Όταν έμαθα πως ενώ σε εμάς πλάκωσε η μαφία της Τουρκίας στον νότο πλάκωσε η μαφία της Ελλάδας, απλώθηκε στην ψυχή μου η μελωδία του τραγουδιού «Αχ Κύπρος μου». Η Κύπρος είναι ένα νησί; Είναι ένα κομμάτι από τον παράδεισο; Όμως, έκλεισαν οι πόρτες του παραδείσου. Όλοι οι διάβολοι είναι εδώ. Εμείς συνδέσαμε δρόμο από την Κερύνεια στην Ανατολία. Και εσείς συνδέσαμε δρόμο από τη Λάρνακα στην Αθήνα; Να που γίναμε ίσοι. Δεν είναι πολιτική ισότητα. Είναι εγκληματική ισότητα! Όμως αν ρωτάτε εμένα, ούτε σε αυτό μπορούμε να συμφωνήσουμε. Νομίζω πως σε αυτό το ζήτημα εσείς είστε πιο μπροστά αδελφέ. Και στην ανθρωποκτονία. Και στη ληστεία. Και στα ναρκωτικά. Και στον βιασμό. Τι έγινε τώρα; Πιαστήκαμε όλοι αιχμάλωτοι των συμμοριών της μαφίας; Εμείς της Τουρκίας. Και εσείς της Ελλάδας; Έχουμε Αστυνομία, στρατό, δικαστήρια. Καθώς οι εκτελεστές έρχονται ελεύθεροι για να σκοτώσουν, ο στρατός μας ανακοινώνει ότι θα κάνει πενθήμερες βολές όλμων στις πεδιάδες. Ενώ ο Χριστοδουλίδης του φοράει το μπερέ, ο δικός σας στρατός λέει «θα επιστρέψουμε στην Αμμόχωστο». Ο δικός μας στρατός λέει «Η Κύπρος είναι και θα παραμείνει τουρκική». Ο δικός σας στρατός λέει «τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια». Χαιρετίσματα σε όλους τους στρατιώτες, οι οποίοι ακόμα φυλάνε σκοπιά στα οδοφράγματα βρίζοντας! Η μαφία σκοτώνει! Καίει οχήματα. Μαζεύει χαράτσι. Την ώρα που εμείς συζητάμε τις διαπραγματεύσεις, οι συνηθισμένοι συμμορίτες μπαίνουν σε ένα σπίτι, δένουν τον σπιτονοικοκύρη και ληστεύουν το σπίτι! Φωνάζει από την τηλεόραση ο αγαπητός μου φίλος Μάιπα, υπάρχει ρουσφέτι, υπάρχει διαφθορά. Αν υπάρχει σε εμάς, υπάρχει και σε εσάς αδελφέ. Βλέπω ότι βρίσκεται στα ύψη η διαφθορά στον νότο. Τι θα κάνει ο Νίκος, λέει; Μεταρρύθμιση. Θα αφανίσει το κράτος του 1960. Ισότητα και στη διαφθορά. Μην ανησυχείτε, δεν είναι πολιτική ισότητα. Είναι ισότητα στη διαφθορά! Είμαι στο Τρόοδος. Έρχεται η μυρωδιά χιονιού. Φεύγω από τους διαβόλους. Είμαι στις βουνοκορφές που σώθηκαν από την πυρκαγιά. Κοιτάζω με τον Φοίβο τα δάση που κάηκαν. Παραδεισένιο νησί! Καίει εμένα το εσωτερικό του. Και εσένα το εξωτερικό του. Βαρέθηκα να ακούω τις απόψεις σας για το σχέδιο Ανάν. Και για το Κραν Μοντανά. Όλα όσα ανήκουν στο παρελθόν έφυγαν και πάνε μαζί με το παρελθόν. Τώρα πρέπει να λεχθούν νέα πράγματα. Ακόμα αναφέρεσαι σε χαμένες ευκαιρίες για λύση; Μήπως η Κύπρος πιστεύει στα δάκρυα; Είχε κλάψει ο Παπαδόπουλος. Δεν τον πίστεψαν. Δεν πίστεψαν και στον μαέστρο μας Θεοδωράκη. Ας μην αδικήσουμε κάποιους. Εκείνοι που πίστεψαν ξεπέρασαν εκείνους που δεν πίστεψαν.
Τώρα είναι η εποχή της μαφίας και των συμμοριών. Οι αγαπητοί μου συνάδελφοι μαζεύτηκαν και πήγαν μπροστά στο κτήριο της γενικής διεύθυνσης της αστυνομίας. «Δεν είμαστε ασφαλείς», λένε. Ζητούν μέτρα από την αστυνομία. Από ποιαν αστυνομία; Μήπως δεν είναι αυτή η αστυνομία που προστάτευσε τους φανατικούς, οι οποίοι ήρθαν να μας λιθοβολήσουν; Δεν φοβάμαι τους συμμορίτες. Το κράτος φοβάμαι. Την κρατική τρομοκρατία. Η κρατική τρομοκρατία είναι η πιο επικίνδυνη στον κόσμο. Αν η μαφία δεν έβρισκε συνεργάτες στην αστυνομία και στα δικαστήρια, μήπως θα κινείτο τόσο άνετα; Ο συνταξιούχος Ελληνοκύπριος δικαστής μου διηγήθηκε για τη μαφία ναρκωτικών. «Γιατί τα λες σε εμένα; Δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι σε αυτή την πλευρά;» τον ρώτησα. «Δεν τα γράφουν αυτοί εδώ», είπε.
Εμείς συνδέσαμε δρόμο από την Κερύνεια και εσύ σύνδεσες δρόμο από τη Λάρνακα αδελφέ, όμως πάλι είμαστε διαφορετικοί. Οι δικοί μας εδώ νομίζουν πως όλα αυτά συμβαίνουν επειδή μείναμε εκτός του διεθνούς δικαίου και επειδή μας επιβάλλεται πληθυσμός, δηλαδή επειδή το μέρος αυτό μετατράπηκε σε μπάτε σκύλοι αλέστε. Κοιτάζοντας εσένα, δεν το πιστεύω αυτό. Εσύ είσαι ένα αναγνωρισμένο κράτος. Εμείς είμαστε πειρατικό. Εσύ είσαι εντός του διεθνούς δικαίου. Εμείς βρισκόμαστε εκτός αυτού. Τότε τι είναι όλα αυτά; Αν ξεπέρασες ακόμα και τους πειρατές στην εγκληματική ισότητα, τι να σου πω τώρα; Είναι πιο γερός ο δρόμους που συνδέθηκε από τη Λάρνακα;
