«Αν εμείς σταματήσουμε τον αγώνα μας, η Παλαιστίνη θα πάψει να υπάρχει». Σε αυτή τη φράση του πρέσβη της Παλαιστίνης Αμπντάλα Ατάρι συνοψίζεται η σκληρή πραγματικότητα που βιώνει ο παλαιστινιακός λαός στον μισό αιώνα κατοχής των εδαφών του από το Ισραήλ. Τα πολύνεκρα επεισόδια που συγκλονίζουν αυτές τις ημέρες τη Λωρίδα της Γάζας είναι τα τελευταία, σε μια σύγκρουση που μετρά δεκαετίες και χωρίς διαφαινόμενη ημερομηνία λήξης. Για το αδιέξοδο στις συνομιλίες με το Ισραήλ, τις ευθύνες που φέρουν ΗΕ, Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και ΕΕ, τις σχέσεις Κύπρου - Παλαιστίνης και Κύπρου - Ισραήλ μίλησε στον «Π» ο πρέσβης της Παλαιστίνης στην Κύπρο Αμπντάλα Ατάρι.
Μετά το αδιέξοδο στις συνομιλίες για διευθέτηση του Παλαιστινιακού, πού οδηγείται το ζήτημα;
Δεν φαίνεται να υπάρχει ενδιαφέρον για ειρήνευση στις προθέσεις της πιο Ακροδεξιάς ηγεσίας στην ιστορία του Ισραήλ. Ο Νετανιάχου έχει απορρίψει την ιδέα των συνομιλιών με τους Παλαιστίνιους. Οι δηλώσεις και οι πράξεις των υπουργών της κυβέρνησης Νετανιάχου, όπως του Ben-Gvir και του Smuts Ritz, με αφανισμό των Παλαιστινίων, επέκταση των εποικισμών, απαγόρευση μουσουλμάνων και χριστιανών Παλαιστινίων να επισκέπτονται και να προσεύχονται στην κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ, καταπατώντας όλες τις διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες, είναι μόνο μία ένδειξη του αδιέξοδου και των εμποδίων που θέτει το κατοχικό κράτος του Ισραήλ για να μην υπάρξει λύση. Έτσι, με αυτά τα δεδομένα είναι φυσικό επακόλουθο η τεταμένη κατάσταση όχι μόνο να συνεχίσει, αλλά και να ενταθεί.
Ποια είναι η πραγματικότητα των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Όχθη;
Ως αποτέλεσμα των 75 ετών κατοχής, η οποία είναι μια συνεχιζόμενη Nakba, ζούμε χωρισμένοι στα εδάφη της Λωρίδας της Γάζας και της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης. Σε αυτό το σημείο, με την ευκαιρία της αυριανής θλιβερής μνήμης της Nakba, η πρεσβεία διοργανώνει μια εκδήλωση για να τιμήσει την επέτειο αυτή, στον προαύλιο χώρο της πρεσβείας μας. Στη Λωρίδα της Γάζας ζουν περίπου 2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι, αποκλεισμένοι, σε μια τεράστια φυλακή, στερούμενοι βασικές ανάγκες όπως ηλεκτρισμό, υδροδότηση, επικοινωνίες και, το βασικότερο, υγεία. Οι συνεχιζόμενοι βομβαρδισμοί επιδεινώνουν την κατάσταση.
Παρά το ότι υπάρχουν δεκάδες αποφάσεις σε σχέση με το Παλαιστινιακό οι οποίες προνοούν τη δημιουργία δύο κρατών, αυτές δεν υλοποιούνται. Πώς επιμερίζονται οι ευθύνες;
Το Ισραήλ είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που δεν έχει δηλώσει σύνορα. Έχει ως όνειρο το μεγάλο Ισραήλ και θεωρεί ότι όπου φτάνει η επιρροή του στρατού του και η δύναμή του είναι τα σύνορα του. Με πολλές δυσκολίες δεχτήκαμε και κάναμε μια ιστορική παραχώρηση, αποδεχόμενοι την απόφαση 242 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, με βάση την οποία μας παραχωρείται το ένα τέταρτο από την ιστορική Παλαιστίνη για τη δημιουργία του ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις του Ισραήλ διατηρούν αρνητική στάση και δεν συμμορφώνονται με το Διεθνές Δίκαιο. Η κρίση στο Ισραήλ γκρεμίζει τον μύθο που έχτισε το ίδιο το Ισραήλ, ότι είναι η μοναδική δημοκρατική χώρα στη Μέση Ανατολή, κάτι που προκαλεί θαυμασμό σε πολλές χώρες της Δύσης. Είναι ξεκάθαρο πως ο δρόμος για την ειρήνη και τη σταθερότητα περνάει μέσα από την Ιερουσαλήμ, από ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Ωστόσο, το κατοχικό κράτος του Ισραήλ δεν έχει δεχτεί ούτε αυτήν την απόφαση, που είναι στην ουσία προς όφελός του, καθώς κάνουν καθημερινά επιδρομές στην παλαιστινιακή γη, εκτελώντας εν ψυχρώ Παλαιστίνιους. Όσο κι αν ισχύει πως οι ισορροπίες των στρατιωτικών δυνάμεων είναι υπέρ του κράτους κατοχής του Ισραήλ, εμείς οι Παλαιστίνιοι είμαστε εδώ και συνεχίζουμε τον αγώνα μας με αμείωτη ένταση, με όλα τα νόμιμα μέσα που διαθέτουμε.
Ο διεθνής παράγοντας
Πώς ΗΕ και ΕΕ θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην οριστική διευθέτηση του παλαιστινιακού ζητήματος;
Μεγάλο μερίδιο ευθύνης αναλογεί στα Ηνωμένα Έθνη, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συνεχίζουν την υποστήριξή τους προς το Ισραήλ χωρίς να του ασκούν πιέσεις αλλά αντιθέτως κάνουν προκλητικές δηλώσεις υποστήριξης, όπως αυτές της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία δήλωσε ότι το Ισραήλ έκανε την έρημο να ανθίσει. Τη μερίδα του λέοντος στην ευθύνη έχουν οι ΗΠΑ, με την καθαρή μεροληπτική τους στάση απέναντι στο Ισραήλ. Η προστασία του παλαιστινιακού λαού είναι αποκλειστική ευθύνη της διεθνούς κοινότητας. Όταν το Ισραήλ είναι καλοδεχούμενο όπου και αν πάει και δεν νιώθει την πίεση ούτε από φίλους ούτε από εχθρούς για να συμμορφωθεί με τη διεθνή νομιμότητα, τότε επιβάλλεται να πάρουμε τον νόμο στα χεριά μας και να παλέψουμε για την πατρίδα μας. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Αν όμως εμείς σταματήσουμε τον αγώνα μας, η Παλαιστίνη θα πάψει να υπάρχει. Όλες οι κυβερνήσεις κάνουν τα στραβά μάτια στις συνεχιζόμενες παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που πραγματοποιεί το κράτος κατοχής του Ισραήλ, επιλέγοντας αντ’ αυτού να ποινικοποιήσουν τον πολιτικό λόγο των υπερασπιστών των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων και να τους κατηγορήσουν για αντισημιτισμό. Στην ουσία είμαστε το θύμα του θύματος της ευρωπαϊκής ιστορίας. Υπάρχουν λέξεις οι οποίες χαρακτηρίζουν τα τραγικά ιστορικά γεγονότα της ανθρώπινης ιστορίας, όπως το ολοκαύτωμα και η Nakba. Σεβόμαστε απόλυτα το θεμιτό δικαίωμα όλων των χωρών να επιδιώκουν τα εθνικά τους συμφέροντα όπως εκείνες κρίνουν. Ζητάμε, όμως, αυτό να μην γίνεται σε βάρος των δικαιωμάτων του λαού μας για ελευθερία, ανεξαρτησία, δικαιοσύνη και ειρήνη και πιστεύουμε ότι οι διεθνείς σχέσεις πρέπει να βασίζονται σε ένα πολύ σημαντικό κριτήριο: τον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου.
Πώς θα μπορούσε να ήταν δυνατή η επανέναρξη των συνομιλιών ανάμεσα σε Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς όταν σκάνε βόμβες από τη μία και δημιουργούνται επιθέσεις από την άλλη;
Όλες οι κυβερνήσεις του Ισραήλ έχουν τον ίδιο σκοπό. Την προσάρτηση των κατεχόμενων εδαφών και εκτοπισμού των Παλαιστινίων. Δυστυχώς, η ίδια η πολιτική του κατοχικού κράτους του Ισραήλ είναι πηγή ανασφάλειας, αστάθειας και πολέμου. Ο κόσμος δεν μπορεί να ζητά αυτοσυγκράτηση και από τις δύο πλευρές όταν υπάρχει θύμα και θύτης. Η υποκριτική γλώσσα για φαύλους κύκλους βίας πρέπει να σταματήσει. Από το 1967 το Ισραήλ ως επεκτατική δύναμη κατέχει παράνομα εδάφη από όλες τις συνοριακές χώρες και έχει ανοιχτά θέματα ακόμα και με τα θαλάσσια σύνορά της. Στην Παλαιστίνη η κατάσταση είναι απλή. Από τη μία είναι η κατοχή και η βαρβαρότητα και από την άλλη ο εξευτελισμός ενός ολόκληρου λαού.
Σχέσεις με την Κύπρο
Οι σχέσεις Κύπρου - Παλαιστίνης ήταν πάντοτε καλές. Πώς θα μπορούσαν να αναπτυχθούν περαιτέρω;
Είμαστε δύο λαοί που έχουμε πολύ ψηλά το αίσθημα της φιλοπατρίας, έχουμε κοινές αξίες και αρχές και έχουμε την ανάγκη υποστήριξης από όλο τον κόσμο. Ασφαλώς και αντιλαμβανόμαστε πως κάθε χώρα ασκεί την εξωτερική της πολιτική με βάση τα συμφέροντά της και όχι τις αξίες και τις αρχές του λαού της. Ωστόσο, λαοί όπως ο κυπριακός και ο παλαιστινιακός, με σημαντικά εθνικά ζητήματα που υποφέρουν καθημερινά από τη διεθνή υποκρισία, προσπαθούν να κρατούν τις ισορροπίες χωρίς να καταπατούν τις αξίες και τα ιδανικά τους. Κύπρος και Παλαιστίνη μοιραζόμαστε την ίδια θάλασσα, αναπνέουμε τον ίδιο αέρα και έχουμε τα ίδια δικαιώματα στις οικονομικές ζώνες της ΑΟΖ όπως όλες οι χώρες της περιοχής. Η σύγκριση της στάσης της Παλαιστίνης στο κυπριακό ζήτημα με αυτήν του Ισραήλ είναι πέρα για πέρα άδικη. Ευχόμαστε λύση του Κυπριακού και του Παλαιστινιακού με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Εξάλλου, για τη στάση του Ισραήλ στο συγκεκριμένο θέμα ταιριάζει απόλυτα η φράση ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί.
Οι σχέσεις Κύπρου - Ισραήλ επηρεάζουν τις σχέσεις με την Παλαιστίνη;
Μπορεί να είμαστε ο πιο αδύναμος κρίκος σε όλη την περιοχή και το Παλαιστινιακό να έχει πάει σε δεύτερη μοίρα, όμως έχουμε το κλειδί της σταθερότητας στην περιοχή. Αυτό θα επιτευχθεί με τη δημιουργία του ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 με την Ανατολική Ιερουσαλήμ, πρωτεύουσα, και επιστροφή των προσφύγων. Εγώ προσωπικά ενοχλούμαι όταν οι Ισραηλινοί λένε πως το Ισραήλ και η Κύπρος μοιράζονται κοινές αξίες και αρχές. Το κατοχικό κράτος του Ισραήλ διαπράττει εγκλήματα πολέμου. Πώς γίνεται να μιλάμε για κοινές αξίες αυτών των δύο λαών;
Υπάρχει και η άλλη άποψη. Δηλαδή, ότι πέρα από το «κράτος-τρομοκράτης» για το Ισραήλ, υπάρχει και η τρομοκρατία της Χαμάς την οποία το επίσημο παλαιστινιακό κράτος δεν καταδικάζει. Τι έχετε να πείτε γι' αυτό;
Σωστά τα λέτε ότι υπάρχει κράτος-τρομοκράτης. Εγώ θα αντιστρέψω την ερώτηση σχετικά με την τρομοκρατία. Ο κόσμος τι να περιμένει από τους Παλαιστίνιους όταν λίγες μέρες πριν, οι Ισραηλινοί με σαράντα αεροπλάνα επιτέθηκαν και σκότωσαν γυναίκες και παιδιά για να πετύχουν, κατά τη γνώμη τους, κάποιους καταζητούμενους; Αυτή είναι οργανωμένη και πραγματική τρομοκρατία και ο κόσμος να μην ψάξει να δικαιολογήσει τις πράξεις και τις φρικτές εικόνες που είδατε όλοι σας ως αυτοάμυνα, όπως δυστυχώς ακούμε από Ευρωπαίους πολιτικούς. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Φτάνουμε στο σημείο να λέμε ότι όποιος δεν είναι με το δίκαιο, δηλαδή μαζί μας, είναι εναντίον του δικαίου, δηλαδή εναντίον μας.
