Ουσιαστικά, ο ήρωας της ημέρας είναι ο Ελληνοκύπριος αστυνομικός. Έσωσε από κάψιμο τη σημαία της «τδβκ». Ακριβώς την ώρα που θα την έκαιγαν φανατικοί διαδηλωτές στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας, πήρε τη σημαία από τα χέρια τους με μια αστραπιαία κίνηση. Εμπόδισε το κάψιμό της! Δεν δίστασε να υποδαυλίσει την οργή των διαδηλωτών και να υποσκάψει το μίσος. Αυτό προκάλεσε μεγάλο θαυμασμό στην κατεχόμενη περιοχή. Όλοι χειροκρότησαν αυτόν τον αστυνομικό. Μήπως θα έκανε το ίδιο πράγμα η τουρκική «αστυνομία»; Δεν ξέρω. Αν κάποιοι επιχειρούσαν να κάψουν την ελληνική σημαία θα τους εμπόδιζε; Όταν το κάνει αυτό, θα ισοφαρίσουμε! Θα γίνει 1-1 το σκορ!
Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν νιώθει ασφαλής πλέον, ακόμα και όταν πετάει στον αέρα. Δεν ξέρω πώς κοιμάται στο Προεδρικό του με αυτόν τον φόβο. Συνόδευσαν δύο πολεμικά αεροπλάνα το ιδιωτικό αεροπλάνο που τον μετέφερε στην Κύπρο. Πάλι ήρθε με στρατό σωματοφυλάκων. Έκλεισαν οι δρόμοι, έπαιξε τις σειρήνες η «αστυνομία». Καθώς παρακολουθούσε την επίσημη παρέλαση το βράδυ στις εξέδρες, τον πλησίασε ένα μικρό παιδί και τον φίλησε. Σαν να κοίταξε με υποψία το παιδί πρώτα. Με παγωμένο βλέμμα. Με σαστιμάρα. Δεν χαμογέλασε καθόλου όταν τον πλησίασε. Όποιοι και αν είναι οι γονείς του παιδιού να φυλάξουν καλά αυτή τη φωτογραφία. Θα χρειαστεί μια μέρα. Δεν θα συνεχιστεί εσαεί το σκοτάδι. Θα χαράξει το φως της μέρας βεβαίως.
Ικανοποιήθηκε πολύ που έγινε δεχτός στο κτηριακό συγκρότημα το οποίο έβαλε να φτιάξουν. Πήγε σε εκείνο το «προεδρικό» και κάθισε δίπλα στον Τατάρ. Αποκάλεσε «παράγκα» το παλιό προεδρικό. Ντρόπιασε τους Άγγλους. Μήπως κάνουν ποτέ παράγκα για μέγαρο οι Άγγλοι; Μήπως δεν είναι οι Άγγλοι που έκαναν τα πιο ωραία σπίτια με κίτρινη πέτρα που υπάρχουν σε αυτό το νησί; Μακάρι όλα τα σπίτια στην Κύπρο να ήταν φτιαγμένα από κίτρινη πέτρα. Όμως, εκείνος το αποκάλεσε «παράγκα». Άρα δεν έλαχε στον Ντενκτάς, στον Ταλάτ, στον Έρογλου και στον Ακιντζί να καθήσουν σε μέγαρο. Κάθισαν σε παράγκα. Οι καημένοι! Τελικά, ο Τατάρ είναι ο πιο τυχερός. Αν κερδίσει και αυτές τις «εκλογές» θα πετάει στον αέρα. Κανένας από τους προκατόχους του, εκτός από τον Ντεννκτάς, δεν μπόρεσε να καθήσει σε εκείνο το αξίωμα για δεύτερη φορά!
Στις 20 Ιουλίου είδαμε κάτι για πρώτη φορά στην ιστορία μας. Κάτι για πρώτη φορά στις 20 Ιουλίου! Πρώτη φορά έγινε στην κατεχόμενη περιοχή μια εκδήλωση ενάντια στην κατοχή και τον εποικισμό. Το Κόμμα Νέα Κύπρος. Το Αριστερό Κόμμα. Και η Επαναστατική Κομμουνιστική Ένωση. Διοργάνωσαν μια πορεία με πανό στη Λευκωσία. Θα έρχονταν μέχρι του κυβερνείου της Τουρκίας που αποκαλείται πρεσβεία, θα διάβαζαν το ανακοινωθέν τους και θα διαμαρτύρονταν για την κατοχή. Παραπονέθηκε στην «αστυνομία» μια ομάδα φασιστών από την Τουρκία που το έμαθαν αυτό. Ζήτησε την παρεμπόδιση αυτής της διαμαρτυρίας. Είπαν πως, αν δεν εμποδιζόταν, «θα μας βρουν απέναντί τους». Για τον λόγο αυτόν, η «αστυνομία» έκοψε με οδόφραγμα τον δρόμο των διαδηλωτών που πορεύονταν προς το κυβερνείο. Δεν τους επέτρεψε να προχωρήσουν άλλο. Και εκείνοι διάβασαν εκεί το ανακοινωθέν τους. Στην άλλη φανατική ομάδα δεν επενέβησαν καθόλου. Άλλωστε, υπήρχαν δεν υπήρχαν δέκα άτομα. Κατηγόρησαν για προδοσία όσους αποκαλούν την Τουρκία κατοχική και διαλύθηκαν.
Έγιναν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και στον νότο για τις 20 Ιουλίου. Και εκείνες δεν είχαν πολύ κόσμο. Είναι φανερό πως οι Κύπριοι είτε κουράστηκαν πολύ είτε δεν πιστεύουν πως ωφελούν σε κάτι αυτές οι εκδηλώσεις. Είναι πολύ δύσκολο «να γίνει άνθρωπος» κανείς σε αυτό το νησί, στο οποίο όλοι έχουν εμμονή με την ελληνικότητα και την τουρκικότητα και ακόμα κοιμούνται και ξυπνούν με τη σημαία. Είναι επαρχία εδώ, επαρχία. Φωλιά του κουτσομπολιού, του ψέματος, της μοχθηρίας και του φθόνου. Εδώ ζουν άνθρωποι που δεν μπορούν να αποδείξουν το δίκαιό τους χωρίς να ζωστούν το ψέμα «πουλήθηκες», «έφαγες χρήματα» εναντίον όλων όσοι λένε την αλήθεια. Και για τον λόγο αυτόν δεν φεύγει καθόλου από το κεφάλι μας τούτο το μαύρο σύννεφο. Η εισβολή και η κατοχή!
