Διάβαζα στην ιστοσελίδα του Πολίτη δύο συν μία πολύ ενδιαφέρουσες έρευνες που αποτυπώνουν την κατάσταση πραγμάτων στην Κύπρο του 2025. Η μία είναι μια σπουδαία δουλειά της συναδέλφου Γεωργίας Χαννή που αναλύει τους μισθούς που λαμβάνουν οι Κύπριοι, η δεύτερη ένα δημοσίευμα με τις τιμές των διαθέσιμων ακινήτων ανά το παγκύπριο για ενοίκιο και η τρίτη μία έρευνα της Eurostat που ασχολείται με τη δυνατότητα των Ευρωπαίων για διακοπές. Τα συμπεράσματα είναι απλά και ξεκάθαρα. Με κίνδυνο να χαρακτηριστώ μίζερος γιατί μία την άλλη συζητάμε για τα ίδια ζητήματα, το δεδομένο είναι απλό. Η νέα γενιά της Κύπρου είναι καταδικασμένη να ζει για να επιβιώνει. Δεν δικαιούται ούτε διακοπές, ούτε διαμέρισμα, ούτε αποταμιεύσεις.
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία που παραθέτει η συνάδελφος, «τέσσερις στους δέκα εργαζομένους λαμβάνουν μισθό μέχρι €1.500 ακάθαρτα που δεν φθάνει για να ικανοποιήσουν τις αυξανόμενες ανάγκες στέγασης και επιβίωσης». Ακόμα, «Οι μέσες ακαθάριστες μηνιαίες απολαβές των υπαλλήλων για το έτος 2024 εκτιμώνται στα €2.487» με τη σημείωση ότι στα στοιχεία «περιλαμβάνονται και επαγγέλματα στα οποία εργοδοτούνται ως επί το πλείστον ξένοι» και άρα λαμβάνουν τεράστιους μισθούς. Από την έρευνα προκύπτει το αυτονόητο που καταγράφεται και σε επιστημονικές έρευνες. «Το 75% των εργαζομένων δηλώνει ότι δεν είναι ικανοποιημένο από τον μισθό του, καθώς δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της αγοράς, ενώ το 62% των εργαζομένων ομολογεί ότι αντιμετωπίζει δυσκολία να ανταποκριθεί στις οικονομικές του υποχρεώσεις.
Πάμε τώρα στην αποτύπωση της κατάστασης για τα ενοίκια που έκανε η Landbank Analytics. 1.390 διαθέσιμα υποστατικά για ενοικίαση φέτος, 3.257 την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Μόνο από αυτό το δεδομένο αντιλαμβανόμαστε όλοι την πίεση στις τιμές. «Το μέσο ενοίκιο διαμερίσματος φέρει τη Λεμεσό να εμφανίζει το υψηλότερο μέσο μηνιαίο ενοίκιο, το οποίο ανέρχεται σε €3.057. Πιο προσιτές επιλογές προσφέρουν η Πάφος (€1.492), η Λευκωσία (€1.371) και η Λάρνακα (€1.277)». Πιο συγκεκριμένα ας κρατήσουμε μερικά στοιχεία από τα πολλά που λέει η εμπεριστατωμένη όντως έρευνα: «Στη Λευκωσία μέση τιμή ενοικίασης διαμερίσματος ενός υπνοδωματίου είναι €1.070 και δύο υπνοδωματίων €1.150. Το μέσο ενοίκιο για διαμέρισμα ενός υπνοδωματίου στη Λεμεσό ανέρχεται στα €1.651, για διαμέρισμα δύο υπνοδωματίων σε €2.574, για τριάρι σε €3.812, και για διαμέρισμα τεσσάρων υπνοδωματίων σε €7.224». Για λόγους εξοικονόμησης χώρου και χρόνου, ας μείνουμε μόνο σε Λεμεσό και Λευκωσία, αν και ευτυχώς η κατάσταση σε Λάρνακα και Πάφο είναι λίγο καλύτερη, όμως και πάλι αυξητική, δείγμα του τι θα δούμε τα επόμενα χρόνια.
Συγκρίνοντας τις δύο παραγράφους είναι κυριολεκτικά αδύνατο να μην απορεί κάποιος πώς περιμένουμε να επιβιώσει η νέα γενιά του τόπου στη ίδια μας την πατρίδα. Οι μισθοί, ακόμα και εκείνοι οι αυξημένοι… που απορούν ποιοι τους λαμβάνουν, δεν αρκούν για τα βασικά. Ειδικά αν ζει κάποιος ή καλύτερα αν προσπαθεί να ζήσει στη Λεμεσό χρειάζεται να πληρώσει για ένα διαμέρισμα του ενός υπνοδωματίου περισσότερα χρήματα από όσα λαμβάνει το 40% των εργαζομένων. Αν θέλει διαμέρισμα δύο υπνοδωματίων, ακόμα χειρότερα… Ακόμα και αν υπολογιστούν δύο μισθοί που πάλι τα μαθηματικά δεν βγαίνουν, ούτε και για το ενοίκιο, πόσω μάλλον για τις υπόλοιπες αυξημένες σήμερα ανάγκες.
Πάμε τώρα και στην έρευνα της Eurostat για τις διακοπές, «Το 2024, το 27,0% του πληθυσμού της ΕΕ ηλικίας 16 ετών και άνω δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά 1 εβδομάδα ετήσιων διακοπών μακριά από το σπίτι. Στην Κύπρο, το ποσοστό φθάνει το 33,2%». Δεν χρειάζονται περαιτέρω σχόλια.
Γενικότερα μιλάμε για μία γενιά Κυπριών που είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε απλά για να υπάρχουμε. Μπορεί να υπάρχουν πολλά όνειρα αλλά οι ελπίδες και η πραγματικότητα είναι λιγοστά. Από τους μισθούς και το ενοίκιο μέχρι τις διακοπές. Δεν ξέρω αν ενδιαφέρεται κανείς, να βρεθούν λύσεις, όμως να είστε σίγουροι ότι θα πάει χρόνια ακόμα έτσι αυτή η ιστορία.
