Πώς η κάθε Κύπρια και ο κάθε Κύπριος μπορεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής
Η κλιματική αλλαγή δεν είναι πια ένα μακρινό ενδεχόμενο. Είναι εδώ και στην Κύπρο τη βιώνουμε ήδη με καύσωνες 45 βαθμών, με φωτιές που καταπίνουν βουνά και κοινότητες, με λειψυδρία και εξαφάνιση ειδών. Αν νομίζαμε κάποτε ότι είναι δουλειά των «μεγάλων» να σώσουν τον πλανήτη, τώρα ξέρουμε ότι χωρίς τη δική μας συμμετοχή, τίποτα δεν αλλάζει. Η κλιματική κρίση είναι και προσωπική υπόθεση. Και ευτυχώς, έχουμε επιλογές.
Πρώτα και κύρια, αλλάζουμε τη σχέση μας με την ενέργεια. Η Κύπρος έχει τεράστιες δυνατότητες αξιοποίησης της ηλιακής ενέργειας κι όμως, τα σπίτια μας παραμένουν ενεργοβόρα, οι κλιματιστικές μονάδες δουλεύουν μέρα νύχτα και τα φωτοβολταϊκά είναι ακόμα πολυτέλεια για λίγους. Ο κάθε πολίτης μπορεί να εξοικονομήσει ρεύμα με μικρές κινήσεις: καλύτερη μόνωση στο σπίτι, χρήση ενεργειακά αποδοτικών συσκευών, σβήσιμο φώτων και μηχανημάτων όταν δεν χρησιμοποιούνται, και όπου είναι δυνατό επένδυση σε ανανεώσιμες πηγές. Κάθε κιλοβατώρα που δεν καταναλώνουμε, είναι λιγότερος άνθρακας στην ατμόσφαιρα.
Το ίδιο ισχύει και για τις μετακινήσεις. Η Κύπρος είναι ένα νησί εθισμένο στο αυτοκίνητο. Αλλά το μέλλον δεν έχει χώρο για τόσο καυσαέριο. Αντικαθιστώντας ορισμένες διαδρομές με περπάτημα, ποδήλατο ή δημόσιες συγκοινωνίες, μειώνουμε το προσωπικό μας ανθρακικό αποτύπωμα. Η αγορά ηλεκτρικού ή υβριδικού αυτοκινήτου είναι επίσης μια σημαντική επιλογή για όσους μπορούν να την υποστηρίξουν. Και φυσικά, η πίεση προς τις Αρχές για ένα βιώσιμο σύστημα δημόσιων μεταφορών είναι και αυτή ευθύνη μας.
Η διατροφή είναι άλλο ένα πεδίο που ξεχνάμε. Το φαγητό μας έχει κλιματικό αποτύπωμα. Η μείωση της κατανάλωσης κρέατος και γαλακτοκομικών, ακόμα και λίγες φορές την εβδομάδα, είναι τεράστια συμβολή στη μείωση των εκπομπών. Η υποστήριξη τοπικών, εποχιακών προϊόντων μειώνει τις μεταφορές και ενισχύει την κυκλική οικονομία. Και η σπατάλη τροφίμων είναι κάτι που μπορούμε όλοι να αποφύγουμε με λίγο καλύτερο προγραμματισμό.
Η ανακύκλωση, η επαναχρησιμοποίηση και η μείωση των απορριμμάτων είναι ατομικές πράξεις με συλλογικό όφελος. Κάθε πλαστικό που δεν αγοράζουμε, κάθε ρούχο που δεν πετάμε, κάθε αντικείμενο που επισκευάζουμε αντί να αντικαταστήσουμε, μειώνει την πίεση στους πόρους του πλανήτη. Η κουλτούρα του «πετώ και παίρνω καινούργιο» είναι ασύμβατη με την οικολογική εποχή που καλούμαστε να χτίσουμε.
Και φυσικά, υπάρχει η φωνή μας. Το να μιλάμε για την κλιματική αλλαγή, να ενημερώνουμε φίλους, παιδιά, γονείς, να συμμετέχουμε σε δράσεις και οργανώσεις, να πιέζουμε τις τοπικές Αρχές και τους πολιτικούς μας, είναι πράξη. Η αλλαγή δεν γίνεται μόνο με κάδους ανακύκλωσης γίνεται με πολιτική συμμετοχή, με διεκδίκηση, με συλλογικότητα. Αν δεν σηκώσουμε όλοι μαζί το βάρος, τότε θα το σηκώσουμε μόνοι μας αργότερα και θα είναι ασήκωτο.
Η κλιματική κρίση δεν αντιμετωπίζεται με πανικό, αλλά με πράξεις μικρές και σταθερές. Όχι από την επόμενη γενιά αλλά από εμάς. Όχι από «κάποιους ειδικούς», αλλά από κάθε πολίτη που αρνείται να αποδεχτεί ότι η καταστροφή είναι αναπόφευκτη. Αν κάθε Κύπρια και κάθε Κύπριος κάνει έστω και ένα βήμα προς την κατεύθυνση της βιωσιμότητας, τότε το νησί μας μπορεί να γίνει πρότυπο. Γιατί στην Κύπρο του ήλιου, του αέρα και της θάλασσας, η ελπίδα δεν είναι μόνο ρομαντική είναι απολύτως ρεαλιστική.
Το κλίμα αλλάζει. Εμείς;
*Μέλους Κινήματος Οικολόγων
