Την ίδια κατάληξη με την προδικαστική ένσταση του Τουρκοεβραίου Σιμόν Μιστριέλ Αϊκούτ είχε και η ένταση του 40χρονου Ουκρανού Denys Pohodin, ο οποίος κατηγορείται για υπόθεση σφετερισμού ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα.
Ο Denys Pohodin αντιμετωπίζει συνολικά 36 κατηγορίες οι οποίες αφορούν διαφήμιση για πώληση οικιστικών μονάδων που ανεγέρθηκαν παράνομα σε ελληνοκυπριακές περιουσίες στην Αμμόχωστο και στην Κερύνεια, χωρίς τη συγκατάθεση των νόμιμων ιδιοκτητών. Ο Ουκρανός είναι υπό κράτηση από τον περασμένο Μάρτιο μετά τη σύλληψή του στο αεροδρόμιο Λάρνακας.
Κατά την έναρξη της εκδίκασης της υπόθεσης ενώπιον του Κακουργιοδικείου στη Λευκωσία, η Νικολέτα Χαραλαμπίδου, δικηγόρος του Denys Pohodin, κατέθεσε προδικαστική ένσταση αναφορικά με τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου να εκδικάσει τη συγκεκριμένη υπόθεση. Σημειώνεται ότι, στην ίδια βάση η κ. Χαραλαμπίδου, η οποία εκπροσωπεί με άλλους δικηγόρους και τον Τουρκοεβραίο Σιμόν Μιστριέλ Αϊκούτ, είχε καταχωρίσει την ίδια ένσταση.
Στην υπόθεση του 40χρονου Ουκρανού, όπως αναφέρεται στην απόφαση του Κακουργιοδικείου, για την ένσταση της υπεράσπισης, παρά τις αναφορές για νέα δεδομένα, κάτι τέτοιο δεν προκύπτει και ως εκ τούτου τα δεδομένα δεν διαφοροποιούνται όπως αυτά επεξηγήθηκαν στην ενδιάμεση απόφαση για τον Αϊκούτ. Ως εκ τούτου, η ένσταση απορρίφθηκε στην ολότητά της.
Η υπεράσπιση του Pohodin προέβαλε τον ισχυρισμό ότι με βάση το διεθνές εθιμικό δίκαιο, τα δικαστήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν μπορούν να ασκήσουν τη δικαιοδοσία τους σε σχέση με ακίνητη ιδιοκτησία που βρίσκεται στις μη ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές, επειδή η Δημοκρατία δεν έχει δικαιοδοσία να νομοθετεί και να επιβάλλει τους νόμους της στις εν λόγω περιοχές εφόσον δεν ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο επί των περιοχών αυτών. Υποστήριξε, συνεπώς, ότι δεν υπάρχει δικαιοδοσία εκδίκασης της υπόθεσης από το Κακουργιοδικείο.
Στην ομόφωνη ενδιάμεση απόφαση του Κακουργιοδικείου αναφέρεται ότι «συγκεκριμένες πράξεις μιας de facto, μη διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης, δύνανται να τύχουν αναγνώρισης, κατ’ εξαίρεση, όταν αναφέρονται αποκλειστικά στην αναγνώριση οργάνων και πράξεων οι οποίες εξυπηρετούν τους κατοίκους της περιοχής, χωρίς να θεωρείται ότι οδηγούν σε άμεση ή έμμεση αναγνώριση της εν λόγω κυβέρνησης. Συνακόλουθα, θεωρούμε ότι η πιο πάνω εξαίρεση δεν μπορεί να αποτελέσει κανόνα και επομένως δεν εφαρμόζεται στην παρούσα περίπτωση. Όπως είναι πολύ καλά γνωστό αλλά και παραδεκτό από τις δύο πλευρές, στα κατεχόμενα εδάφη λειτουργεί μια παράνομη μη αναγνωρισμένη διοίκηση, ήτοι η ούτω καλούμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» η οποία είναι υποτελής στην κατοχική δύναμη. Η Τουρκία, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, το 1974 εισέβαλε και κρατά μέχρι σήμερα το 37% περίπου του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας».
Το δικαστήριο τονίζει επίσης ότι, η Κυπριακή Δημοκρατία σαφώς έχει κανονιστική δικαιοδοσία σε σχέση με τις κατεχόμενες περιοχές για όλα τα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων αυτών που αφορούν ακίνητη περιουσία στα κατεχόμενα, επισημαίνοντας πως το Κακουργιοδικείο έχει δικαιοδοσία να εκδικάσει τις υπό αναφορά κατηγορίες.
