Κάποιοι τα βράδια δεν μπορούν να κοιμηθούν. Κάποιοι βλέπουν εφιάλτες, με πυρκαγιές, ότι καίγεται η περιουσία τους, ότι καίγονται ακόμα και οι ίδιοι. Κάποιοι άλλοι είναι ακόμη σε πανικό. Οι πλείστοι αισθάνονται φόβο, άγχος, είναι σε πανικό μη γνωρίζοντας τι θα τους ξημερώσει, με τον θυμό και την απελπισία να τους κυριεύουν. Το μετατραυματικό στρες τους έχει κτυπήσει την πόρτα, με τους περισσότερους να έχουν ανάγκη να τους ακούσει κάποιος και να σταθεί στο πλευρό τους. Αυτή είναι η εικόνα που επικρατεί τις τελευταίες ημέρες στην ορεινή Λεμεσό, με ανθρώπους που έχασαν μέσα σε μια στιγμή τις περιουσίες τους, τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής, να παλεύουν για να σηκωθούν ξανά στα πόδια τους. Πέραν όμως της καταστροφής, έχουν να διαχειριστούν και το ψυχολογικό κομμάτι, με αρκετούς να χρειάζονται και να ζητούν ήδη βοήθεια. «Αυτό που αντικρίζουμε όσοι ερχόμαστε σε επαφή με αυτούς τους ανθρώπους είναι κάτι παρόμοιο με τον πόλεμο του 1974. Μιλάμε για ανθρώπους που έχασαν τα σπίτια τους και που τώρα έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν σιγά - σιγά ότι αυτό που βιώνουν δεν είναι ένας εφιάλτης αλλά η πραγματικότητα την οποία καλούνται να διαχειριστούν», εξηγεί στον «Π» ο προϊστάμενος νοσηλευτικός λειτουργός των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας του ΟΚΥπΥ, Άνθος Γιανναπής. «Από τη μια τους τρώει η αβεβαιότητα του αύριο. Από την άλλη ξέρουν ότι τα σπίτια και οι περιουσίες ξανακτίζονται. Αυτό όμως που τους καίει, είναι οι αναμνήσεις από τους κόπους μιας ζωής που είδαν να χάνονται από τη μια στιγμή στην άλλη. Αυτό είναι που πρέπει να διαχειριστούν και εμείς ως Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας είμαστε δίπλα τους για να τους στηρίξουμε όπως μπορούμε», προσθέτει.
Θέλουν κάποιον να τους ακούσει
Αναφερόμενος στις μέχρι στιγμής ενέργειες που έχουν γίνει από πλευράς των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, σημείωσε ότι από την πρώτη κιόλας ημέρα μετά την κατάσβεση της πυρκαγιάς, πρώτα πήγε κλιμάκιο της διεύθυνσης για να βολιδοσκοπήσει την κατάσταση και δύο ημέρες μετά είχαν στηθεί δύο κέντρα, ένα στον Άγιο Θεράποντα και ένα στο Σούνι, τα οποία στελεχώθηκαν με νοσηλευτές ψυχικής υγείας, και σε συνδυασμό με το τηλεφωνικό κέντρο που στήθηκε, γίνονται παρεμβάσεις εκεί και όπου χρειάζεται. «Περίπου 50 άτομα επισκέφθηκαν τα κέντρα, ενώ μιλήσαμε με άλλους 100, είτε στα τηλέφωνα είτε με επί τόπου επισκέψεις στα χωριά, στα καφενεία, σε πλατείες και γενικά σε χώρους όπου συχνάζει ο κόσμος, προκειμένου να ενημερώσουμε τους πολίτες που μας χρειάζονται ότι είμαστε εκεί γι’ αυτούς», είπε ο κ. Γιανναπής, προσθέτοντας ότι τα κέντρα συνεχίζουν να λειτουργούν, το ίδιο και το τηλεφωνικό κέντρο, με τον ίδιο να απευθύνει έκκληση σε όσους πολίτες από τις πυρόπληκτες περιοχές αισθάνονται την ανάγκη να ζητήσουν βοήθεια να μην διστάσουν και να καλέσουν στα τηλέφωνα 94069672 και 94069673. «Υπάρχουν περιπτώσεις συμπολιτών μας οι οποίοι επικοινώνησαν μαζί μας και κρίθηκε αναγκαία η παραπομπή τους σε ψυχολόγο, ακόμη και ψυχίατρο. Οι πλείστοι όμως στηρίχθηκαν από τους επαγγελματίες της πρώτης γραμμής, διότι εκείνο που χρειάζονται είναι έναν άνθρωπο να τους ακούσει», τόνισε.
Τους τρώει ο θυμός
Μπορεί να έχουν ήδη περάσει δύο εβδομάδες από εκείνα τα γεγονότα, ωστόσο κατά τον κ. Γιανναπή, οι πολίτες στις πληγείσες περιοχές τώρα άρχισαν να αντιλαμβάνονται το μέγεθος της καταστροφής, με την αβεβαιότητα για το τι θα συμβεί αύριο, πού θα μείνουν, πού θα στείλουν τα παιδιά τους σχολείο τον Σεπτέμβρη, πότε θα μπορέσουν να επιστρέψουν στο σπίτι τους, πότε το χωριό τους θα γίνει όπως πριν, να τους τρώει. «Υπάρχει αβεβαιότητα, άγχος για το αύριο, ενώ κάπου μέσα σε όλο αυτό το συνονθύλευμα συναισθημάτων υπάρχει και ο θυμός προς το κράτος, προς τους αρμόδιους, για όλα όσα έγιναν ή δεν έγιναν, με τους πολίτες να πνίγονται στη σκέψη ότι έχασαν τις περιουσίες τους λόγω έλλειψης οργάνωσης κ.λπ. κ.λπ.», είπε.
