Του Γιώτη Βιλάνου
«Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως αποτύχαμε», δήλωνε την εβδομάδα που μας πέρασε ο υπουργός Δικαιοσύνης. Όχι αυτός της Κύπρου αλλά της Γαλλίας. Μία οφειλόμενη και ειλικρινής απολογία προς τον γαλλικό λαό για μία ληστεία στο Λούβρο κατά τη διάρκεια της ημέρας που συγκλόνισε τη Γαλλία και όλο τον κόσμο. Χωρίς να κρυφτεί πίσω από τις λέξεις, χωρίς να φοβηθεί το οποιοδήποτε πολιτικό κόστος και πάνω από όλα μιλώντας ανθρώπινα και ρεαλιστικά, αναγνωρίζοντας πως, όποια δικαιολογία και να υπήρχε, η ευθύνη βαραίνει τους διοικούντες.
Ευτυχώς που δεν είναι Κύπριος διότι τότε η δήλωσή του θα ήταν κάπως έτσι: «Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως οι εγκληματίες δεν έχουν ωράρια και όπως και στην Κύπρο το τελευταίο έγκλημα (φόνος Σταύρου Δημοσθένους) έγινε μέρα, όπως και στο Λούβρο». Δυστυχώς, φυσικά, για εμάς τους Κυπρίους, αυτό μας είπε ο αρμόδιος υπουργός κ. Χαρτσιώτης. Ότι δηλαδή τα εγκλήματα γίνονται και κατά τη διάρκεια της ημέρας, ότι οι πυρκαγιές είναι αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής αλλά ευτυχώς δεν θρηνούμε θύματα από αυτές (κατά τον Μπαμπινιώτη, έκδοση Κύπρου, άτομο μεγαλύτερο των 60 ετών δεν μπορεί να θεωρηθεί «θύμα»), ότι οι εγκληματικές φατρίες είναι πλήρως χαρτογραφημένες αλλά οι ασκήσεις αποτροπής του εγκλήματος γίνονται μόνο επί χάρτου ή στις παλιές κονσόλες βιντεοπαιγνιδιών τύπου Space Invaders.
Γίνονται φόνοι μέρα μεσημέρι, η κοινωνία ανάστατη, η επιχειρηματική σταθερότητα κλονισμένη. Ούτε που ιδρώνει το αφτί μας. Όλοι και όλα φταίνε εκτός από τον καθ’ ‘ύλη αρμόδιο υπουργό. Για όλα υπάρχει μία δικαιολογία για τα αφτιά του δύσμοιρου Κύπριου, φτάνει να δίνεται η εικόνα πως όλα βαίνουν καλώς και πως η κυβέρνηση του καλού και τίμιου Προέδρου μας, με τα μανίκια σηκωμένα πιο ψηλά και από αυτά του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, διορθώνει και θα διορθώσει όλες τις παθογένειες του κράτους. Εννοείται πως όλοι εμείς, που ανησυχούμε με αυτά που ζούμε, είμαστε κακεντρεχείς, κακόπιστοι και αγνώμονες και ξυπνούμε το πρωί με μόνη έγνοια μας να διαβάλουμε τον Πρόεδρό μας που αλωνίζει τα διεθνή φόρα επιβάλλοντας τη μικρή μας Κύπρο ως τον σημαντικότερο καταλύτη επίλυσης διεθνών προβλημάτων και παγκόσμιας σταθερότητας.
Για να είμαστε δίκαιοι, κάποια ελαφρυντικά τα έχει ο κ. Χαρτσιώτης. Όταν, για παράδειγμα, βρίσκεται υπό ατμό και με το πολιτικό του μέλλον αβέβαιο από την ημέρα των φονικών πυρκαγιών του Ιουλίου που μας πέρασε, με τι όρεξη να πάει ο άνθρωπος στη δουλειά του και παραγωγικά να διεκπεραιώσει το έργο του; Με την έγνοια της απόλυσής του να υπερίπταται του κεφαλιού (όπως το αιμοβόρο κουνούπι του Ζακακίου) του τους τελευταίους τρεις μήνες, πού να βρει την ενέργεια ο άνθρωπος να δουλέψει; Φυσικά για οικειοθελή παραίτηση ούτε λόγος (έτσι και αλλιώς «οι παραιτήσεις μας βρίσκονται στα χέρια του Προέδρου από την πρώτη μέρα ανάληψης των καθηκόντων μας»). Μέχρι να αποφασίσει ο ιπτάμενος Πρόεδρός μας να ανασχηματίσει τα ανασχημάτιστα, πολύ φοβούμαι πως έχουν πολλά να δουν τα μάτια μας.
Εν τω μεταξύ «What is certain is that we have NOT failed». Αυτές είναι οι επικοινωνιακές οδηγίες του Λόφου και αυτή είναι η εικόνα που πρέπει να βγαίνει προς τα έξω και όλα τα άλλα κάτω από το χαλί. Και αλίμονο του όποιου τολμήσει να τσαλακώσει την καλοσιδερωμένη εικόνα του ιπτάμενου Προέδρου μας.
