Η αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης στην Ευρώπη απαιτεί δημόσιες επενδύσεις και μισθούς που να αντικατοπτρίζουν το κόστος στέγασης, υποστηρίζει η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων (ETUC).
Η Συνομοσπονδία χαιρετίζει τις προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για ένα Ευρωπαϊκό Σχέδιο Προσιτής Στέγασης, το οποίο ορθώς αναγνωρίζει ότι η στεγαστική κρίση της Ευρώπης έχει γίνει καθημερινή πραγματικότητα για τους εργαζόμενους.
«Το αυξανόμενο κόστος στέγασης υπονομεύει το βιοτικό επίπεδο, αποδυναμώνει την οικονομική σταθερότητα και περιορίζει την πρόσβαση σε θέσεις εργασίας σε ολόκληρη την ΕΕ. Για εκατομμύρια εργαζόμενους, οι πληρωμές ενοικίων και στεγαστικών δανείων απορροφούν πλέον ένα ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο των μισθών, εντείνοντας την κρίση κόστους ζωής και συμπιέζοντας την εγχώρια ζήτηση», αναφέρει σε ανακοίνωσή της.
Η μη προσιτή στέγαση επιδεινώνει επίσης την έλλειψη εργατικού δυναμικού, προσθέτει. «Οι εργαζόμενοι αδυνατούν ολοένα και περισσότερο να μετακινηθούν σε μέρη όπου υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις εργασίας, επειδή το κόστος στέγασης είναι απλώς απαγορευτικό, δημιουργώντας ένα σημαντικό εμπόδιο τόσο για τους εργοδότες όσο και για τις τοπικές οικονομίες», τονίζει.
Χέρι χέρι στεγαστική κρίση και χαμηλοί μισθοί
Σύμφωνα με την Συνομοσπονδία, η στεγαστική κρίση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το ζήτημα των χαμηλών αμοιβών. «Η επάρκεια των νόμιμων κατώτατων μισθών πρέπει να λαμβάνει υπόψη το πραγματικό κόστος ζωής, συμπεριλαμβανομένου του κόστους στέγασης, για να διασφαλιστεί ότι η εργασία παρέχει ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης. Χωρίς μισθούς που να αντικατοπτρίζουν τα πραγματικά έξοδα στέγασης, ακόμη και οι εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης θα συνεχίσουν να μην έχουν αξιοπρεπή στέγαση σε πολλά μέρη της Ευρώπης», επισημαίνει.
Παράλληλα, εκφράζεται η θέση ότι η αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης απαιτεί σημαντική αύξηση των δημόσιων επενδύσεων σε οικονομικά προσιτή και κοινωνική στέγαση. Η αναθεώρηση των κανόνων της ΕΕ για τις κρατικές ενισχύσεις μπορεί να βοηθήσει στην απελευθέρωση αυτών των επενδύσεων, αλλά το δημόσιο χρήμα πρέπει να προσφέρει δημόσια αξία, υποδεικνύεται.
