Σύμφωνα με τη θεμελιώδη αρχή του Διαφωτισμού, «όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στη φύση, γεννήθηκαν ίσοι και παραμένουν ίσοι και ελεύθεροι» και από την αρχή αυτή απορρέουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στην Οικουμενική Διακήρυξη του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το Άρθρο 7 αναφέρει: «Όλοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία του νόμου χωρίς καμιά απολύτως διάκριση». Η ισονομία είναι ενταγμένη στα περισσότερα Συντάγματα του κόσμου και για να εφαρμοστεί απαιτεί ένα κράτος δικαίου που να τηρεί τις διαδικασίες για την εφαρμογή της δικαιοσύνης ώστε κανένα άτομο να μην είναι προνομιούχο έναντι των άλλων.
Αφορμή γι’ αυτή την αναφορά αποτελεί η πρόσφατη καταδίκη της Μαρίν Λεπέν, επικεφαλής της γαλλικής ακροδεξιάς, που βρέθηκε ένοχη για υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος και της επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 4 ετών, πρόστιμο και στέρηση των πολιτικών της δικαιωμάτων για 5 χρόνια. Η κατηγορία ήταν ότι χρησιμοποίησε ευρωπαϊκά κονδύλια για να πληρώνει το προσωπικό του κόμματός της και όχι συνεργάτες των ευρωβουλευτών ως όφειλε. Η δικαστική έρευνα διήρκεσε δύο χρόνια. Ανώτατοι δικαστικοί της Γαλλίας δήλωσαν ότι η απόφαση ελήφθη κατ’ εφαρμογή των νόμων που ψήφισε η Εθνοσυνέλευση και η δίκη έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας δίκαιης δίκης.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η γαλλική Δικαιοσύνη δεν χαρίζεται σε κανέναν και δεν κάμνει καμιά διάκριση. Θυμίζουμε την καταδίκη του πρώην Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Νικολά Σαρκοζί σε δύο χρόνια φυλάκιση με αναστολή και ηλεκτρονικό βραχιολάκι παρακολούθησης για ένα χρόνο.
Οι πληροφορίες αυτές φέρνουν αυτόματα και συνειρμικά στο μυαλό του Κύπριου πολίτη την κατάσταση της Δικαιοσύνης στην Κύπρο, πώς αυτή συγκρίνεται με τις χώρες της ΕΕ της οποίας είμαστε μέλος και κατά πόσο μπορεί να λεχθεί ότι ζούμε σε ένα κράτος δικαίου. Τα γαλλικά δικαστήρια δεν δίστασαν να ακολουθήσουν όλες τις προβλεπόμενες από τον νόμο διαδικασίες και να καταδικάσουν έναν πρώην Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας και την αρχηγό της αντιπολίτευσης. Οποία η διαφορά με τα δικά μας δεδομένα. Διαπιστώνεται με απογοήτευση πόσο πολύ υστερούμε από τις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες στην εφαρμογή ενός τόσο σημαντικού ανθρώπινου δικαιώματος όπως είναι η ισονομία. Έχουμε αποτύχει να δημιουργήσουμε ένα κράτος στο οποίο ο πολίτης να νιώθει ασφάλεια και σιγουριά αφού αντιμετωπίζεται από τους νόμους με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Η έλλειψη λογοδοσίας και η ατιμωρησία είναι καθημερινά φαινόμενα και μάλιστα από υψηλά ιστάμενους και αξιωματούχους με αποκορύφωμα τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν θα αναφέρω τα όσα καταγγέλλονται στο βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη «Κράτος Μαφία» γιατί τελούν υπό διερεύνηση. Αναφέρω μόνον αυτά που η κοινή γνώμη πιστεύει ότι συνιστούν παρανομία και διαφθορά: (α) το δωρεάν ταξίδι οικογενειακώς στις Σεϋχέλλες από άτομο που παραχωρήθηκαν σε αυτό και στα μέλη της οικογένειάς του «χρυσά» διαβατήρια, και (β) για τις αποφάσεις του Υπ. Συμβουλίου με τις οποίες, τόσο ο τέως Πρόεδρος όσο και υπουργοί του είχαν προσωπικό όφελος, και εννοώ τα «χρυσά» διαβατήρια.
Κανένας θεσμικός αξιωματούχος δεν τόλμησε να προχωρήσει τις διαδικασίες καταγγελίας αλλά ούτε καν να αναφέρει το θέμα. Δεν έχουν τα κότσια οι εισαγγελείς μας και οι άλλοι αρμόδιοι; Αυτό είναι πολύ κατανοητό και δυστυχώς αποδεκτό από την κοινωνία μας γιατί όλοι έχουν διοριστεί από τον ίδιο τον τέως. Όμως, τέτοιες συμπεριφορές αποτελούν τροφή για το τέρας της διαφθοράς το οποίο όλο και θεριεύει. Η ανοχή που παρατηρείται από τους καθ’ ύλην, υποτίθεται, αρμόδιους θεσμούς, ενθαρρύνει την παρανομία η οποία έχει γίνει κανονικότητα. Πώς αναμένεται από τον απλό πολίτη να αποφεύγει τις παρανομίες και να εφαρμόζει πιστά τον νόμο όταν βλέπει την ηγεσία του να παρανομεί χωρίς να δίνει λόγο σε κανένα ενώ έπρεπε να είναι υπόδειγμα νόμιμης συμπεριφοράς; Όταν βλέπει ότι η αρχή της ισονομίας παραβιάζεται καθημερινά και σε όλα τα επίπεδα, τότε καλλιεργείται πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη της διαφθοράς.
Έχουμε συντεταγμένο κράτος, νόμους και Σύνταγμα για προστασία, εάν και εφόσον οι εντεταλμένοι για τη σωστή λειτουργία των θεσμών κάνουν καλά τη δουλειά τους.
