Είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας να προβαίνει σε ανασχηματισμό. Ωστόσο, η παρατεταμένη δημόσια συζήτηση και η ονοματολογία έχουν βραχυκυκλώσει μια ήδη δυσλειτουργική κρατική μηχανή, απαξίωσαν τον θεσμό του υπουργού και αυτό παραμονές της ανάληψης της ευρωπαϊκής προεδρίας από την ΕΕ. Τώρα είναι η ώρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, να βάλει μια τελεία δηλώνοντας πως οι υπουργοί αυτοί θα είναι στο τιμόνι για την προεδρία της ΕΕ ή να κάνει τον ανασχηματισμό με την ελπίδα οι νέοι να προλάβουν να ενημερωθούν για να προεδρεύσουν των επιτροπών τους. Οτιδήποτε λιγότερο, θα είναι πρόβλημα για τη χώρα.
Δεν θέλουμε να είμαστε άδικοι με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Προσπάθησε να διασκεδάσει τις όποιες φήμες έφυγαν από το Προεδρικό για ανασχηματισμό. Ωστόσο, δεν είναι τώρα που φεύγουν αλλά εδώ και μήνες, και οι συνάδελφοι που τα γράφουν δεν είναι τρολ λογαριασμοί στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, αλλά επώνυμοι και έγκυροι δημοσιογράφοι. Με άλλα λόγια, έχει εμπεδωθεί πως επίκειται ανασχηματισμός από μέρα σε μέρα (ακόμη και την Παρασκευή που έγραφα το κείμενο, σκεφτόμουν πως μπορεί να μην είναι επίκαιρο την Κυριακή!). Μάλιστα, δεν έχει εμπεδωθεί μόνο στην κοινή γνώμη που μπορεί να είναι «θύμα» των Μέσων Ενημέρωσης, της «φαντασίας» και των «επιθυμιών» των δημοσιογράφων ή «αλλότριων» κινήτρων. Είναι κάτι που έχει εμπεδωθεί και στα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, στις διευθύνσεις των υπουργείων και από εκεί σε όλη τη δημόσια υπηρεσία. Αλλιώς δουλεύεις όταν ξέρεις πως ο πολιτικός σου προϊστάμενος είναι φευγάτος και αλλιώς όταν ξέρεις πως αύριο δεν θα είναι στο γραφείο του. Το ίδιο συμβαίνει και στον επιχειρηματικό κόσμο.
Οι ιδιώτες δεν είναι χαζοί. Εδώ και μήνες με το ζόρι βλέπουν υπουργούς των οποίων τα ονόματα είναι προς ανασχηματισμό και δύσκολα συγκεντρώνονται να ακούσουν τις ομιλίες τους. Έχει τόσο νόημα να τους ακούσουν όσο και οι υπουργοί που, κατά τις φήμες, έχουν ήδη ανασχηματιστεί. Ποιος πραγματικά μπορεί να τους πείσει πως έχει ακούσει τους προβληματισμούς τους ή συμμερίζεται τις ανησυχίες τους όταν ο συνομιλητής τους είναι απερχόμενος; Έμεινε δηλαδή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο μόνος δηλαδή σίγουρος για το χαρτοφυλάκιό του μέχρι το 2028, να είναι ο μόνος αξιόπιστος συνομιλητής. «Παίζει» δηλαδή χωρίς ομάδα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μόνος με τους στενούς και αναντικατάστατους συνεργάτες;
Αυτό δεν ξέρω αν είναι στα όρια του αντισυνταγματικού, αλλά σίγουρα είναι εκτός του πολιτειακού ορθολογισμού, της χρηστής και αποτελεσματικής διοίκησης. Τους θέλει ο Πρόεδρος τους υπουργούς του «ασπόνδυλους» και χωρίς πολιτική υποστήριξη, και τι απαιτήσεις μπορεί να έχει κάποιος από έναν τέτοιο υπουργό; Είναι τελικά ο υπουργός ο σάκος του μποξ ανάμεσα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και όλους τους υπόλοιπους ή είναι ο πολιτικός προϊστάμενος του υπουργείου; Και τι μήνυμα εκπέμπει αυτή η εικόνα που άφησε ο Πρόεδρος να δημιουργηθεί για τον θεσμό που εκπροσωπούν, αλλά και τι είδους ανθρώπους μπορεί να προσελκύσει ο Πρόεδρος ώστε να γίνουν μέλη του Υπουργικού του Συμβουλίου;
Πέρα όμως από τη δυσάρεστη εικόνα, το πρόβλημα είναι υπαρκτό και θα γίνει σύντομα και ευρωπαϊκό. Δεν μπορείς να κάνεις αξιόλογη προεδρία της ΕΕ με υπουργούς να μετρούν μέρες για να φύγουν. Με τι κίνητρο αυτοί οι άνθρωποι ενημερώνονται για την ατζέντα που θα έχουν να φέρουν σε πέρας του χρόνου και πόσο τους ενημερώνουν οι υφιστάμενοί τους όταν σκέφτονται πως είναι μάλλον άδικος κόπος και διπλή δουλειά. Είναι ανθρώπινα αυτά και αναμενόμενα. Αυτό που όλοι αναμένουν είναι ένας ανασχηματισμός ή μια ξεκάθαρη δήλωση πως αυτή η ομάδα του Υπουργικού που βλέπουμε δεν πρόκειται να αλλάξει λίγες εβδομάδες πριν την ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ, έστω και τώρα.
