Στο επίκεντρο του επίμαχου σημείου της ομιλίας του γ.γ. του ΑΚΕΛ στο 24o Συνέδριο δεν ήταν η εκμετάλλευση της γης και οι επιπτώσεις στη κοινωνία και την εργατική τάξη/οικονομικά μη προνομιούχες ομάδες της χώρας από τα ξένα κεφάλαια ή από την σύμπραξη κυπριακών και ξένων κεφαλαίων. Αντί αυτού ο Στέφανος στην ομιλία του ανέφερε, ως την 6η σημαντική απειλή για την χώρα, την ανεξέλεγκτη πώληση και αγορά γης και ακινήτων από υπηκόους τρίτων χωρών (ΥΤΧ) γενικά και Ισραηλινών ειδικά. Με άλλα λόγια, είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς και όχι η άναρχη και ασύδοτη εκμετάλλευση της γης που ήταν στο επίκεντρο. Διερωτώμαι πόση διαφορά κάνει για την εργατική τάξη και τις μη προνομιούχες ομάδες της κοινωνίας, αν ο κάτοχος της γης είναι ο Μισιρλής που εκπροσωπεύει το κυπριακό κεφάλαιο παρά ο Κιμ που εκπροσωπεί το κινέζικο ή ο Χανς που εκπροσωπεί το ισραηλινό κεφάλαιο. Ας προβληματιστεί ο καθένας/καθεμιά μας κατά πόσον οι συγκεκριμένες αναφορές δεν ανοίγουν παράθυρο ή έστω και μια χαραματιά στην μετατόπιση από την γραμμή «ο εχθρός σου δεν είναι οι ξένοι (ΥΤΧ), αλλά το κεφάλαιο και η ακόρεστη του ανάγκη για υπερκέρδη»!
Επίσης, απόκλιση από την μέχρι τώρα θέση αποτελεί και η γενική και αδιάκριτη στοχοποίηση των Iσραηλινών που έρχονται στη Κύπρο και αγοράζουν γη, και η ταύτιση τους με το σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ. Άλλο να εκφράζεις τις ανησυχίες σου για τυχόν υποκίνηση από σιωνιστικούς κύκλους αυτής της εξέλιξης και άλλο η στοχοποίηση όλων των Ισραηλινών που αγοράζουν γη στην βάση της εθνοτικής καταγωγής τους ότι έρχονται στοχευμένα και συντονισμένα για μετατρέψουν την Κύπρο σε προτεκτοράτο του Σιωνισμού και μια νέα Γάζα.
Ακόμη, άτοπες είναι και οι αναφορές σε συναγωγές. Σε μια χώρα όπου κάθε γειτονιά έχει και μίαν εκκλησία που χωρά περισσότερους ανθρώπους από το σύνολο των κατοίκων της περιοχής και όπου η Εκκλησία ως θεσμός αλωνίζει ανεξέλεγκτα σε αυτή την χώρα… είναι δύσκολο να πείσεις για αντικειμενικότητα, σε σχέση με την ενόχληση από την ύπαρξη συναγωγών, τζιαμιών και άλλων θρησκευτικών χώρων.
Άκρως ατυχής είναι και η αναφορά στη δημιουργία γκέτο από ισραηλινούς ιδιοκτήτες γής… Τα γκέτο είναι πολιτικά, ιστορικά και κοινωνιολογικά καθορισμένος όρος. Τα γκέτο δεν δημιουργούνται από τους καταπιεσμένους, αλλά τα δημιουργούν οι προνομιούχοι για να κλείσουν μέσα τους καταπιεσμένους! Είναι γι’ αυτό που ο αντιφασισμός πολεμά την πολιτική εκμετάλλευση από τους φασίστες και την ακροδεξιά των φαινομένων γεωγραφικού, πολιτικού, πολιτισμικού και κοινωνικού αποκλεισμού/γκετοποίησης ευάλωτων, μη προνομιούχων ομάδων. Οι εύπορες και προνομιούχες ομάδες του πληθυσμού δεν δημιουργούν γκέτο αλλά «ειδικές αποκλειστικές ζώνες και φορολογικούς παραδείσους», όχι για να αυτοαποκλειστούν αλλά για να αποκλείσουν τους άλλους από τους «ζωτικούς τους χώρους».
Η διασύνδεση του γκέτο με την εβραϊκή κοινότητα είναι και ιστορικά απαράδεκτη… Οι Εβραίοι με πρόσχημα, μεταξύ άλλων, και την «αυτογκετοποίησή τους» στοχοποιήθηκαν από τον Φασισμό και οδηγήθηκαν μαζί με τους Κουμουνιστές και άλλους «υπάνθρωπους» στην εξόντωση των στρατοπέδων συγκέντρωσης και στο ολοκαύτομα. Ανεξάρτητα από τις πολιτικές και πρακτικές που ακολουθεί σήμερα ο Σιωνισμός (πόλεμοι, γενοκτονία των Παλαιστινίων, εγκλήματα πολέμου) και την συλλογική ευθύνη που έχει ο λαός του Ισραήλ σε αυτά, η Αριστερά και οι κομμουνιστές οφείλουν από σεβασμό προς την ίδια τους την Ιστορία και την διατήρηση της ιστορικής αλήθειας, να αποφεύγουν την αδιάκριτη καταγγελία Εβραίων και Ισραηλινών για δημιουργία γκέτο, έναν όρο που για τους ίδιους είναι ταυτισμένος/συνυφασμένος με την φυσική τους εξόντωση από τον Ναζισμό.
Ο Στέφανος μάς έχει συνηθίσει μέχρι σήμερα με ένα μεστό, ουσιαστικό και μετριοπαθή λόγο. Πιστεύω ότι άδικα κατηγορείται είτε ο ίδιος είτε το ΑΚΕΛ ότι οι πιο πάνω αναφορές συνιστούν στροφή προς τον εθνικισμό και τον ρατσισμό ή ότι προσπαθεί να ψαρέψει στα θολά νερά της άκρας δεξιάς. Η δική μου εκτίμηση είναι ότι ο βασικός λόγος που οδήγησαν σε αυτές τις αναφορές είναι η υγιής και ανθρώπινη ανησυχία του Στέφανου και του ΑΚΕΛ για τις σοβαρότατες συνέπειες που παρακολουθούμε όλοι να συντελούνται σήμερα στο τομέα της εκμετάλλευσης/ανάπτυξης τής γης και των ακινήτων, καθώς και το έντονη αγανάκτηση και συναισθηματική φόρτιση που προκύπτει από την συνενοχή τόσο της δικής μας κυβέρνησης όσο και της διεθνούς κοινότητας, απέναντι στα εγκλήματα πολέμου των σιωνιστών και την γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού. Σε αυτό συνέβαλε κατά την ταπεινή μου άποψη και η περιορισμένη πολιτική τριβή και συστηματική αντιπαράθεση τής ηγεσίας του ΑΚΕΛ συλλογικά και συστηματικά με τα πιο πάνω θέματα, με αποτέλεσμα ο λόγος της να μην είναι το ίδιο μεστός και περιεκτικός όσο σε άλλους τομείς που το ΑΚΕΛ και Αριστερά έχει διαχρονικά στο επίκεντρο της πολιτικής και ιδεολογικής της δράσης. Και να μην ξεχνούμε ότι ο κομματικός φανατισμός δεν βοήθησε ποτέ την ελεύθερη και κριτική σκέψη και έκφραση, ούτε την κοινωνία ούτε και το ίδιο το κόμμα.
*Ο Δώρος Πολυκάρπου είναι εκτελεστικός διευθυντής της Κίνησης για Ισότητα, Στήριξη, Αντιρατσισμό (ΚΙΣΑ)
