ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ/ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΖΟΥΡΟΣ
Έτοιμο να «ζωντανέψει» ξανά είναι το Τουριστικό Περίπτερο του Δημόσιου Κήπου Λεμεσού, ένα εμβληματικό κτήριο, σπουδαίο δείγμα κυπριακού μοντερνισμού του αρχιτέκτονα Φοίβου Πολυδωρίδη. Το κτήριο σχεδιάστηκε το 1960 και η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1962. Για χρόνια οι λεμεσιανοί το γνώρισαν ως το «εστιατόριο του Ψαρά» ενώ εδώ και περισσότερο από μία δεκαετία ήταν μία «ανοιχτή πληγή» για τη πόλη της Λεμεσού αφού παρέμεινε κλειστό και εγκαταλειμμένο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΖΟΥΡΟΣ
Ο Δήμος Λεμεσού, πριν από μερικούς μήνες κατάφερε να κηρύξει το κτήριο ως «διατηρητέο» και από τότε ξεκίνησαν εργασίες καθαρισμού του περιβάλλοντα χώρου αλλά και εργασίες αποτύπωσης του κτηρίου προκειμένου να προχωρήσει η φάση συντήρησης και αξιοποίησής του. Στόχος του Δήμου είναι μετά την αποκατάστασή του, να αξιοποιηθεί ως χώρος πολιτισμού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΖΟΥΡΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΖΟΥΡΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΖΟΥΡΟΣ
Ανοιχτή εκδήλωση για το κοινό
Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, την Κυριακή στις 18:30 θα ανοίξει για το κοινό σε μία συμβολική εκδήλωση υπό τον τίτλο «Μια βραδιά τέχνης, μνήμης και αρχιτεκτονικής». Η εν λόγω εκδήλωση είναι προπομπός του 21ου Επιστημονικού Συμποσίου Προφορικής Ιστορίας της Λεμεσού που θα έχει θέμα «Η διαχρονική δομή της Λεμεσού».
Λίγα λόγια για το κτήριο
Το Τουριστικό Περίπτερο του Δήμου Λεμεσού είναι ένα αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα του σπουδαίου μοντερνιστή Λεμεσιανού αρχιτέκτονα Φοίβου Πολυδωρίδη. Την εποχή της παράδοσής (1962) του ξεχώριζε για την υψηλή αρχιτεκτονική του και τον πρωτοποριακό τρόπο με τον οποίο ενσωματώθηκε εντός του χώρου, χωρίς να επηρεαστεί το φυσικό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΖΟΥΡΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΖΟΥΡΟΣ
Όπως έγραψε το αρχιτεκτονικό περιοδικό «Αρχιτεκτονική» σε ειδικό αφιέρωμα που είχε γίνει για την Κύπρο το 1966, «ο αρχιτέκτονας είχε να εντάξει ένα εστιατόριο σε έναν τόπο κατάφυτο με πεύκα και ευκαλύπτους, διατηρώντας και τη θέα προς τη θάλασσα. Η πρόκληση ήταν να οικοδομηθούν 250 τετραγωνικά κλειστών χώρων χωρίς να καταστραφεί το άλσος. Ο Πολυδωρίδης εναρμόνισε την κίνηση του κτηρίου ανάμεσα στα δέντρα, θυσιάζοντας μόνο οκτώ απ' αυτά. Η σύνθεση είναι απλή: δύο οριζόντιες πλάκες μπετόν αρμέ συνδεόμενες με ελαφρύ μεταλλικό σκελετό. Η βάση και μερικοί τοίχοι επενδύθηκαν με φυσική πέτρα. Τα κουφώματα ήταν μεταλλικά, καθώς η χρήση του αλουμινίου δεν είχε αρχίσει την τότε εποχή».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΖΟΥΡΟΣ
