Του Σώτου Κτωρή
Η προδοσία της 15ης Ιουλίου 1974 είναι καταγεγραμμένη. Και έχει ονοματεπώνυμα. Δεν αρκεί, όμως, να καταδικάζουμε τον επαίσχυντο ρόλο που διαδραμάτισαν η Χούντα και η ΕΟΚΑ Β. Οφείλουμε να κοιτάξουμε κατάματα το παρόν. Τι οφείλουμε να πράξουμε, σήμερα, για να αποφύγουμε τα χειρότερα αύριο; Ποιες πολιτικές επιλογές και ποιες συλλογικές αυταπάτες μάς φέρνουν ξανά κοντά στον γκρεμό;
Πιστεύω ότι η έξαρση του εθνικισμού στην ελληνοκυπριακή κοινότητα θα έχει τραγικές συνέπειες για τον τόπο. Οι εκφάνσεις του μπορεί να διαφέρουν, αλλά στον πυρήνα του παραμένει ο ίδιος: από την ρητορική του μίσους και της μισαλλοδοξίας και την διαλεκτική της σύγκρουσης, μέχρι τον υποτιθέμενο «διεκδικητικό» και «πατριωτικό ρεαλισμό περί «καθαρών» λύσεων (status quo ή δύο κράτη), καταλήγει στον ίδιο στόχο: στην οριστική διχοτόμηση του νησιού και στην ανάδυση νέων υπαρξιακών απειλών για ην ελληνοκυπριακή Κοινότητα.
Ιδίως η τελευταία προσέγγιση, που βρίσκει πρόσφορο έδαφος ακόμη και σε κύκλους που θεωρούνται ως λογικοί και πραγματιστές, είναι δυνητικά καταστροφική. Η άποψη πως οφείλουμε να ιεραρχήσουμε ως προτεραιότητα τη «διάσωση» της ελληνικότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας αδιαφορώντας, ουσιαστικά, για τις συνέπειες που θα έχει ο πλήρης εκτουρκισμός της βόρειας Κύπρου είναι πολιτικά αφελής και επικίνδυνη. Παραβλέπει ότι η επιβίωση των Ελληνοκυπρίων περνά μέσα από τη συνύπαρξη, όχι τον διαχωρισμό, με τους Τουρκοκυπρίους. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο διαχωρισμός θα επιταχύνει την κοινοτική εξαφάνιση των Τουρκοκυπρίων μέσω της πλήρους απορρόφησης από την Τουρκία.
Η αυταπάτη πως μπορούμε να παραμείνουμε στο μισό νησί κοιτώντας προς τη θάλασσα, και να αφήσουμε τον βορρά να τουρκέψει, δεν είναι ρεαλισμός. Είναι παραίτηση. Είναι η πολιτική επικύρωση της ήττας του 1974. Και όταν αυτή η ήττα ολοκληρωθεί, οι συνέπειες δεν θα περιοριστούν στην Αμμόχωστο ή στη Μόρφου ή στην Καρπασία. Θα είναι υπαρξιακές και για τους Ελληνοκυπρίους. Και αν, σήμερα, κάποιοι δεν τις αντιλαμβάνονται θα τις βιώσουμε όλοι υπό το βάρος μιας πραγματικότητας που δεν θα μεταβάλλεται από καμία αυταπάτη.
ΥΓ. Ο Ζαχαρίας (Ζαρί) Κτωρής εγκλωβισμένος του Ριζοκαρπάσου. Απεβίωσε τον Απρίλιο του 2018.
