Στον ελληνικό κόσμο, η έννοια του Δημόσιου είναι παρεξηγημένη. Καθετί δημόσιο ή κρατικό (από έναν δρόμο, μέχρι μια τράπεζα ή έναν δημοσιογραφικό οργανισμό) αντιμετωπίζεται μεν ως συλλογικό απόκτημα (που είναι), αλλά και ως «ιδιοκτησία» του καθενός (που δεν είναι). Στην Ελλάδα, αυτή η προσέγγιση έφτασε στα άκρα και οδήγησε στα γνωστά αποτελέσματα, με την κάθε κοινοβουλευτική πλειοψηφία να μεταχειρίζεται το Δημόσιο ως ιδιοκτησία της και οι αξιωματούχοι της κάθε νέας κυβέρνησης να εισβάλλουν στα υπουργεία ως κατακτητές.
Στην Κύπρο, σε γενικές γραμμές η δημόσια υπηρεσία έχει προστατευτεί από τέτοιου είδους λογικές, αλλά η περίπτωση του Συνεργατισμού αποδεικνύει ότι αν υπήρχε η ευχέρεια θα αντιγράφαμε με μεγάλη ευχαρίστηση το ελλαδικό παράδειγμα. Διαφορετικά δεν εξηγείται πώς είναι δυνατό να αντιμετωπίζεται ως προέκταση του κράτους μια επενδυτική εταιρεία εισηγμένη στο χρηματιστήριο, η «Δήμητρα Επενδυτική», και να ζητείται έλεγχος επενδυτική της απόφαση για την τοποθέτηση των χρημάτων της. Η «Δήμητρα» μέχρι πρόσφατα είχε ως πλειοψηφών μέτοχο, αλλά όχι μοναδικό, τη Συνεργατική Κυπριακή Τράπεζα, η οποία σήμερα ανήκει στο κράτος. Άρα –αντιγράφοντας τη γνωστή σοφιστία «το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνομικός είναι όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι»- η Δήμητρα είναι…«κρατική» και οι πράξεις της συνδέονται με την κυβέρνηση!
Πρόκειται για μια επικίνδυνη προσέγγιση που δυστυχώς την ασπάζεται τμήμα του πολιτικού συστήματος. Αυτή η στρέβλωση για το πώς χειριζόμαστε τα δημόσια αγαθά εμφανίζεται και σε άλλες περιπτώσεις. Το βλέπουμε σε περιβαλλοντικά ζητήματα (Ακάμας), πολεοδομικά (με τις παρεκκλίσεις), ακόμη και στο ΡΙΚ, όπου υπάρχει υποχρέωση κάλυψης της ειδησεογραφίας των κομμάτων, με το δημοσιογραφικό κριτήριο να υπακούει σε μια ομόφωνη κομματική απαίτηση.
Τα δημόσια αγαθά πρέπει να υπηρετούν τις συλλογικές ανάγκες, με τη διαχείρισή τους να διέπεται από κανόνες και διαφάνεια. Αυτή η διαχείριση δεν είναι απαραίτητο να αρέσει σε όλους, αλλά είναι απαραίτητο να προσθέτει αξία. Κάθε άλλη προσέγγιση, όπως τη βλέπουμε να εκδηλώνεται στον Συνεργατισμό -από το 2013 που πέρασε στην ιδιοκτησία της Δημοκρατίας μέχρι σήμερα- απαξιώνει τα δημόσια αγαθά και την κρατική περιουσία.
