Έχουν περάσει δύο χρόνια από την άνοδο στην εξουσία του κ. Νίκου Χριστοδουλίδη. Ο κ. Χριστοδουλίδης εξελέγη Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας με κυρίαρχο σύνθημα την αναγκαιότητα για αλλαγή της κοινωνικής και πολιτικής νοοτροπίας στο νησί, προσδίδοντας στην αναγκαιότητα αυτή υπαρξιακές προϋποθέσεις. Διαφάνεια και σεβασμός της κυπριακής πολιτείας και κοινωνίας ήταν το κυρίαρχο επικοινωνιακό του πολιτικό μήνυμα. Η υποψηφιότητά του απηχούσε ένα ιδιότυπο πολιτικό παρεμβατισμό και δημιουργικό κοινωνικό ακτιβισμό προς όφελος της κυπριακής κοινωνίας και του καλώς νοούμενου δημόσιου συμφέροντος.
Οι πολιτικές του διακηρύξεις στόχευαν επιμελώς στην επικοινωνιακή διαφοροποίηση και μεγιστοποίηση των πολιτικών διανυσμάτων στην κοινωνία. Λαμβάνοντας υπόψη τη διεφθαρμένη δεκάχρονη διακυβέρνηση Αναστασιάδη, της οποίας ο σημερινός Πρόεδρος υπήρξε μέλος, τα τελευταία πέντε χρόνια ως υπουργός Εξωτερικών, η ιδιότητα αυτή του προσέδωσε τη δυνατότητα και ευχέρεια πολιτικής αποστείρωσης από την εσωτερική δημόσια σφαίρα και τα διεφθαρμένα τεκταινόμενα της προεδρίας Αναστασιάδη, όπου η άνιση κατανομή προνομίων και δικαιωμάτων προς όφελος των ολίγων και εις βάρος των πολλών, ήταν η κυρίαρχη πολιτική νόρμα. Με μαθηματικούς όρους και κατά αναλογίαν η πολιτική του συμπεριφορά συνέπιπτε με την τριγωνομετρική έννοια της εφαπτομένης. Εφάπτεται του κύκλου αλλά εκτός αυτού. Τουτέστιν μεθερμηνευόμενο, εφάπτεται της δημόσιας σφαίρας αλλά εκτός αυτής.
Δύο χρόνια πολιτικού χρόνου έχουν παρέλθει από την ανάληψη των προεδρικών του καθηκόντων. Ιστορικά μικρός χρόνος, πολιτικά αρκετός για μια πρώτη εκτίμηση και αποτίμηση της διακυβέρνησής του.
Πρώτη γενική παρατήρηση η συνέχιση της πρακτικής της πολιτικής εφαπτομένης με σημειολογικές παρεμβάσεις αποκατάστασής της, όταν η πολιτική εφαπτομένη διακυβεύεται. Η συμπεριφορά της πολιτικής εφαπτομένης προστατεύει ipso facto το πολιτικο-κοινωνικό status quo. Ενισχύει περαιτέρω τον ολιγαρχικό οικονομικό καθεστωτισμό που η ίδια εκτρέφει και αναπαράγει. Πρώτιστα διαφυλάσσει όμως την πολιτική αποστείρωση του κυρίου Χριστοδουλίδη. Θα σταθώ σε συγκεκριμένα θέματα των οποίων η διαχείριση που έτυχαν σε αυτό το νησί διαχρονικά όχι μόνο καθοδηγούνται, αλλά και ορίζονται από τους χρόνιους, τις εκάστοτε ολιγαρχίες και που στα δύο χρόνια της διακυβέρνησης Χριστοδουλίδη ο ρόλος τους έχει ενισχυθεί.
Το ιδεολόγημα της πράσινης μετάβασης ως ο κυρίαρχος νομοποιητικός μηχανισμός ενός νέου οικονομικού υποδείγματος οδηγεί σε με μια άνευ προηγουμένου οικονομική και πολιτική δουλεία επί των πολλών από τη θεσμοθετημένη διαπλοκή των κύριων παρόχων των ούτω καλούμενων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας [ΑΠΕ]. Θα σταθώ ιδιαίτερα στην περίπτωση Ακάμα, και τις κατά παράβαση της σύμβασης ατασθαλίες σε βάρος του οικείου περιβάλλοντος. Η εργολαβική αυτή εταιρεία τυγχάνει να είναι και ένας από τους κύριους παρόχους ΑΠΕ στα ενεργειακά δρώμενα στο νησί. Δεν επέτρεπαν για τόσο καιρό στην ΑΗΚ να υλοποιήσει δικά της επενδυτικά προγράμματα ΑΠΕ. Ο κύριος λόγος της τιμολογιακής αστάθειας της ενέργειας οφείλεται στην αστάθεια των καιρικών συνθηκών, οι οποίες επηρεάζουν την παραγωγή ΑΠΕ και καθιστούν προβληματική την αποθήκευσή τους, επικουρούμενη από τη θεσμική αισχροκέρδεια των 9 παρόχων από την επιδότηση που παίρνουν από το ταμείο ΑΠΕ και ανέρχεται γύρω στα 19-20 σεντ/κβω και επιβαρύνονται καταναλωτές και οικονομία. Νοοτροπίες καζίνο στην παραγωγή ενέργειας σε αντίθεση με τους υδρογονάνθρακες και το πολιτικά προβλέψιμο κόστος παραγωγής και αποθήκευσής τους, με όλες τις θετικές οικονομικές συνέπειες μέσα από τον περιορισμό της παραμετρικής γεωστρατηγικής αβεβαιότητας.
Με την εισαγωγή φυσικού αερίου, [μόνο στο νησί της διάχυτης διαφθοράς έχει καταστεί η δυνατότητα εισαγωγής του το σύγχρονο γεφύρι της Άρτας], θα είχαμε φτηνό ηλεκτρικό ρεύμα. Θα αποφεύγαμε επίσης το επάρατο χαράτσι των ρύπων των 500 εκατ. ευρώ ετησίως, και της κατ' επίφαση «πράσινης μετάβασης», που υπηρετεί ιδιοτελή συμφέροντα. Αλλά δεν μένουν ώς εδώ. Η διακυβέρνηση Χριστοδουλίδη μας ετοιμάζει και το πράσινο χαράτσι μέχρι τον Μάιο που οδηγεί στην πλήρη κοινωνικο-οικονομική καθίζηση. Επί διακυβέρνησης του κ. Χριστοδουλίδη η διαφθορά ακυρώνει την υλοποίηση συμβάσεων μεγάλων έργων. Σε συνάρτηση με τα πιο πάνω έχουμε και τις ανακλήσεις 80.000 και πλέον αυτοκινήτων που εκτιμάται ότι μπορεί να εκτοξευθούν και μέχρι τις 200.000 επικαλούμενοι λόγους ασφάλειας για προβληματικούς αερόσακους από το 2014. Οι ιδιοκτήτες θα έχουν ένα κόστος στην αντικατάσταση, σε ένα πλαίσιο διαχειριστικού μπάχαλου και κοινωνικής αναστάτωσης, που λειτουργεί εν δυνάμει στο συλλογικό υποσυνείδητο και στην ενίσχυση της υποτονικής ζήτησης ηλεκτρικού αυτοκινήτου. Όλα στην υπηρεσία της προεδρικής νοοτροπίας της πολιτικής εφαπτομένης.
Οι κοινωνίες συγκροτούνται και οργανώνονται στη βάση της συστηματικής παραγωγής και παραδοχής αποτελεσμάτων, αυτό που ονομάζεται στην αγγλική, «The Probabilistic Model», και όχι το νομοτελειακό και ακυρωτικό της ανθρώπινης βούλησης και ελευθερίας, «Deterministic Model», που με υπερβάλλοντα ζήλο έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη. Και εδώ παρεισφρέει πάλι η νοοτροπία της προεδρικής πολιτικής εφαπτομένης. Σε ό,τι αφορά το ΤΚΑ, αδειάζει δημόσια ο κ. Χριστοδουλίδης τον αρμόδιο υπουργό του γιατί τόλμησε το αυτονόητο στο πλαίσιο της αρχής της νομιμότητας. Αναφέρθηκε στις οφειλές εκατομμυρίων ευρώ ιστορικού σωματείου προς το ΤΚΑ, που ήταν ήδη σχετική είδηση στον ημερήσιο Τύπο όπως και άλλων αθλητικών σωματείων.
Η ακύρωση αυτή λειτούργησε στα νοηματικά πλαίσια της πολιτικής εφαπτομένης και πολιτικής σημειολογίας. Το ΓεΣΥ επί προεδρίας Νίκου Χριστοδουλίδη χάνει δυναμικά τον δημόσιο του χαρακτήρα. Αποδυναμώνονται και απαξιώνονται τα δημόσια νοσηλευτήρια και ενισχύονται ιδιωτικές εταιρείες όπου στο πλαίσιο της κυριαρχίας της προεδρικής πολιτικής εφαπτομένης επιβάλλουν τη βούλησή τους στον ΟΑΥ. Επιβαρύνουν τα δημόσια νοσηλευτήρια με Τμήματα Πρώτων Βοηθειών και αρνούνται να επιβάλλουν ισομερή κατανομή της φροντίδας αυτής και στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια. Δημιουργούν άνιση κατανομή των πόρων προς όφελος των ιδιωτών. Το ΓεΣΥ επί προεδρίας Χριστοδουλίδη χάνει τον κοινωνικό και δημόσιο χαρακτήρα του. Το οδηγεί σταθερά στην ακύρωσή του ως ιδιοκτησία της κυπριακής κοινωνίας.
Εν κατακλείδι, οφείλω να επιδοκιμάσω την ενίσχυση των σχέσεων της ΚΔ με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αν και θα πρέπει να αναμένουμε την αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τα νέα δεδομένα, μπας και μας προκύψει και καμία προεδρική αναδίπλωση. Στα θετικά και η νέα προσπάθεια για τη λύση του Κυπριακού, αν και ο ρόλος του για την κατάρρευση των συνομιλιών του 2017 έχει πολιτικές σκιές. Και εκεί παρέμεινε όμως στο πλαίσιο της πολιτικής εφαπτομένης.
Κοινωνιολογική επιστημονική μαρτυρία σημειώνει την απουσία συστηματικής σχέσης μεταξύ κατόχων θέσεων εξουσίας και ευφυίας. Και τη μαρτυρία αυτήν τη συνδράμει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας με τη διακυβέρνησή του. Ο Πρόεδρος της πολιτικής εφαπτομένης. Με ό,τι αρνητικό συνάγεται και συνεπάγεται για την προοπτική του νησιού.
*PhD, Political Sociology
