Ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, Χριστόδουλος Πατσαλίδης, είχε προειδοποιήσει για το ρίσκο της φήμης των τραπεζών. Το ίδιο ρίσκο αντιμετωπίζει και ο τομέας των υπηρεσιών, ο οποίος το πληρώνει τώρα με τη φορολογική μεταρρύθμιση. Μια μεταρρύθμιση που τον βρίσκει χωρίς τα έσοδα «αφρόγαλο» από τη Ρωσία και χωρίς τα «χρυσά» διαβατήρια, σε ένα διεθνές περιβάλλον που πιέζει. Τώρα είναι που το κράτος της Κύπρου επιστρέφει, έτοιμο να σφίξει τα λουριά. Το μέλλον των υπηρεσιών ποτέ δεν ήταν τόσο δυσοίωνο και αυτό δεν είναι κυπριακό φαινόμενο.
Λογιστές και δικηγόροι που παρέχουν υπηρεσίες σε ξένες επιχειρήσεις θα πρέπει να ξανασκεφτούν το μέλλον τους, αν όχι και το παρόν τους. Οι εποχές έχουν αλλάξει, τόσο διεθνώς όσο και στην Κύπρο. Όσα δεν έφερε το κούρεμα των καταθέσεων του 2013, ίσως να φέρει γι' αυτούς η φορολογική μεταρρύθμιση, με την κυβέρνηση να φαίνεται αποφασισμένη να αυστηροποιήσει το πλαίσιο. Ένα πλαίσιο που θεωρεί ότι υπάρχουν κενά και γκρίζες ζώνες που ελκύουν επιχειρηματικές δραστηριότητες όσων θέλουν να φοροδιαφύγουν ή να φοροαποφύγουν στις χώρες τους, με έναν «αδύναμο» έφορο Φορολογίας, που μπορούν να τον «κλέβουν» χωρίς αυτός να έχει τη δυνατότητα να τους κυνηγήσει με επάρκεια. Η κοινή γνώμη είναι εναντίον τους. «Είναι όλοι κλέφτες», έγραφε ένα μήνυμα που λάβαμε στην εκπομπή «Show Me the Money» στο ραδιόφωνο Πολίτης 107.6 & 97.6. Και όντως, ο κλάδος είναι μόνος. Τα «χρυσά» διαβατήρια τώρα πληρώνονται, όπως και η αδιαφορία για την τοπική κοινωνία που τους φιλοξενεί.
Οι φωνές από τον κλάδο που εξηγούν πώς η χαλαρότητα καλύπτει τις αδυναμίες της Κύπρου, χάνονται κάτω από τη δική τους εκκωφαντική σιγή για τα κοινωνικά προβλήματα. Το πώς είναι η ελευθερία που απολαμβάνουν, που προσελκύει επιχειρήσεις που ποτέ δεν θα ερχόντουσαν στην Κύπρο αν το πλαίσιο ήταν ασφυκτικό, πέφτει στο κενό μιας κοινωνίας που είδε τους πύργους να χτίζονται όταν τα δάνεια της «κοκκίνισαν». Πώς να πεις στους πολίτες ότι η πιο χαλαρή εποπτεία επιτρέπει τον δίκαιο ανταγωνισμό ανάμεσα σε μικρά και μεγάλα γραφεία; Πώς να πεις για τους καλούς μισθούς που προσφέρεις και ότι εσύ συντηρείς το κράτος και αποπληρώνεις τα χρέη του; Πώς είναι δυνατόν μέσα από τα προνόμια και τις εξαιρέσεις ο τομέας των υπηρεσιών να έχει καταφέρει να αντισταθμίσει τις εξωγενείς του αδυναμίες, όπως την απόσταση από την ηπειρωτική Ευρώπη, αλλά και τις εγγενείς, όπως η χρονοβόρα απόδοση δικαιοσύνης και τον παραλογισμό της γραφειοκρατίας; Πρώτα, πρέπει να φτιάξεις το κράτος, να απλουστεύσεις τις διαδικασίες, να φέρεις διαφάνεια και ξεκάθαρους κανόνες που να ισχύουν για όλους και μετά να «σφίξεις τα λουριά». Ποιος μπορεί πραγματικά να διαφωνήσει με αυτό, αλλά και ποιος μπορεί να ζητήσει τη στήριξη της κοινωνίας; Ο τομέας των υπηρεσιών είναι μόνος.
Σε μια χώρα που μέχρι πρότινος πωλούσε «χρυσά» διαβατήρια και συναλλασσόταν ακόμη και με γκάνγκστερ, πώς μπορεί να πείσει ότι το πιο αυστηρό πλαίσιο θα ισχύσει για όλους; Πώς, ναι, στην πράξη έχει δίκιο το κράτος να θέλει να τσιμπήσει όσους εκμεταλλεύονται και κερδοσκοπούν σε βάρος της οικονομίας, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι «Τhis is Cyprus». Πώς δεν είναι οι «απατεώνες» του κλάδου που φωνάζουν, αλλά όσοι κινδυνεύουν να τσουβαλιαστούν μαζί τους μέσα από ένα σύστημα «διακριτικής ευχέρειας». Και όλα αυτά σε μια πολύ δύσκολη εποχή για τον κλάδο. Σε μια εποχή που ο τομέας χάνει τους πιο υποσχόμενους υπαλλήλους του στους ανερχόμενους τομείς της τεχνολογίας και βλέπει τα έσοδά του να μειώνονται. Με μηδενική πρόσβαση σε «παρθένες» αγορές και με τις ρυθμίσεις που γίνονται και όλα όσα δεν γίνονται, ο τομέας των υπηρεσιών θα ζήσει το «Τhis is Cyprus» από την άλλη του πλευρά.
