Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ φέρεται να έχει εξοργιστεί σε τέτοιον βαθμό με τον Ρώσο ομόλογό του, Βλαντίμιρ Πούτιν, για τον πόλεμο στην Ουκρανία, ώστε μελετά νέες κυρώσεις και έμμεση βοήθεια προς το Κίεβο.
Πρόκειται για μια δραματική μεταστροφή στη στάση που τηρούσε μέχρι τώρα από την έναρξη της β΄ θητείας του ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος των ΗΠΑ, ο οποίος έστρεφε τα πυρά του πρωτίστως στην Ουκρανία και ταυτόχρονα φαινόταν να υιοθετεί κάποια από τα επιχειρήματα της Μόσχας.
«Ο Πούτιν λέει πολλές μ@@@ για την Ουκρανία. Είναι πάντα πολύ ευγενικός, αλλά τελικά αυτό δεν έχει κανένα νόημα», δήλωσε ο Τραμπ προ ημερών, προκαλώντας αίσθηση με τη σφοδρότητα των χαρακτηρισμών του για τον Ρώσο πρόεδρο.
Ωστόσο, δεδομένου ότι από την έναρξη του πολέμου ο Πούτιν δεν έχει αλλάξει την επιχειρηματολογία του σχετικά με τα αίτια που τον ώθησαν να διατάξει την εισβολή στην Ουκρανία, το MSNBC επιχειρεί να εξηγήσει τον πραγματικό λόγο για τον οποίο ο ένοικος του Λευκού Οίκου έχει βγει εκτός εαυτού με τον ισχυρό άνδρα του Κρεμλίνου.
Όταν ο Τραμπ επαινούσε την «ιδιοφυή» επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία
Όπως ότι ο Τραμπ δεν ενοχλήθηκε με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, την οποία είχε χαρακτηρίσει «έξυπνη» και «ιδιοφυή» προ τριετίας, υποστηρίζει το άρθρο γνώμης του αμερικανικού δικτύου. Ουδέποτε κατήγγειλε ως επιθετική, παράνομη ή εσφαλμένη τη ρωσική εισβολή, ούτε καν εξέφρασε την υποστήριξή του για την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Ουκρανίας - άλλωστε, ουδείς ξεχνά τις απειλές του για τη Γροιλανδία ή τη Διώρυγα του Παναμά.
Ούτε ενοχλήθηκε ο Τραμπ με τις συχνές ρωσικές επιθέσεις κατά πολιτικών στόχων, αν και έχει κάνει λόγο για την καταστροφή που προκαλεί ο πόλεμος, χωρίς να ρίχνει πάντως το φταίξιμο στη Ρωσία. Το αντίθετο. Στην καταστροφική συνάντησή του με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι στο Οβάλ Γραφείο στα τέλη Φεβρουαρίου, ο Τραμπ, απηχώντας τη ρωσική προπαγάνδα, επέρριψε στο Κίεβο την ευθύνη για την έναρξη του πολέμου. Αν νοιαζόταν για τους φόνους αμάχων από τα ρωσικά πλήγματα, δεν θα μπλόκαρε την αποστολή στρατιωτικής βοήθειας για την ενίσχυση της αεράμυνας της Ουκρανίας, επιχειρηματολογεί το άρθρο. Ερωτηθείς στη συνέντευξη Τύπου, όπου δήλωσε απογοητευμένος με τον Πούτιν, ποιος διέταξε τη διακοπή της βοήθειας προς την Ουκρανία, απάντησε: «Δεν ξέρω. Γιατί δεν μου λέτε εσείς;».
Εν τω μεταξύ, η ροή της αμερικανικής βοήθειας ξανάρχισε, αν και ο βασικός της στόχος, σύμφωνα πάντα με το MSNBC, φαίνεται να είναι η ενίσχυση του ίματζ του Τραμπ, το βασικό παράπονο του οποίου είναι ότι ο Πούτιν δεν του φέρθηκε δίκαια.
Το παράπονο του Τραμπ έναντι του Πούτιν
«Πιθανότατα, αυτό που απογοητεύει τον Τραμπ είναι ότι τα γεγονότα δεν ακολουθούν το σενάριο των ριάλιτι σόου του ή τις θεωρίες συνωμοσίας που υποστηρίζουν τη Ρωσία. Είχε υποσχεθεί ότι θα τερματίσει τον πόλεμο την πρώτη μέρα της επιστροφής του στην εξουσία, ασκώντας πίεση στους Ουκρανούς και αξιοποιώντας την προσωπική του σχέση με τον Πούτιν για να σταματήσει τις μάχες και να κερδίσει το Νόμπελ Ειρήνης. Τώρα, αυτή η φαντασίωσή του καταρρέει στην πράξη», σχολιάζει το άρθρο.
Υποστηρίζει δε ότι ο Τραμπ έβαλε τη σχέση του με τον Πούτιν πάνω από τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ, αλλά ο Ρώσος πρόεδρος όχι μόνον δεν του ανταπέδωσε τη χάρη, που θα ενίσχυε το προφίλ του ως ειρηνοποιού, αλλά βάζει πάνω απ' όλα την ισχύ της Ρωσίας. Ο Πούτιν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι για όλα φταίει ο Τζο Μπάιντεν, αλλά «προτιμά να παίζει με τον Τραμπ χωρίς να του δίνει ούτε ένα φύλλο συκής για να καλύψει τη γύμνια του».
Ο Τραμπ φαίνεται να αλλάζει στάση
Δεν αποκλείεται να έχει ξεχειλίσει το ποτήρι της υπομονής του Τραμπ, που ετοιμάζεται να εγκρίνει τις πωλήσεις σε νατοϊκές χώρες αμερικανικών όπλων, που θα σταλούν στην Ουκρανία ενισχύοντας τη θέση της στα πεδία των μαχών, αν και δεν θα εξαλειφθεί η ζημιά που προκλήθηκε επί έξι μήνες με τις διαπραγματεύσεις που θύμιζαν φάρσα.
Στα τέλη Μαΐου ο Τραμπ είχε δηλώσει απογοητευμένος από την έλλειψη προόδου στις συνομιλίες και άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο επιβολής νέων κυρώσεων στη Ρωσία, αν και στη συνέχεια το απέφυγε, για να μην υπονομευτούν οι διαπραγματεύσεις. Τώρα, στο Κογκρέσο μελετούν νέο πακέτο κυρώσεων, που θα χρειαστεί ωστόσο την έγκριση του Τραμπ και θα είναι υποκείμενο στις κυκλοθυμικές διαθέσεις του.
Ο Τραμπ μπορεί να επιβάλει οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία -μία από τις λίγες χώρες που απουσιάζουν από τη λίστα των «ανταποδοτικών» δασμών του-, αλλά θα χρειαστεί σκληρή δουλειά για να φθάσει η αμερικανική πίεση στη Μόσχα στα επίπεδα εκείνης υπό τον Μπάιντεν. Βραχυπρόθεσμα, οι πωλήσεις αμερικανικών όπλων μέσω Ευρώπης στην Ουκρανία μπορεί να προσφέρουν κάποιους διπλωματικούς πόντους στον Τραμπ, αλλά δεν θα αλλάξουν τη στάση της Ρωσίας και θα χρειαστεί χρόνος για να αλλάξουν οι συνθήκες στα πεδία των μαχών.
Τα δύο ρεαλιστικά σενάρια για τον τερματισμό του πολέμου
Όπως σημειώνει το άρθρο, η αλήθεια είναι ότι, όσο κι αν το αρνούνται ο Τραμπ και οι σύμμαχοί του, ο Πούτιν διέταξε την εισβολή στην Ουκρανία για να μεγαλώσει η χώρα του και να τονωθεί το ίματζ του. Θα μπορούσε να σταματήσει τον πόλεμο ανά πάσα στιγμή, αλλά δεν το κάνει, γιατί θέλει να κυριαρχήσει στην Ουκρανία. Οι Ουκρανοί δεν ξεγελάστηκαν να αντισταθούν στη ρωσική εισβολή, αλλά επέλεξαν να πολεμήσουν για την ελευθερία τους.
Ως εκ τούτου, δύο είναι, κατά το άρθρο, τα μοναδικά ρεαλιστικά σενάρια για τον τερματισμό του πολέμου:
Να νικήσει η Ρωσία, να ξηλώσει την κυβέρνηση Ζελένσκι και να εξαλείψει την ουκρανική ανεξαρτησία.
Να σταματήσει η Ρωσία την προσπάθεια κατάκτησης της Ουκρανίας, είτε λόγω κατάρρευσης των πολεμικών της προσπαθειών, είτε επειδή η ηγεσία της θα αποφασίσει ότι είναι πολύ υψηλό το κόστος, και είτε θα αποσυρθεί μονομερώς είτε θα προβεί σε αρκετές παραχωρήσεις που το Κίεβο θα αποδεχθεί ως συμφωνία.
Σύμφωνα με το άρθρο, μόνον το δεύτερο σενάριο θα οδηγούσε σε δίκαιη και βιώσιμη λύση του Ουκρανικού. Αλλά, για να αλλάξουν τα σχέδια του Πούτιν, θα χρειαστεί χρόνος και θυσίες.
Μια τέτοια εξέλιξη, σημειώνει το άρθρο γνώμης του MSNBC, θα ενοχλήσει τους φιλο-Πουτινικούς στον συνασπισμό του Τραμπ, που εύχονται νίκη της Ρωσίας, επειδή θεωρούν ότι δίνει μάχες στον «πολιτισμικό πόλεμο». Παράλληλα, θα σημάνει την παραδοχή ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν και οι σύμμαχοι των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ αντιλήφθηκαν εξαρχής σωστά το πρόβλημα του Ουκρανικού. Και τίποτε εξ αυτών δεν παρέχει στον Τραμπ την ευκαιρία για μια παράσταση προσωπικού θριάμβου.
«Οπότε, είναι κατανοητό γιατί είναι απογοητευμένος. Αν δούμε μια διαρκή καθαρή αύξηση στις αμερικανικές αποστολές όπλων και την ανταλλαγή πληροφοριών με την Ουκρανία, αυξημένη οικονομική πίεση στη Ρωσία και πραγματική, διαρκή αλληλεγγύη με το ΝΑΤΟ και τη δημοκρατική Ευρώπη, μόνο τότε θα είναι αλήθεια ότι ο Τραμπ έχει αλλάξει τη στάση του έναντι του Πούτιν. Αλλά, για να επιτευχθεί μια πραγματική ειρηνευτική συμφωνία, η πίεση των ΗΠΑ πρέπει να είναι υψηλή και αρκετά διαρκής, ώστε ο Πούτιν να πιστέψει ότι θα κερδίσει περισσότερα, θέτοντας σε κίνδυνο τους περισσότερους από τους πολεμικούς του στόχους, παρά συνεχίζοντας την επίθεση εκμεταλλευόμενος τον συνδυασμό ανικανότητας και ευαλωτότητας του Τραμπ στη χειραγώγηση», καταλήγει το άρθρο.
Πηγή: iefimerida.gr
