Κάνει και σάντουιτς η Ελεγκτική Υπηρεσία;

Τελικά, το μόνο -βέβαιο- ζήτημα το οποίο δείχνει να προκύπτει από την υπόθεση με τα 22 πολιτικά εκτεθειμένα πρόσωπα (ΠΕΠ) στη λίστα του γενικού ελεγκτή για τα δάνεια του Συνεργατισμού, αφορά τη σοβαρότητα. Της λίστας αν και όχι μόνο.

Ας θυμηθούμε, επιγραμματικά, τα βασικά σημεία. Ο γενικός ελεγκτής διερεύνησε τις υποθέσεις και κατέληξε στο εξής εκπληκτικό συμπέρασμα: ότι λέει δεν είχε όλα τα δεδομένα που θεωρεί ότι χρειαζόταν αλλά, από αυτά που είχε δεν προκύπτει κάτι εις βάρος των 22 ΠΕΠ… κατ' ανάγκην. Το κατ' ανάγκην είναι η ουρά.

Δεν μιλάμε όμως, για την απάντηση στο μυστήριο του CERN. Τα πράγματα είναι απλά. Ήταν θέμα εύνοιας ή συγκυριών η όποια εξέλιξη των δανείων των 22 ΠΕΠ; Διαγράφηκαν λ.χ. ποσά τα οποία μοιάζουν μεγάλα και παραπέμπουν σε ευνοιοκρατική μεταχείριση; Τροχός και τασσινόπιττα έχουν ήδη ανακαλυφθεί.

Εάν ο γενικός ελεγκτής δεν είχε όλα τα στοιχεία που θεωρεί ότι χρειάζεται -ποια στοιχεία μπορεί να είναι αυτά αλήθεια και γιατί να βρίσκονται πέραν (όλων) των δεδομένων του Συνεργατισμού τα οποία είχε και, λέει, ότι διερεύνησε;- εάν λοιπόν δεν είχε τα στοιχεία, τότε πώς μπόρεσε να καταλήξει σε συμπεράσματα;

Προσέξτε, εδώ μιλάμε για αθωωτικά και άψε-σβήσε συμπεράσματα όπως αυτά που έβγαλε στην υπόθεση του Πρόεδρου με τα αεροπλάνα του Σαουδάραβα ή τα όσα δεν άγγιξε ποτέ για τα διαβατήρια του αρχηγού του, του Νικόλα και πολλά άλλα. Θεαματική υπερλεύκανση! 

Τους αθώωσε αλλά επειδή δεν ήθελε να τους αθωώσει εντελώς και να κλείσει το κεφάλαιο, ένα πολύ χρήσιμο συμπτωματικά έστω κεφάλαιο σε Προεκλογική, κατέληξε στο κατ' ανάγκην. Μπορεί και να έχουν θέμα τάχα, αλλά εκείνος δεν ξέρει εάν υπάρχουν άλλα στοιχεία, ίσως εικάζει ότι υπάρχουν αλλά δεν τα έχει αλλά από αυτά που έχει δεν προκύπτει θέμα. Αθώος ο κατηγορούμενος, αλλά μάλλον έπρεπε να πάει φυλακή. Κάπως έτσι το τερμάτισε.

Εάν λοιπόν, κάποιος εισηγείται σοβαρά ότι αυτός ο άνθρωπος κάνει διερεύνηση με αυτό τον τρόπο και ότι πραγματικά το συζητάμε, ας βγει να το πει. Στα δικά μου τα μάτια μόνο τρόμο προκαλεί η προχειρότητα, η ανευθυνότητα και ο λαϊκισμός, όπως επίσης και η ευκολία με την οποία κάποιος μπορεί να δικάζεται και αναλόγως, είτε να καταδικάζεται είτε να αθωώνεται από έναν τύπο κιόλας ο οποίος λειτουργεί ωσάν να είναι δικαστήριο, κόβει και ράβει, βγάζει αποφάσεις παραδεχόμενος ότι δεν έχει τα δεδομένα (αλλά τις βγάζει!...) για να μην πάω και στα άλλα παλιά του, τότε που έβγαλε απόφαση πριν ολοκληρωθεί καν η έρευνά του και το έλεγε κιόλας!

Και βέβαια, στο γεγονός ότι κόντεψε να μην περάσει ο προϋπολογισμός του κράτους όταν ανακάλυψε ότι η έρευνα για το σφαγείο άγγιζε τη δική του υπηρεσία και αποφάσισε έτσι ότι ήθελε τελικά τη λίστα με τα διαβατήρια την οποία είχε συμφωνήσει πριν ότι δεν ήθελε. Μπας και ξεχαστεί το άλλο θέμα. Και τα κατάφερε. 

Ο κ. Μιχαηλίδης, λοιπόν, όταν έκανε την έρευνα για τα 22 ΠΕΠ χωρίς όλα τα στοιχεία αλλά βγάζοντας συμπέρασμα, αθωωτικό κιόλας, βρέθηκε μπροστά σε μια πρακτική δυσκολία. Δεν μπορούσε να δώσει ονόματα. Έτσι έστειλε την έκθεση στη Βουλή, ισχυριζόμενος ότι η Βουλή του την είχε ζητήσει ενώ κάτι τέτοιο η Βουλή το αρνείται, για να την αναγκάσει να τη δώσει στη δημοσιότητα ή εάν αρνηθεί να κατηγορηθεί για προσπάθεια συγκάλυψης.

Σε κάτι τέτοια είναι πρώτος ο νυν γενικός ελεγκτής. Στη δουλειά του είναι το πρόβλημα. Με τη δημοσιοποίηση της έκθεσης πολλοί από τους «22» βγήκαν και έδωσαν απαντήσεις, υπάρχουν μάλιστα και περιπτώσεις οι οποίες λένε ότι δεν είχαν καν δάνεια, όπως υπάρχει και το όνομα ενός βουλευτή του ΔΗΚΟ το οποίο δεν είναι τελικά στη λίστα. Άλλο ένα σημείο που θα έπρεπε να απαντηθεί. 

Τι εξυπηρέτησε όλη αυτή η γελοιότητα ή καλύτερα σε τι αποσκοπούσε; Μα στο να παρουσιάσει τον εαυτό του ο κ. Μιχαηλίδης ως το άτομο το οποίο διερευνά τα πάντα και πιέζει για να αποκαλύπτονται πράγματα και καταστάσεις. Δεν πήγαν όπως ήθελε αυτή τη φορά, όπως και πολλές άλλες αλλά ο πολύς κόσμος δεν μπαίνει καν στη διαδικασία να δει τις λεπτομέρειες.

Και να διερωτηθεί πού είναι τελικά το πρόβλημα: ήθελε κάποιον να ξεπλύνει και πάλι ο κ. Μιχαηλίδης; Ήθελε να κάψει κάποιον αλλά φοβήθηκε και είπε να τα στείλει στη Βουλή; Δεν βρήκε κάτι αλλά η συνήθης εμμονική του πρακτική δεν τον άφησε να ησυχάσει και έτσι κατέληξε στο κατ' ανάγκην για να κρατήσει λίγο ακόμα η φασαρία; Ή απλά πρόκειται για μία ακόμα πρόχειρη, αδιανόητα ανεύθυνη και της πλάκας διερεύνηση; Εγώ νομίζω ότι είναι τα δύο τελευταία.

Και διερωτώμαι εάν αυτό το πράγμα, αυτός ο καφενές με τον εμμονικό θαμώνα και την παρέα του είναι η Ελεγκτική Υπηρεσία που θέλουμε ή έστω Ελεγκτική Υπηρεσία. Είναι απλά ντροπή.