Πριν από το κράτος-φάντασμα «τδβκ», το οποίο ανακήρυξε ο Ντενκτάς μαζί με τη φασιστική χούντα το 1983 στο Τόκιο, υπήρχε το Τουρκοκυπριακό Ομόσπονδο Κράτος. Δεν ήταν κράτος που ζητούσε αναγνώριση. Άλλωστε στο όνομά του υπάρχει το Ομόσπονδο! Δηλαδή, αν θα υπήρχε ομοσπονδιακή λύση στο νησί, θα ήταν το μισό εκείνου του κράτους. Περίμενε το δίδυμό του στον νότο! Το ομόσπονδο κράτος είχε και σύνταγμα. Και σε αυτό το σύνταγμα αναφερόταν ότι για τα ελληνοκυπριακά ακίνητα που υπήρχαν στον βορρά θα μπορούσε να δοθεί μόνο έγγραφο κατοχής. Και όχι τίτλος ιδιοκτησίας και άλλα παρόμοια. Δυστυχώς ύστερα άλλαξε αυτή η κατάσταση και, με έναν «νόμο» που θεσπίστηκε στη δεκαετία του 1990, άρχισαν να δίδουν ψεύτικους τίτλους ιδιοκτησίας για τις ελληνοκυπριακές περιουσίες τις οποίες θεωρούσαν λάφυρο. Νομιμοποίησαν την κλοπή, σύμφωνα με τους ίδιους! Έτσι εξέδωσαν τίτλους ιδιοκτησίας για τα εδάφη της πατρίδας μας και στον πληθυσμό που ήρθε από την Τουρκία! Δεν θυμάμαι ποια ήταν η αντίδραση των πολιτικών κομμάτων στον νότο τότε ενάντια σε αυτό. Ήμουν στη Μόσχα εκείνα τα χρόνια. Ποια ήταν η αντίδραση του ΑΚΕΛ, για παράδειγμα; Στη διοίκηση στον βορρά υπήρχε το CTP που είναι το πιο κοντινό του κόμμα. Ήταν σε συνασπισμό με το Δημοκρατικό Κόμμα που ίδρυσε ο Ντενκτάς. Πέρασαν το 1994 τον «νόμο» για τους πλαστούς τίτλους ιδιοκτησίας. Και αργότερα καυχήθηκε γι’ αυτό ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Είπε το εξής: «Δεν αποκλείουμε τους καταγόμενους από την Τουρκία. Είμαστε δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι κερδίζουν το ψωμί τους εδώ, γεννούν τα παιδιά τους εδώ και ζουν ίσως στις πιο δύσκολες συνθήκες της κοινωνίας. Επιπλέον, εμείς θεσπίσαμε αυτόν τον "νόμο" (των ψεύτικων τίτλων ιδιοκτησίας) για αυτούς τους πολίτες μας».
Στο νέο σύνταγμα που θεσπίστηκε για την ανακηρυχθείσα «τδβκ» καταργήθηκε το άρθρο στο σύνταγμα του ομόσπονδου κράτους που ανέφερε ξεκάθαρα ότι δεν θα δίδονταν τίτλοι ιδιοκτησίας σε κανέναν για τις ελληνοκυπριακές περιουσίες και έτσι άνοιξε ο δρόμος για τους ψεύτικους τίτλους ιδιοκτησίας. Διανεμήθηκαν πολλές ελληνοκυπριακές περιουσίες στον πληθυσμό που μεταφέρθηκε από την Τουρκία. Πάρα πολλοί τις πούλησαν και απέκτησαν πλούτο. Φυσικά, επωφελήθηκε πολύ από αυτό και ο ντόπιος πληθυσμός. Αυτή είναι η μία όψη του καθρέφτη. Ας κοιτάξουμε και τη δεύτερη.
Το Σχέδιο Ανάν και το δημοψήφισμα. Η συντριπτική πλειοψηφία όσων ψήφισαν στον βορρά μαζί με τον πληθυσμό από την Τουρκία είπε ναι στο σχέδιο. Από τη δε συντριπτική πλειοψηφία στον νότο βγήκε όχι. Δηλαδή, το σχέδιο απορρίφθηκε. Παρά το γεγονός αυτό, η τουρκική πλευρά έθεσε σε εφαρμογή τις καταστάσεις που ήταν υπέρ της στο σχέδιο, σαν να είχε γίνει αποδεχτό αυτό. Στο περιουσιακό-ιδιοκτησιακό θέμα στο σχέδιο αναφερόταν ότι τον πρώτο λόγο είχε ο χρήστης. Όχι ο ιδιοκτήτης δηλαδή, θα αποφάσιζε πρώτα ο χρήστης που κατείχε τον ψεύτικο τίτλο ιδιοκτησίας. Αυτή η κατάσταση άνοιξε την όρεξη των πλιατσικολόγων. Έτσι, άρχισε η δεύτερη περίοδος λεηλασίας και πλιάτσικου μετά το 2004. Όσοι δίσταζαν να κτίσουν πάνω σε ελληνοκυπριακές περιουσίες προηγουμένως, με το Σχέδιο Ανάν, απαλλάχτηκαν από αυτόν τον φόβο. Και η φούρια των πολυτελών ξενοδοχείων με καζίνο άρχισε μετά το 2004. Έτσι κλιμακώθηκαν και οι τεράστιες οικοδομές που κτίστηκαν στο Τρίκωμο. Ενώ προσπαθούσε να εξηγήσει στον κόσμο γιατί είπε όχι με την ψύχωση του ενόχου η ελληνοκυπριακή πλευρά η οποία σχεδόν τιμωρήθηκε επειδή είπε όχι στο Σχέδιο Ανάν, στον βορρά βιώθηκε πολλαπλάσια λεηλασία. Στο μεταξύ, κατά την περίοδο του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ εμποδίστηκαν οι αιτήσεις των Ελληνοκυπρίων προς το ΕΔΔΑ σε σχέση με τις περιουσίες. Το ΕΔΔΑ κατηύθυνε τους δικαιούχους Ελληνοκύπριους στην «επιτροπή ακίνητης περιουσίας» που δημιουργήθηκε στον βορρά. Δηλαδή, έγινε ό,τι χρειαζόταν για να μην μπορούν οι Ελληνοκύπριοι να έχουν πρόσβαση στις περιουσίες τους στον βορρά.
Γιατί ύστερα σκέφτηκε η ελληνοκυπριακή πλευρά να συλλαμβάνει; Δεν ξέρω πού ήταν το μυαλό τους προηγουμένως. Άρχισαν να κάνουν μετά από χρόνια αυτό που έπρεπε να είχαν κάνει όταν θεσπιζόταν ο «νόμος» των ψεύτικων τίτλων ιδιοκτησίας στον βορρά. Φαίνεται ότι δίσταζαν πάντα να προκαλέσουν ζημιά στη λύση και την ειρήνη και να θίξουν τους οπαδούς της ειρήνης στον βορρά. Θυμηθείτε τα χρόνια μετά το Σχέδιο Ανάν. Τι τρομερές μέρες ήταν εκείνες. Οι οπαδοί της λύσης και της ειρήνης της τουρκικής πλευράς είχαν απαγορεύσει στους Ελληνοκύπριους ακόμα και να λένε τη λέξη «κατοχή» στις διμερείς επαφές. Κανείς δεν μπορούσε να πει ότι το νησί κατέχεται εκ μέρους της Τουρκίας. Ενώ ακόμα και οι προοδευτικοί της τουρκικής πλευράς αγκάλιασαν ως πολίτες τον πληθυσμό που μεταφέρθηκε από την Τουρκία, οι προοδευτικοί στην ελληνοκυπριακή πλευρά έπλεαν μέσα σε όνειρα.
Η Κύπρος είναι γνωστή για τους ονειροπόλους της. Και νομίζω πως είναι περισσότεροι οι ονειροπόλοι στον νότο από τον βορρά. Εκπλήττομαι όταν βλέπω ότι στον νότο ακόμα υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι η Τουρκία θα ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έτσι θα λυθεί το Κυπριακό. Εγώ είμαι πέρα από ονειροπόλος. Θέλω έναν λαό, ένα κράτος, μια πατρίδα. Είμαι πολύ ουτοπιστής, έτσι δεν είναι;
