Ο πρώην Τουρκοκύπριος ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί παρενέβη με δημόσια δήλωσή του σχετικά με τις επερχόμενες «προεδρικές εκλογές» στα κατεχόμενα, οι οποίες έχουν οριστεί για τις 19 Οκτωβρίου 2025. Εκφράζει έντονη ανησυχία για τη σημασία και την αξιοπιστία της διαδικασίας, κάνοντας λόγο για παρεμβάσεις από την Άγκυρα, καθώς και για μεταβολές στο πληθυσμιακό και πολιτικό σκηνικό.
Αυτούσια η ανάρτηση στα ελληνικά:
Πολλοί από εμάς αναρωτιούνται πλέον αν έχει απομείνει κανένα νόημα στο να γίνονται εκλογές σε αυτή τη «χώρα». Μιλάμε για μια κοινωνία όπου η σύνθεση του πληθυσμού και του εκλογικού σώματος αλλάζει καθημερινά, όπου ο «πρόεδρος» καθορίζεται μέσω παρεμβάσεων, όπου αυτός που εκλέγεται στο κόμμα του με μεγάλη διαφορά απομακρύνεται με εντολή και ο λιγότερο δημοφιλής γίνεται «πρωθυπουργός».
Ωστόσο, η ζωή συνεχίζεται, και ακόμα κι αν σκεφτόμαστε πως δεν έχει απομείνει νόημα, στις 19 Οκτωβρίου θα στηθούν ξανά κάλπες. Έχει ήδη αποδειχθεί από ορισμένα παραδείγματα πως ο κοινωνικός μας ιστός δεν ευνοεί ενέργειες όπως ένα μαζικό μποϊκοτάζ ή παθητική αντίσταση.
Θα υπάρξει παρέμβαση σε αυτό τον εκλογικό αγώνα, όπως συνέβη σε εμένα το 2020; Τώρα που ο έμπειρος Πρέσβης, που είχε ενεργό ρόλο την προηγούμενη φορά, έχει διοριστεί ξανά, θα μετατρέψει ξανά το γραφείο του σε εκλογικό κέντρο; Θα δούμε…
Αν ο Ερντογάν δεν κινητοποιήσει ξανά όλο τον κρατικό μηχανισμό που έχει πλέον υπό τον πλήρη έλεγχό του και δεν επαναλάβει τις ίδιες μεθόδους με τις οποίες επενέβη την προηγούμενη φορά, τότε ο υποψήφιος για τον οποίο είπε ότι «είμαστε πλήρως πίσω από το όραμά του», φαίνεται να έχει δύσκολο έργο.
Με βάση το σημερινό τοπίο των υποψηφίων και τα βιώματα της τελευταίας πενταετίας, θεωρώ πολύ πιθανό οι εκλογές να κριθούν από τον πρώτο γύρο και να τις κερδίσει ο Ερχιουρμάν.
Παρ’ όλα αυτά, θέλω να υπογραμμίσω ένα πολύ σημαντικό ζήτημα: Πιστεύω ότι υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών που δεν πρόκειται να ψηφίσουν τον Τατάρ, αλλά ούτε και στον Ερχιουρμάν βλέπουν τη στάση που αναζητούν.
Πρόκειται για ένα κοινό που αναμφίβολα επιθυμεί την ειρήνη και τη λύση στην Κύπρο, αλλά γνωρίζει επίσης πως η λύση δεν εξαρτάται μόνο από τη δική μας θέληση. Γι’ αυτό, οι εξελίξεις στο εσωτερικό της κοινότητάς μας, η συνεχής αλλαγή της πληθυσμιακής δομής, η μεταβίβαση όλων των αποφάσεων στην Άγκυρα, οι επιθέσεις κατά της κοσμικότητας – με λίγα λόγια, η πολιτική μετατροπής μας σε επαρχία – προκαλούν σοβαρές ανησυχίες σε αυτούς τους ανθρώπους.
Δεν πρόκειται για ένα περιθωριακό σύνολο, όπως πιστεύουν κάποιοι. Είναι ένας σεβαστός αριθμός ανθρώπων που νιώθουν πραγματικά Τουρκοκύπριοι. Θέλουν, όταν υπάρχει παρέμβαση, να αναγνωρίζεται και να καταγγέλλεται – να μην λέγεται «οχι δικό μου πρόβλημα». Θέλουν να μην υπάρχει σιωπή όταν δημοσιογράφοι δέχονται επιθέσεις, ακόμα κι αν δεν συμφωνούμε με τα γραφόμενά τους. Αυτά είναι, πάνω απ’ όλα, συμπεριφορές που αναμένονται από κάθε διανοούμενο που δηλώνει δημοκράτης.
Ίσως το ύφος μου να μην είναι αρεστό. Ο καθένας έχει το δικό του ύφος. Φυσικά και το ύφος έχει σημασία, αλλά το σημαντικότερο είναι το περιεχόμενο, η ουσία. Αυτό το κοινό αναζητά συνέπεια στην ουσία.
Κατά τη γνώμη μου, το αν αυτό το κοινό θα πάει ή όχι στις κάλπες στις 19 Οκτωβρίου θα είναι ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες.
Στον δεύτερο γύρο των εκλογών του 2015, το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα (CTP) στάθηκε στο πλευρό μου με πλήρη οργανωτική στήριξη και πετύχαμε μαζί τη νίκη. Δυστυχώς, στον δεύτερο γύρο του 2020 δεν υπήρχε η ίδια κινητοποίηση.
Στους συμπολίτες μας που με ψήφισαν και λυπήθηκαν βλέποντας όλα αυτά, δεν μας αρμόζει να προτείνουμε να μείνουν σπίτι με την ίδια απογοητευμένη ψυχολογία.
Αντιθέτως, με βάση την παρούσα εικόνα, πρέπει να κλείσουμε την περίοδο του Τατάρ – που ανέβηκε στη θέση αυτή με παρέμβαση και σπατάλησε πέντε χρόνια. Το να μπορέσουμε να πούμε «αρχίζει μία νέα περίοδος» εναπόκειται στον κύριο Ερχιουρμάν. Αυτός θα φέρει το βάρος και την ευθύνη. Του εύχομαι κάθε επιτυχία.
