Είναι λανθασμένη η απόφαση για τα οδοφράγματα;

Αλλαγές στην εφαρμογή του Κανονισμού της Πράσινης Γραμμής αποφάσισε η κυβέρνηση.

Το βασικότερο είναι πως υπήκοοι Τρίτων Χωρών -δηλαδή όλοι πλην των υπηκόων των χωρών της ΕΕ- δεν θα μπορούν, πλέον, να εισέρχονται στο ελεγχόμενο από τη Δημοκρατία έδαφος, εάν έχουν αφιχθεί στο νησί από μη ελεγχόμενα από την ΚΔ σημεία, δηλαδή το αεροδρόμιο της Τύμπου και τα λιμάνια της Κερύνειας και της Αμμοχώστου.

Όλοι οι υπήκοοι της ΕΕ -και μόνο αυτοί- θα μπορούν να εισέρχονται στην ελεγχόμενη από τη Δημοκρατία περιοχή εάν έφτασαν από τα πιο πάνω σημεία - όπως και πριν άλλωστε. Το ίδιο θα συνεχίσει να ισχύει και για τους/τις συζύγους όλων των Ευρωπαίων υπηκόων.

Είναι, ναι, τουλάχιστον αστείο μια χώρα η οποία έγινε -και γίνεται ακόμη- βούκινο ως κράτος το οποίο πουλά σε απατεώνες, μαφιόζους και καταζητούμενους τα διαβατήριά του, με μεσάζοντες τις οικογένειες και τις επιχειρήσεις αυτών που το διοικούν, να επιδεικνύει αυτή την ευλάβεια. Εκ πρώτης όψεως, είναι.

Ωστόσο, νομίζω πως επιβάλλεται να σκεφτούμε κάποια πράγματα, ειδικά εάν είναι -και για μένα είναι- σημαντικό να διαφυλάξουμε όχι μόνο την ασφάλεια αλλά και τα δικαιώματα όπως λ.χ. εκείνο του ασύλου, έτσι που να μπορούν άτομα που το χρειάζονται να έχουν πρόσβαση σ’ αυτό.

Κατ’ αρχάς, πρέπει να πούμε ότι η πρόταση -διότι τέτοια είναι- πρέπει να εγκριθεί από την ΕΕ ή πιο σωστά να μην υπάρξει ένσταση για τριάντα μέρες.

Τα βασικά προβλήματα που δημιουργούνται αφορούν: (α) το θέμα της διέλευσης ατόμων με προσωρινή άδεια παραμονής στην ΚΔ π.χ. οικιακών βοηθών, κάτι που μάλλον δεν θα δεχθεί η ΕΕ και πιστεύω ότι δεν πρέπει κιόλας να το δεχθεί διότι το θέμα των εγγυητικών των αφεντικών τους δεν μπορεί να υπερισχύει ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να τις/τους κάνει πολίτες Β’ Κατηγορίας, μην σας πω και Γ’ διότι Β’ είναι ήδη…

… (β) οι περίπου 18.000 Βρετανοί που ζουν απέναντι σε περίπτωση που υπάρξει Brexit (όπως και όλοι οι πολίτες Τρίτων Χωρών που ζουν εκεί) και (γ) τη διέλευση ανηλίκων χωρίς τη γραπτή συγκατάθεση από τους γονείς τους, αφού ουσιαστικά θα εφαρμοστεί η οδηγία που είχε δοθεί τότε, με την απαγωγή της μικρής από τον Νορβηγό πατέρα της.

Συγκαταλέγομαι σε εκείνους που θεωρούν αισχρή, ρατσιστική και αδιανόητη την απαγόρευση αποβίβασης στην ουσία, σε υπηκόους Τρίτων Χωρών, στη Λάρνακα και την Πάφο, εάν πουν ότι θα διαμείνουν απέναντι. Είναι ντροπή και είναι κρίμα που η ΕΕ δεν έχει παρέμβει ακόμη για να σταματήσει η πρακτική αυτή η οποία δεν οδηγεί πουθενά πέρα από τη διευκόλυνση κινήσεων αναβάθμισης του μορφώματος στην άλλη πλευρά σε επίπεδο απευθείας επαφής με τον έξω κόσμο.

Εάν εμείς επιμένουμε να απομονώνουμε την άλλη κοινότητα, λογικό και σωστό σε μεγάλο βαθμό ναι, είναι η ΕΕ και άλλοι να τη βοηθήσουν για να το ξεπεράσει αυτό χωρίς να αναγνωρίζουν το μόρφωμα. Δεν φταίνε εκείνοι εάν κάποιοι στο ΥΠΕΞ αποφάσισαν και πάλι να βγάλουμε τα μάτια μας, με τα χέρια μας ή καλύτερα με τα χέρια τους.

Αυτό όμως με τα οδοφράγματα είναι διαφορετικό. Εάν μας ενδιαφέρει να μην παραδοθούν τα πάντα στους ψεκασμένους και την Ακροδεξιά -και δεν είναι δύσκολο πια- θα πρέπει να μας απασχολεί και εμάς η όλη διαχείριση. Και επαναλαμβάνω πως εμένα με απασχολεί πολύ.

Ειδικά για το θέμα του ασύλου, θεωρώ αδιανόητο να είναι λ.χ. οι Γεωργιανοί η δεύτερη ομάδα σε αιτήσεις ασύλου σήμερα, τη στιγμή που δεν συντρέχει λόγος για την παραχώρησή του σε Γεωργιανούς και δεν παραχωρείται κιόλας. Και τη στιγμή που οι πλείστοι έρχονται από απέναντι απλώς και μόνο διότι είναι πιο εύκολο να μπουν και - με την υποχρεωτική αλλαγή της διαδικασίας για το άσυλο και την ορθή καθιέρωση τρίτου επιπέδου για την εξέταση της έφεσης, δικαστικώς, μένουν εδώ για 90 μέρες με βάση και το προνομιακό καθεστώς εισόδου που τους έδωσε η ΕΕ και μετά ζητούν άσυλο.

Δεν είναι θέμα με τη συγκεκριμένη χώρα ή την Ουκρανία που είναι πέμπτη σε αιτήσεις ή κάποιον άλλον. Είναι θέμα διαφύλαξης αυτών των διαδικασιών, έτσι που όταν αυτοί που προωθούν την ξενοφοβία και τον ρατσισμό εναντίον αυτών που πραγματικά χρειάζονται το άσυλο -οι οποίοι δεν είναι λίγοι και έχουμε κάθε υποχρέωση να τους το δώσουμε στις διάφορες μορφές που παρέχεται προστασία- να μπορούμε να απαντάμε χωρίς το βαρίδι μιας διαδικασίας η οποία πάσχει.

Όπως έγινε και πιο παλιά, όταν διορθώθηκαν τα κενά για το άσυλο και θα γίνει ξανά όταν περάσουν πολλές από τις συσσωρευμένες αιτήσεις από τη δικαστική εξέταση των εφέσεων η οποία ως διαδικασία άρχισε μόλις το καλοκαίρι.

Πέρα από αυτό, ναι είναι και το θέμα της ασφάλειας. Οι Αρχές πρέπει να γνωρίζουν ποιος έρχεται στις περιοχές που ελέγχουν. Το πρόβλημα μαζί τους είναι η κακή διαχείριση, η έλλειψη τρόπων και ενίοτε η ρατσιστική συμπεριφορά στα οδοφράγματα αλλά αυτό αφορά όλους μας που το ζούμε και είναι ευθύνη της πολιτείας να εξαλείψει το bullying αυτό.

Από εκεί και πέρα, πρακτικά, περιορίζεται το προνόμιο αυτό μόνο στους υπηκόους της ΕΕ και τα συγγενικά τους πρόσωπα, παρέχεται η υπόσχεση (…) ότι θα ελέγχονται όλοι πολύ πιο γρήγορα και απλά με την ίδια διαδικασία και έχουμε και εμείς τη δυνατότητα να απαντούμε στα όσα επιστρατεύονται από τους γνωστούς προκειμένου να δαιμονοποιήσουν τα οδοφράγματα.

Είτε για τα… ναρκωτικά τα οποία στην τεράστιά τους πλειονότητα έρχονται από τα ελεγχόμενα λιμάνια και αεροδρόμια μετά την ένταξή μας είτε για το φούσκωμα των κινδύνων που δημιουργούνται με τα κενά που υπάρχουν. Το φούσκωμα. Διότι υπάρχουν κίνδυνοι.

Όταν κάποιος υπήκοος Τρίτης Χώρας έρχεται στο αεροδρόμιο της Λάρνακας λ.χ. ο εκεί αρμόδιος υπάλληλος μπορεί να τον ρωτήσει απλά και εύκολα γιατί έρχεται, πόσο θα μείνει, τι λεφτά διαθέτει κ.λπ. έτσι που να δει εάν μπορεί να συντηρηθεί ή εάν λ.χ. σκοπεύει να έρθει και μετά από τις διακοπές να κάνει αίτηση για άσυλο.

Στο οδόφραγμα αυτό δεν μπορεί να γίνει -διότι μπορεί να πει ότι περνά για βόλτα- και δεν μπορεί ποτέ να αφεθεί να γίνει διότι θα τα μετατρέψει σε σύνορα με ό,τι αυτό συνεπάγεται πολιτικά. Έτσι, έρχεται, περνά χωρίς ιδιαίτερες διατυπώσεις και από εκεί…

Και δεν θα ήθελα προσωπικά, να δω αυτή την κατάσταση να οδηγεί τελικά είτε σε συνέπειες για την προστασία των προσφύγων και αυτών που χρειάζονται το άσυλο είτε στην περαιτέρω αύξηση της ξενοφοβίας είτε στην καλλιέργεια κι άλλης έχθρας στην κοινή γνώμη με διογκώσεις και παραποιήσεις για τα οδοφράγματα. Στα οποία πάντοτε θα έχει κάποιος τη δυνατότητα να ζητήσει ερχόμενος προστασία από τη Δημοκρατία και μετά την αλλαγή.

Εδώ θα είμαστε για να δούμε πώς θα λειτουργήσει και στην πράξη. Και να απαιτήσουμε διορθώσεις και αλλαγές, όπως πάντοτε κάναμε.