«Όταν δύο χώρες γειτονικές πολεμούν μεταξύ τους, απλά να ξέρετε ότι τη μία την έχουν επισκεφθεί οι Ηνωμένες Πολιτείες». Τάδε έφη Νέλσον Μαντέλα. Η σκέψη αυτή της ιστορικής αυτής προσωπικότητας, για ειρήνη, δικαιοσύνη και ελευθερία επισκέφθηκε το μνημονικό μου διαβάζοντας το tweet του κύριου Έλον Μασκ όπου μοιράστηκε τις απόψεις του εξαίρετου καθηγητή στο Columbia University, Jeffrey Sachs, όπως ο ίδιος τις ανέλυσε σε πρόσφατη ομιλία του ως προσκεκλημένος του Cambridge Union Multum in parvo. Ο καθηγητής Sachs σημείωσε την τότε απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών να χρίσει την Ουκρανία ως υποψήφια για ένταξη χώρα στο ΝΑΤΟ στη Διάσκεψη του Βουκουρεστίου το 2008, παρά τις περί αντιθέτου δεσμεύσεις τους προς την τότε σοβιετική και μετέπειτα ρωσική ηγεσία και όλα όσα έχουν σημειωθεί μετέπειτα.
Η σημειολογία της παρέμβασης Μασκ έγκειται στο γεγονός της νέας δημόσιας και πολιτικής ιδιότητάς του πλέον ως σημαντικό μέλος της νέας αμερικανικής διακυβέρνησης Τραμπ. Εξάλλου, δεν είναι τυχαία η τελευταία συνάντησή του στη Νέα Υόρκη με τον Ιρανό πρέσβη στα Ηνωμένα Έθνη για την κρίση στη Μέση Ανατολή. Ταυτόχρονα, σε συνέχεια της τηλεφωνικής επικοινωνίας του νεοεκλεγέντα Αμερικανού Προέδρου με τον Γερμανό Καγκελάριο, ακολούθησε η τηλεφωνική επικοινωνία του τελευταίου με τον Ρώσο Πρόεδρο που προκάλεσε την οργίλη αντίδραση του ουκρανικού καθεστώτος και ιδιαίτερα του Ζελένσκι. Αρωγοί της προσπάθειας Ζελένσκι για συνέχιση του πολέμου, η πολεμοκάπηλη πλέον Ευρωπαϊκή Ένωση και ο ευρωπαϊκός βραχίονας του ΝΑΤΟ με αιχμή του δόρατος τον νέο γενικό γραμματέα του, πρώην Ολλανδό Πρωθυπουργό Ρούτε, που απειλεί τις Ηνωμένες Πολιτείες με αποπομπή τους από το ΝΑΤΟ. Μέχρι εκεί φτάνει η βλακεία του ανδρός αυτού που σημειώνει την πολιτική του βούληση για την τελική νίκη της Ουκρανίας. Η τελευταία του έγνοια, η καθημερινή απώλεια χιλιάδων νέων ανθρώπων στο μέτωπο. Ούτε τον απασχολεί ο κίνδυνος ενός πυρηνικού ολέθρου, που ευτυχώς με την εκλογή Τραμπ για την ώρα φαίνεται να απομακρύνεται. Στη χορωδία αυτή μετέχουν και οι Βρετανοί και οι Γάλλοι. Αλλά και οι πολιτικά αμελητέες Βαλτικές κρατικές οντότητες, που η πρόεδρος της Commission, μέσα στα πλαίσια της μετατροπής της ευρωπαϊκής οικονομίας σε πολεμική, διόρισε τη γραφική πρώην Πρωθυπουργό της Εσθονίας, Κaja Kallas, ως ύπατη εκπρόσωπο της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική και τον γραφικά ανόητο Λιθουανό, Αndrius Kubilius, ως επίτροπο για την Άμυνα (νεοσυσταθείσα θέση), που, κατά δήλωσή του, στόχος του είναι η ετοιμασία της ΕΕ για πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Όλη αυτή η συμπαγής μάζα πολιτικής ηλιθιότητας δεν έχει αντιληφθεί ακόμη (πώς να αντιληφθούν;) ότι τα στρατηγικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών μέσα από τη νέα επαναξιολόγησή τους απαιτούν παγκόσμια σταθερότητα και ειρηνικό ωφέλιμο διάλογο, ιδιαίτερα στη Ευρώπη. Σύντομα και ο Νετανιάχου θα είναι παρελθόν. Δεν θα θυσιάσουν την Τουρκία για χάρη του. Η απόφαση της Τουρκίας να διακόψει πλήρως τις σχέσεις της με το Ισραήλ αποτελεί μια ευφάνταστη στρατηγική απόφαση που διευκολύνει τη νέα, επερχόμενη αμερικανική κυβέρνηση. Προφανώς αγνοούν τη σύγχρονη αμερικανική Ιστορία στην ολότητά της, και με τα κακά της, αλλά και τα καλά της. Αναφέρομαι στον Woodrow Wilson, που ως Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και ως πανεπιστημιακός καθηγητής Ιστορίας είχε πλήρη γνώση και αντίληψη του δυτικοευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού όπου οι πρώτοι διδάξαντες στην κήρυξη πολέμων και στην επαναχάραξη των συνόρων ήταν, τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών, οι Ευρωπαίοι.
Ο ίδιος ο Churchill, για να αποτυπώσω την ιστορική αυτή συνέπεια, ζητούσε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, 6 μήνες μετά τη λήξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, να επιτεθεί στην τότε Σοβιετική Ένωση που θυσίασε 27 εκατομμύρια ανθρώπους για τη νίκη απέναντι στον Ναζισμό, αλλά δεν του επέτρεψαν, και που σηκώνει κεφάλι και πάλι στην Ουκρανία του Ζελένσκι και στις Βαλτικές κρατικές οντότητες και που η σημερινή ευρωπαϊκή αυταρχικότητα, κατάλοιπο της ιμπεριαλιστικής της ιστορικότητας, τόσο βάναυσα ακυρώνει. Η αμερικανική συγκυρία στέλνει ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για το οριστικό τέλος της μισαλλόδοξης ευρωπαϊκής πολεμοκαπηλίας.
*PhD Political Sociology