα δέχεται αυτά. Πρώτα είπε ομοσπονδία. Μετά συνομοσπονδία. Μετά δύο κράτη. Αφότου ψήλωσε τόσο πολύ τον πήχη, δεν είναι εύκολο να επιστρέψει ξανά στην ομοσπονδία, έτσι δεν είναι;
Δεν μπορεί να λέει άλλο η Τουρκία και άλλο ο Τουρκοκύπριος ηγέτης σε ένα τραπέζι διαπραγμάτευσης. Μέχρι σήμερα δεν είδαμε κάτι τέτοιο. Στην ομιλία που έκανε ο Τουφάν στην Άγκυρα, όλο την ελληνοκυπριακή πλευρά κατηγορούσε, ακριβώς όπως ο Τατάρ. Δηλαδή, εμείς πάντα θέλαμε λύση, όμως η ελληνοκυπριακή πλευρά πάντα απέφευγε τη λύση. Όμως, μήπως έμεινε κανείς που δεν ξέρει την πολιτική της Τουρκίας ότι «η μη λύση δεν είναι λύση»; Πάντα το έλεγα και το λέω. Η Τουρκία δεν θέλει λύση. Η καλύτερη λύση γι’ αυτήν είναι το συνεχιζόμενο επί πενήντα χρόνια στάτους κβο. Ακόμα και αν δεν προσάρτησε επισήμως την Κύπρο, θεωρείται ότι την έχει προσαρτήσει. Και δεν δέχθηκε καμία σοβαρή αντίδραση διεθνώς. Κανείς δεν της είπε «φύγε από την Κύπρο». Εμείς είμαστε εκείνοι που είναι ουσιαστικά τα θύματα και αποκομμένοι από τον κόσμο. Και ο κόσμος μας βλέπει ως παράσιτα της Τουρκίας εδώ. Είμαστε χωρίς κράτος και δεν έχουμε ταυτότητα! Ο Τουφάν δεν μπορεί να παραβιάσει τον όρο του Ταγίπ Ερντογάν για τα δύο κράτη και να βάλει την ομοσπονδιακή λύση στο τραπέζι. Η πολιτική των δύο κρατών είναι η συνέχιση της πολιτικής ότι η μη λύση είναι λύση και δεν μπορεί να τη χαλάσει. Η λύση μπορεί να υπάρξει εδώ μόνο παρά τη θέληση της Τουρκίας. Όχι με την Τουρκία!
Φαίνεται ότι θα ξοδέψουμε άδικα ακόμα πέντε χρόνια, όπως έγινε κατά την περίοδο του Τατάρ. Κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι δεν συμφώνησαν οι Ερντογάν και Τουφάν. Συμφώνησαν. Συμφώνησαν στη μη λύση. Αν ο Ταγίπ Ερντογάν δεν αγαπούσε τον Τουφάν, μήπως θα του έστελνε το αεροπλάνο του και θα τον υποδεχόταν με τέτοια εντυπωσιακή στρατιωτική τελετή στο προεδρικό;
