Η γυναίκα απέναντί μου, δεν είχε πρόβλημα να γραφτεί το ονοματεπώνυμό της, αλλά αποφασίσαμε να κρατήσουμε την ανωνυμία για προστασία τής ίδιας και των παιδιών. Είναι εγκλωβισμένη, το πρώτο της παιδί το απέκτησε με άνδρα με καταγωγή από την Τουρκία (παιδί εποίκων) και το ενέγραψε ως αγνώστου πατρός μετά από συμβουλές που έλαβε από διάφορους καλοθελητές, που την έπεισαν ότι αυτό έπρεπε να γίνει για το «καλό τους» - η Κυπριακή Δημοκρατία έδωσε υπηκοότητα. Τα επόμενα δυο παιδιά της τα απέκτησε επίσης με άνδρα που θεωρείται έποικος (Κούρδος που γεννήθηκε μετά την τουρκική εισβολή στα κατεχόμενα) – το δεύτερο το ενέγραψε κανονικά με όνομα και επίθετο και γι αυτό δεν μπορεί να αποκτήσει κυπριακή υπηκοότητα, ενώ -μετά την εμπειρία με το δεύτερο παιδί- το τρίτο της το δήλωσε ως αγνώστου πατρός. Η Κυπριακή Δημοκρατία αρνείται να αναγνωρίσει το παιδί «γνωστού πατρός» της Ελληνοκύπριας εγκλωβισμένης, για να μην αποκτήσει δικαιώματα ο έποικος (παιδί εποίκων που γεννήθηκε στην κατεχόμενη Κύπρο) ή/και να ζητούν αναγνώριση και οι Τουρκοκύπριοι που έχουν παιδιά με έποικους (ή και παιδιά/εγγόνια εποίκων).
Η Ελληνοκύπρια και τα τρία παιδιά της εξακολουθούν να είναι εγκλωβισμένοι, ζουν στα κατεχόμενα, αλλά η Κυπριακή Δημοκρατία έκοψε στα παιδιά τα επιδόματα που δίνονται στους εγκλωβισμένους, μετά από καταγγελία ότι είναι τέκνα Ελληνοκύπριας και εποίκων – έχουν διαγραφεί τα τρία παιδιά από τον κατάλογο των εγκλωβισμένων (δεν θεωρούνται πλέον εγκλωβισμένα αν και ζουν μόνιμα στα κατεχόμενα). Το τελευταίο διάστημα, το κυπριακό κράτος αποφάσισε να δίνει οικονομική ενίσχυση για τα τρία παιδιά (όχι ως επίδομα εγκλωβισμένων παιδιών, αλλά ως «κατά χάριν επίδομα» όπως ονομάζεται) - τα χρήματα κατατίθενται καθυστερημένα και σε λογαριασμό στις ελεύθερες περιοχές, και δεν στέλνονται στην οικογένεια στα κατεχόμενα, όπως γίνεται με τους άλλους εγκλωβισμένους.
Η μητέρα έχει στείλει σχετικές επιστολές σε υπουργείο Εσωτερικών, Βουλή, Επίτροπο Παιδιού, Επίτροπο Διοικήσεως και Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και αλλού. Η Επίτροπος του Παιδιού, σε απαντητική επιστολή της, σημειώνει μεταξύ άλλων και μία αλήθεια: «Στη βάση της κυβερνητικής πολιτικής για τους εγκλωβισμένους, η οποία διέπεται από κατευθυντήριες αρχές, που έχουν εγκριθεί από το υπουργικό συμβούλιο (αρ. Απόφασης 22.699, ημερ. 20.01.1983), προνοείται ότι η παραμονή εγκλωβισμένων στα σπίτια τους αποτελεί βασικό στόχο της κυβερνητικής πολιτικής και των προσπαθειών τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, τα προβλήματα των εγκλωβισμένων θεωρούνται θέματα προτεραιότητας και τυγχάνουν επείγοντος χειρισμού [..]». Συνεπώς, θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί ότι για πολιτικούς λόγους θέλουμε τους εγκλωβισμένους να ζουν στα σπίτια τους στα κατεχόμενα, αλλά να μην ερωτεύονται αυτούς που για πολιτικούς λόγους δεν βολεύουν την Κυπριακή Δημοκρατία. Και είναι να αναρωτιέται κανείς εάν οι «αρμόδιοι» κατανοούν τι σημαίνει να είναι κανείς εγκλωβισμένος, να ζει υπό συνθήκες σκλαβιάς εδώ και μισό αιώνα ή από τη μέρα που γεννήθηκε. Σημειώνεται ότι υπάρχουν ακόμα δυο Ελληνοκύπριες εγκλωβισμένες με παρόμοια προβλήματα.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «Πολίτη» στις 14 Απριλίου 2024 [εδώ ολόκληρο το ρεπορτάζ: Κυπριακό και εργαλειοποίηση Κυπρίων: Πολιτικά παιγνίδια, λόγια του αέρα, χρυσές δουλειές].
Σήμερα, Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2024, η εγκλωβισμένη μητέρα ακόμα να πάρει το επίδομά της για τον Δεκέμβριο -από αυτό ζει η ίδια και τα παιδιά της- και, όπως λέει, σε σχετική ερώτησή της σε αρμόδιο, εισέπραξε την εξής απάντηση: «Ε καλά κυρία μου, ακόμα 10 έχει ο μήνας, τι βιάζεσαι».
