Το Κραν Μοντανά έχει γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας. Εκεί που πάμε να ξεχάσουμε την πονεμένη αυτή ιστορία, έρχεται ξανά στην επικαιρότητα. Αυτό είναι φυσιολογικό. Όταν μια τέτοια ευκαιρία για λύση και επανένωση πέρασε ανεκμετάλλευτη, δεν μπορεί εύκολα να ξεχαστεί. Ας μην ξεχνούμε ότι ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος και σημερινός Πρόεδρος έλεγε ότι βρεθήκαμε στο παρά πέντε της λύσης, ο δε διαπραγματευτής Ανδρέας Μαυρογιάννης έλεγε ότι βρεθήκαμε στο παρά τρίχα της λύσης. Ίσως το Κραν Μοντανά να μείνει στην Ιστορία ως η ευκαιρία που χάθηκε, με μεγαλύτερη βαρύτητα και από το σχέδιο Ανάν του 2004. Το πλέον παράδοξο είναι ότι αυτός που θα έπρεπε να θέλει να το ξεχάσει, ο τέως ΠτΔ Νίκος Αναστασιάδης, είναι αυτός που το φέρνει στην επικαιρότητα. Αντί να αποφεύγει κάτι που τον έχει ανεπανόρθωτα στιγματίσει, ως ο άμεσα υπεύθυνος, αναφέρεται σε αυτό και μάλιστα παρουσιάζεται ως ο πλέον άμοιρος ευθυνών. Δεν ξέρω αν το κάνει από τύψεις, κάτι που δεν νομίζω, ή αν το κάνει από επιπολαιότητα, αλλά συνεχώς με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αναφέρεται στο τραγικό ναυάγιο. Ίσως στην περίπτωση αυτή να ισχύει η σοφή ρήση «Ο δολοφόνος γυρίζει πάντα στον τόπο του εγκλήματος». Όπως και να το σκεφτείς ή να το αναλύσεις, γνωστός ο δολοφόνος, ο τόπος του εγκλήματος, οι συντελεστές και το έγκλημα. Ο νέος κύκλος των συζητήσεων, για τα διαμειφθέντα στο Κραν Μοντανά, άρχισε με την ατυχέστατη συνέντευξη του τέως ΠτΔ στον Τάσο Τρύφωνος. Αντί να σιωπήσει και να βρει άλλους τρόπους για να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί από την κατεστραμμένη του υστεροφημία, συνεχίζει να προκαλεί τους πάντες. Αυτό που προκάλεσε αίσθηση είναι το ότι ούτε ο δημοσιογράφος ούτε ο τέως άγγιξαν το θέμα των ισχυρισμών ότι ο τέως πρότεινε, πριν το δείπνο, λύση δύο κρατών στον Τούρκο ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Η συζήτηση για το Κραν Μοντανά αναζωπυρώθηκε με την κυκλοφορία του βιβλίου του πρώην Πρωθυπουργού της Ελλάδας, Αλέξη Τσίπρα, «Ιθάκη». Βέβαια, όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτόν τον τόπο, δεν διαβάσαμε σωστά το τι γράφει για το Κραν Μοντανά. Σε τέτοιο σημείο που, αν και με στοιχεία κατακεραυνώνει τον τέως, ο τέως, με αναίδεια χιλίων καρδιναλίων, δηλώνει ότι ο Αλέξης Τσίπρας τον δικαίωσε. Μπορεί να αναφέρει στο τέλος ότι για το ναυάγιο ευθύνεται η τουρκική αδιαλλαξία αλλά σε ολόκληρο το κείμενο είναι προφανής η επίρριψη της ευθύνης στον τέως ΠτΔ. Αναγκαστικά αναφέρεται στην Τουρκία γιατί είναι πολύ δύσκολο για έναν πρώην Πρωθυπουργό να ακυρώσει την ε/κ πλευρά και την ηγεσία της, ακόμα και αν πρόκειται για τον Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος έχει ήδη αυτοακυρωθεί.
Στον χορό για το Κραν Μοντανά, όπως ήταν αναμενόμενο, μπήκαν και τα γνωστά παπαγαλάκια του απορριπτισμού. Με άρθρα τους υπερασπίζονται τον άλλοτε άσπονδο εχθρό τους, Νίκο Αναστασιάδη. Δεν νομίζω να έχουν κυκλοφορήσει ξανά τόσα αντιφατικά αφηγήματα. Με διάφορα κόλπα, έγγραφα παραποιημένα, δυσανάγνωστα και με ερμηνείες του ποδαριού ή κατά το δοκούν, δικαιώνουν πλήρως την δική μας πλευρά και ρίχνουν την ευθύνη για όλα στη δήθεν τουρκική αδιαλλαξία. Όλα αυτά ασχέτως του γεγονότος ότι ο Αντόνιο Γκουτέρες, λίγες ώρες μετά το δείπνο, εκθείαζε την Τουρκία για την εποικοδομητική της στάση. Έρχεται όμως η στιγμή που ισχύει το «ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του». Έρχεται η ώρα που όλα αυτά τα ψευδοαφηγήματα μπαίνουν εκεί που αρμόζει, στον σκουπιδοτενεκέ. Ο τότε Τ/Κ ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί, σε συνέντευξή του, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Μιλώντας στο medyascope.tv αναφέρθηκε στο κρίσιμο δείπνο με ειδική αναφορά στη στάση της ε/κ πλευράς αναφορικά με την εκ περιτροπής Προεδρία και την πολιτική ισότητα. Ο Μουσταφά Ακιντζί ήταν κατηγορηματικός: «Ούτε το 2004 ούτε το 2017 η τουρκοκυπριακή πλευρά αποχώρησε από τις συνομιλίες αλλά η ελληνοκυπριακή πλευρά. Η Τουρκία δεν αποτέλεσε ποτέ εμπόδιο στη λύση του Κυπριακού».
Σε άλλο σημείο, επιβεβαιώνει για ακόμα μια φορά τη στάση του τέως ΠτΔ: «Ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, μου είπε πως βρέθηκε με τον Αναστασιάδη και εκείνος του ζήτησε χρόνο λόγω των επικείμενων προεδρικών εκλογών στην Κύπρο και μετέπειτα θα προωθούσε τη λύση δύο κρατών. Εγώ του είπα να μην τον πιστέψει γιατί δεν μπορεί να περάσει κάτι τέτοιο από την ελληνοκυπριακή πλευρά. Ο Αναστασιάδης σύντομα έκανε πίσω, λέγοντας "εννοούσα χαλαρή ομοσπονδία"».
Ο πρώην Τ/Κ ηγέτης, αναφορικά με τη νέα προσπάθεια, ήταν και πάλι σωστός και σαφής. «Χωρίς πολιτική βούληση καμία διαδικασία δεν μπορεί να προχωρήσει», εννοώντας ασφαλώς την έλλειψη πολιτικής βούλησης από τη δική μας πλευρά. Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που μπορεί να ισχυριστεί ότι ο Μουσταφά Ακιντζί ψεύδεται. Δεν νομίζω να υπήρξε στην Κύπρο πιο έντιμος πολιτικός από τον πρώην Τ/Κ ηγέτη. Όσοι προσπαθούν να τον αμφισβητήσουν το μόνο που κάνουν είναι να αμφισβητήσουν την αλήθεια. Ασφαλώς μεταξύ του Μουσταφά Ακιντζί και του τέως ΠτΔ ο πλέον αξιόπιστος είναι ο Τ/Κ. Υιοθετώ πλήρως το αφήγημα Ακιντζί, ανεξάρτητα αν, για τον τέως, όποιος υιοθετεί τουρκικά αφηγήματα είναι μειοδότης.
Το Κραν Μοντανά θα πρέπει να είναι οδηγός για τον σημερινό Πρόεδρο ως παράδειγμα προς αποφυγή. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης ήταν παρών ως ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος και ο στενότερος συνεργάτης του Προέδρου Αναστασιάδη. Συνεπώς, ως ο άνθρωπος που γνωρίζει τα πάντα από κοντά, γνωρίζει το τι πρέπει να κάνει αλλά κυρίως το τι δεν πρέπει να κάνει για να αποφευχθεί η οριστική διχοτόμηση. Δυστυχώς τα μέχρι στιγμής δείγματα γραφής, στη διαχείριση του εθνικού μας ζητήματος, προδιαγράφουν γεγονότα χειρότερα και από το τέλος του Κραν Μοντανά. Η εμμονή του εναντίον της Τουρκίας και η πολιτική μηδενικού αθροίσματος που εφαρμόζει αλλά κυρίως ο μικρομεγαλισμός που τον διακρίνει προδιαγράφουν ναυάγιο πριν το ναυάγιο. Δηλαδή δεν προβλέπεται ότι θα υπάρξουν συνομιλίες επί της ουσίας.
Το κυριότερα συστατικά της νέας προσπάθειας ακόμα να διευκρινιστούν. Αφήνει σκόπιμα να διαρρεύσει ότι αποδέχεται την πολιτική ισότητα αλλά όπως την αντιλαμβάνεται ο ίδιος και οι απορριπτικοί του σύμβουλοι. Το δε πλαίσιο Γκουτέρες το αποδέχεται με αστερίσκους και υποσημειώσεις. «Ο πολιτικός χρειάζεται την ικανότητα να προβλέπει τι θα συμβεί αύριο, την άλλη εβδομάδα, τον άλλο μήνα και του χρόνου. Και την ικανότητα να εξηγεί μετά γιατί δεν συνέβη», έλεγε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ. Στο τι θα γίνει αύριο ο Πρόεδρος είναι λαλίστατος. Δηλώνει πανέτοιμος για λύση με την απαραίτητη πολιτική βούληση. Μας λέει ότι αν υπάρχει η βούληση και από την άλλη πλευρά, τότε, η πολυπόθητη λύση είναι εφικτή. Σε αυτά δεν μας παραβγαίνει κανένας. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης θα πρέπει όμως να προετοιμάζεται για να μας εξηγήσει το γιατί δεν συνέβη τίποτα θετικό προς τη λύση. Νομίζω μόνο το «λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας» δεν παίζει πλέον. Για μισό αιώνα αυτό λέμε και δεν μας πιστεύει κανείς. Συνεπώς, θα πρέπει να βρει κάτι πιο ευρηματικό. Ίσως μας πει ότι έφταιξε η κλιματική αλλαγή ή η πορεία των αστρικών συστημάτων.
