Huw van Steenis
Μια τριάδα πρόσφατων ρεκόρ μάς λέει κάτι σημαντικό για τις κεφαλαιαγορές: ότι το «φαινόμενο της μπάρας», που συνδέεται εδώ και καιρό με τις επενδύσεις σε μετοχές, τώρα παίζεται σοβαρά στις αγορές ομολόγων. Η μετατόπιση αυτή υπογραμμίζει πόσο αλλάζει η δομή της αγοράς της χρηματοδότησης.
Οι επενδυτές έχουν διοχετεύσει σχεδόν 190 δισ. δολάρια σε διαπραγματεύσιμα αμοιβαία κεφάλαια σταθερού εισοδήματος στις ΗΠΑ φέτος έως τον Αύγουστο σύμφωνα με τη Morningstar, ποσό κατά 50% υψηλότερο από πέρυσι τέτοια εποχή. Τον περασμένο μήνα, η Ares συγκέντρωσε το μεγαλύτερο ιδιωτικό πιστωτικό ταμείο στην ιστορία, ύψους 34 δισ. δολαρίων. Επίσης, 13 μεγάλες τράπεζες έχουν συνάψει συνεργασίες με ιδιωτικές πιστωτικές εταιρείες για τη διανομή των δανείων τους κατά το τελευταίο έτος - από δύο το προηγούμενο έτος.
Η καθοδηγητική μου άποψη ήταν ότι οι ροές των επενδυτών θα πολωθούν σε μια «μπάρα». Στο ένα άκρο, οι επενδυτές θα συνέρρεαν σε παθητικά κεφάλαια και διαπραγματεύσιμα αμοιβαία κεφάλαια για να έχουν πρόσβαση σε αποδόσεις αναφοράς φθηνά και εύκολα. Στο άλλο άκρο, οι επενδυτές που αναζητούν υψηλότερες αποδόσεις θα διέθεταν όλο και περισσότερα κεφάλαια σε εξειδικευμένους διαχειριστές που επενδύουν σε ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια, hedge funds και άλλα παρόμοια.
Οι συμβατικοί «βασικοί» παραδοσιακοί ενεργητικοί διαχειριστές, που βρίσκονται στη μέση, θα πιεστούν να ρυθμίσουν τις επενδυτικές τους μηχανές, να γίνουν πιο εξειδικευμένοι ή να συγχωνευθούν για λόγους κλίμακας, όπως υποστήριζα πριν από είκοσι χρόνια σε ένα ερευνητικό σημείωμα της Morgan Stanley.
Η “καμπάνα" χτύπησε. Στο ένα άκρο, τα ETFs έχουν αυξηθεί από 200 εκατ. δολάρια το 2003 σε 14 τρισ. δολάρια στο τέλος Αυγούστου, σύμφωνα με την ETFGI. Στο άλλο άκρο, πάνω από το ήμισυ του συνόλου των αμοιβών διαχείρισης στον κλάδο των επενδύσεων θα πηγαίνουν σε διαχειριστές εναλλακτικών περιουσιακών στοιχείων το 2024, από 28% το 2003, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Morgan Stanley και της Oliver Wyman.
Το "φαινόμενο της μπάρας" αναδιαμορφώνει τώρα τις επενδύσεις σε ομόλογα. Πρώτον, παρατηρείται μία τεράστια αλλαγή στην κατανομή των πιστώσεων, μετά από 15 χρόνια μηδενικών ή αρνητικών επιτοκίων. Οι επενδυτές επανεξετάζουν ριζικά τη σύνθεση των χαρτοφυλακίων τους. Από τότε που η Fed άρχισε να αυξάνει τα επιτόκια, το μερίδιο των αμερικανικών ομολογιακών αμοιβαίων κεφαλαίων που διαχειρίζονται σε μορφή ETF έχει αυξηθεί από 21% σε 28%, σύμφωνα με τα στοιχεία της Morningstar.
Οι επενδυτές απαιτούν περισσότερα για πολύ λιγότερα. Τα ενεργά ETF ομολόγων έχουν μέσο καθαρό συντελεστή εξόδων 0,40%, κάτω από το 0,65% των αμοιβαίων κεφαλαίων ομολόγων, σύμφωνα με την State Street Global Investors. Στο άλλο άκρο του κλάδου, οι κορυφαίες εναλλακτικές εταιρείες τραβούν μπροστά, παρά τις δυσανεξίες στις ιδιωτικές αγορές. Οι έξι κορυφαίοι εισηγμένοι εναλλακτικοί παίκτες είδαν ένα επιβλητικό 21% καθαρό νέο χρήμα να εισρέει στις πιστωτικές στρατηγικές τους κατά το έτος έως τον Ιούνιο του 2024, έναντι μόλις 1% για όλες τις παραδοσιακές εταιρείες.
Δεύτερον, οι δημόσιες αγορές ομολόγων γίνονται ολοένα και περισσότερο αυτοματοποιημένες, γεγονός που επιτρέπει τη δημιουργία εξειδικευμένων τεμαχίων κινδύνου ή μειγμάτων σε ETF ομολόγων.
Τρίτον, οι τράπεζες σε όλο τον κόσμο δέχονται πιέσεις από μία σειρά νέων κανονισμών, όπως οι νέες κεφαλαιακές απαιτήσεις, οδηγώντας σε ένα ακόμη κύμα αποδιαμεσολάβησης. Αυτό που βλέπουμε είναι ο τεμαχισμός του κινδύνου στο τραπεζικό σύστημα, όπου οι τράπεζες πακετάρουν τα πιο επικίνδυνα τμήματα του χρέους και τα μεταβιβάζουν σε ιδιωτικά πιστωτικά κεφάλαια, διατηρώντας, οι ίδιες, τα λιγότερο επικίνδυνα τμήματα του δανεισμού. Καθώς οι νέοι τραπεζικοί κανόνες γίνονται σαφέστεροι, οι ομάδες προσαρμόζονται. Ο καταιγισμός συνεργασιών και συμφωνιών μεταβίβασης κινδύνου τους τελευταίους μήνες, είναι τώρα πιθανό να επιταχυνθεί.
Τέταρτον, οι ιδιωτικοί πιστωτικοί φορείς επιδιώκουν να μειώσουν το κόστος κεφαλαίου τους, ώστε να μπορέσουν να είναι σημαντικοί για ακόμη περισσότερα περιουσιακά στοιχεία υψηλότερης ποιότητας επενδυτικής βαθμίδας, στους ισολογισμούς των τραπεζών. Κορυφαίες εταιρείες, παίρνοντας παράδειγμα από την Apollo Global, γίνονται σημαντικοί πάροχοι στον ασφαλιστικό κλάδο.
Μαζί, αυτές οι δυνάμεις θα έχουν τεράστιο αντίκτυπο στη δομή των αγορών χρηματοδότησης και των τραπεζών, καθώς και στον τρόπο διαπραγμάτευσης των ομολόγων. Για παράδειγμα, τα ETF γίνονται όλο και περισσότερο η κύρια πηγή ρευστότητας των ομολόγων.
Για τους παραδοσιακούς διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων, η πίεση για προσαρμογή δεν ήταν ποτέ πιο έντονη. Για ορισμένους, ο αγώνας για τη διατήρηση των περιθωρίων κέρδους και των περιουσιακών στοιχείων, θα οδηγήσει σε έντονες περικοπές κόστους και περισσότερη ενοποίηση για την αύξηση της κλίμακας. Πολλές περισσότερες συμφωνίες είναι πιθανές.
Προκαλεί επίσης μια έκρηξη καινοτομίας. Η σύνδεση μεταξύ της KKR και της Capital Group για τη δημιουργία ενός από τα πρώτα δημόσια-ιδιωτικά κεφάλαια σταθερού εισοδήματος και η συνεργασία μεταξύ της Blackrock και της Partners Group για τη δημιουργία μικτών χαρτοφυλακίων ιδιωτικών αγορών, είναι κρίσιμα για να τα παρακολουθήσουμε. Όπως και η ενδιαφέρουσα συμφωνία μεταξύ της Apollo και της State Street Global Investors για τη δημιουργία ενός υβριδικού αμοιβαίου κεφαλαίου ETF που θα επενδύει τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική πίστη. Αυτά σηματοδοτούν σημαντικά στοιχήματα για την ενσωμάτωση της ιδιωτικής πίστης.
Καμία τάση δεν είναι ανεξέλεγκτη και θα υπάρξουν προσκρούσεις στην πορεία, όχι τουλάχιστον από τον πιστωτικό κύκλο. Αλλά αν η μπάρα γίνει τόσο μεγάλη δύναμη στα ομόλογα όσο έχει γίνει στις μετοχές, θα έχουμε μπροστά μας τεράστιες αλλαγές.
Ο συγγραφέας είναι αντιπρόεδρος της Oliver Wyman και πρώην επικεφαλής του τμήματος ερευνών για τις τράπεζες και τα διαφοροποιημένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Morgan Stanley.
 |
© The Financial Times Limited [2023]. All Rights Reserved. FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Limited Not to be redistributed, copied or modified in any way. politis.com.cy is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation. |
