Πάμε για λειψυδρία. Τρέχουμε, όπως πάντα, να βρούμε τις «άμεσες» λύσεις γιατί ποτέ δεν μπήκαμε στην κουλτούρα του μακροχρόνιου σχεδιασμού. Ποτέ δεν μάθαμε για το κόστος του αν κάτι πάει στραβά και πώς να το αποφύγουμε ή να περιορίσουμε τις επιπτώσεις του. Όταν μιλάς με πολιτικούς και υψηλόβαθμους τεχνοκράτες και τους αναφέρεις «πρέπει να σκεφτόμαστε και να σχεδιάζουμε την Κύπρο του 2025+ τουλάχιστον δέκα χρόνια και βάσει αυτού να δούμε τι πρέπει να γίνει και να αρχίσει η κατασκευή των αναγκαίων υποδομών και όχι μόνο»… στην καλύτερη περίπτωση κάνουν πως σε ακούνε. Πόσο νερό, ενέργεια, εργατικό δυναμικό θα χρειαστεί; Τι αποθεματικό και δυνατότητες πρέπει να έχουμε αν γίνει αυτό ή το άλλο; Παρέχουν τα λιμάνια και τα αεροδρόμια την αναγκαία δυνατότητα; Στο τέλος πάντα τρέχουμε τελευταία στιγμή για μονάδες αφαλάτωσης, γεννήτριες και πρόχειρες κατασκευές.
Τι θα γίνει φέτος με το νερό; Δεν ξέρω πόσο μπορεί να δουλέψει αλλά ένα πιθανό μέτρο (πέραν των συμβατικών που άρχισαν να υλοποιούνται) είναι η αλλαγή της τιμολογιακής πολιτικής. Τονίζω, δεν είναι το τέλειο μέτρο, δεν είναι αρκετό αλλά μπορεί να συμβάλει στην όλη προσπάθεια. Επιπρόσθετα, πριν καταθέσω τις βασικές αρχές, αναγνωρίζω πως αυτή θα προκαλέσει και κάποιες αδικίες τις οποίες -είμαι σίγουρος- κάποιοι θα χρησιμοποιήσουν για να εναντιωθούν (ό,τι γίνεται ως συνήθως και μπλοκάρονται όλες οι μεταρρυθμίσεις). Αυτό που πρέπει να δούμε είναι τη συνολική εικόνα, το τελικό αποτέλεσμα. Αν δηλαδή θα επιβαρυνθούν άδικα 500 νοικοκυριά και επιχειρήσεις με ένα 10% και το αντίστροφο, μπροστά στο να μην μείνει η Κύπρος χωρίς νερό, δεν αξίζει να το συζητούμε.
Βλέπουμε ότι σε όλους τους λογαριασμούς της υδατοπρομήθειας συμπεριλαμβάνεται η κατανάλωση της προηγούμενης χρονιάς. Αυτό σημαίνει πως για κάθε ή σχεδόν για κάθε υδρομετρητή οι Αρχές γνωρίζουν την αντίστοιχη περσινή μας κατανάλωση. Θα μπορούσε δηλαδή ως κίνητρο και ως αντικίνητρο να αναπροσαρμοστεί η φετινή τιμολόγηση.
Ένα παράδειγμα (χωρίς να σημαίνει πως τα ποσοστά είναι τα ορθά) θα μπορούσε να ήταν, για όσους υδρομετρητές η φετινή κατανάλωση σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή είναι:
Α) Λιγότερη πέραν του 10% να παρέχεται 10% έκπτωση στη μονάδα χρέωσης.
Β) Λιγότερη μέχρι 10%, 5% έκπτωση.
Γ) Αυξημένη μέχρι 10%, 10% επιβάρυνση.
Δ) Αυξημένη πάνω από 10%, 25% επιβάρυνση.
Μόνο και μόνο που θα εξαγγελθεί η αλλαγή πολιτικής και ο ντόρος που θα προκληθεί θα δημιουργήσει κάποια ευαισθησία. Επιπρόσθετα, σίγουρα κάποιοι -πόσοι δεν γνωρίζω- θα αλλάξουν τις συνήθειές τους.
Μετά που θα φύγει το καλοκαίρι, είπαμε… στρατηγικό σχεδιασμό, όχι για το 2026 αλλά για το 2036 και μην γελάτε.
