Παρακολούθησα την ταινία «Αττίλας 1974» η οποία κατέδειξε εμφανώς την κόλαση των ημερών εκείνων. Το θέμα που θέλω να συνδέσω με το άρθρο μου είναι οι στοχευμένες ερωτήσεις του ιερού τέρατος της σκηνοθεσίας Μιχάλη Κακογιάννη στον Πρόεδρο Μακάριο, ο οποίος απάντησε σε όλες εμπεριστατωμένα με ειλικρίνεια και θάρρος δίνοντας τις κατάλληλες απαντήσεις. Ας ξαναδούν την ταινία οι ορκισμένοι εχθροί του Μακαρίου που δικαιώνουν την πορεία του δίχως να αρνείται και λάθη που έγιναν. Νάμαστε πάλι εδώ για το μνημόσυνο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου που αποτελεί ένα δείγμα αγάπης σε αυτόν που τα έδωσε όλα για την Κύπρο μας και του οποίου το μεγαλείο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί μέσα από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα τω καιρώ εκείνω που αγνοούν οι μετά Χριστόν προφήτες, οι οποίοι ξεδιάντροπα τον θεωρούν καταστροφέα της Κύπρου ωσάν το πραξικόπημα που έθεσε την τουρκική σημαία στον Πενταδάκτυλο το οργάνωσε ο Μακάριος. Μήπως θέλετε, κύριοι, να δώσετε άφεση αμαρτιών στους προδότες; Μπροστά σε αυτή την παγκόσμια φυσιογνωμία μπορεί κάποιος να μας αναφέρει έναν ΠΚΔ μετά την αποφράδα μέρα της τρίτης Αυγούστου, που να συγκριθεί με τον Μακάριο τον οποίο ο λαός λάτρεψε θεωρώντας τον το «ξίφος του λαού»; Λάθη έγιναν που πρέπει να τα μελετήσουμε από διαφορετική σκοπιά και εκτός τούτου, ουδείς αλάνθαστος, όμως χωρίς αιδώ να τα φορτώνεις όλα σε αυτόν που πολεμούσε για το όνειρο σχεδόν όλων των Ελληνοκυπρίων απλώς το θεωρώ ύβρη, όσα επιχειρήματα και να παραθέσεις. Αυτές είναι γελοιότητες από αδαείς ανθρώπους που σίγουρα το μίσος δεν τους αφήνει να αντιληφθούν την τότε εποχή που όλοι δε χώνεψαν ότι μια μειονότητα 18% κέρδισε τόσα προνόμια στη νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία. Και όμως ο Μακάριος, ο οποίος έβλεπε ότι τουλάχιστον το 90% θεωρούσε την Κύπρο ελληνική – ταξιδέψτε πίσω στο '60 – προσπάθησε με τα 13 σημεία να αλλάξει ορισμένες αδικίες του Συντάγματος. Εισηγήθηκε τα 13 σημεία, κύριοι, δεν τα επέβαλε. Και σε αυτό το σημείο θα αναφερθώ ξανά στον συγγραφέα Γιάννη Καλπούζο. «Δεν μπορούμε να κρίνουμε τα συμβάντα με τα σημερινά ήθη και με βάση την πολιτική ορθότητα». Μέσα στη μαυρίλα που μας προετοιμάζει για τη διχοτόμηση των δύο κρατών με ανήμπορους και ανίσχυρους πολίτες σ’ αυτό το κράτος της διαφθοράς και υποκρισίας, η μνήμη μας οδηγεί στις 3 Αυγούστου, μέρα της κοίμησης του μεγάλου ηγέτη της Κύπρου, για το οφειλόμενο μνημόσυνο ως ένα δείγμα αγάπης και ευγνωμοσύνης σ’ αυτόν που τα έδωσε όλα για την αγαπημένη του Κύπρο.
Όλοι μιλάμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά δυστυχώς ξεχνάμε τον αρχιτέκτονα αυτής της νίκης, ο οποίος μέσα στις τραγικές συνθήκες που δημιούργησε η εοκαβήτικη ανταρσία κατόρθωσε να υλοποιήσει τη σύνδεση της Κύπρου με τη ευρωπαϊκή κοινότητα το 1972, γιατί ο μεγάλος οραματιστής της ευημερίας του λαού της Κύπρου έβλεπε τη λύση του Κυπριακού και την ειρήνη στην Κύπρο μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ξεχνάμε ότι αυτός ο μεγάλος ηγέτης ταύτισε το όνομά του με αυτό της πατρίδας μας και την έκανε γνωστή στα πέρατα του κόσμου. Παρ' όλες τις αντιξοότητες της «εξαρτημένης» ανεξαρτησίας και του μη λειτουργικού Συντάγματος που μας επέβαλαν, ο μεγάλος ηγέτης της Κύπρου κράτησε τα ηνία του κράτους με αξιοθαύμαστη μαεστρία μέχρι την προδοσία του 1974.
Το όραμα του Εθνάρχη Μακαρίου για μια Κύπρο – γέφυρα συναδέλφωσης και ειρήνης μεταξύ διαφόρων λαών και πολιτισμών για ένα ειρηνικό νησί – κοινή πατρίδα για όλους τους κατοίκους της ανεξάρτητα από φυλή, θρησκεία και εθνικότητα, έπαιρνε σιγά - σιγά σάρκα και οστά παρ΄όλες τις δυσκολίες, αντιξοότητες, δολοπλοκίες, ραδιουργίες και συνωμοσίες που παρουσιάστηκαν στην πορεία για εκπλήρωση αυτού του ευγενούς οράματος. Δυστυχώς, οι προδότες τα κατάφεραν ανοίγοντας μια τεράστια πληγή στην καρδιά του Μακαρίου που έπαψε να κτυπά τρία χρόνια αργότερα, όπως και η καρδιά του ελληνισμού.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μακάριος είναι η μορφή του αιώνα στη μικρή μας πατρίδα που σφράγισε την Ιστορία της Κύπρου με το μεγαλείο και τη μεγαλοψυχία του και υπήρξε άσβεστος φάρος και οδοδείκτης στην πορεία του αγώνα μας, καλώντας μας σε αγώνα για μια Κύπρο ελεύθερη, μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κοινή πατρίδα Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων όπου θα ζουν μαζί ειρηνικά μακριά από λάθη του παρελθόντος. Οι μετά Χριστόν προφήτες ας παύσουν να μεταφέρουν τα μοιραία λάθη που έγιναν από τα φασιστοειδή της ΕΟΚΑ Β΄ που κατέστρεψαν την πατρίδα μας στον μέγιστο ηγέτη της Κύπρου. Αυτά τα φασιστοειδή και οι συν αυτοίς ακόμα λυσσομανούν καταφεύγοντας σε fake επιχειρήματα για να σπιλώσουν τη μνήμη του μεγάλου ηγέτη. Μάταιος κόπος. Αθάνατος.
* ΒΑ, ΜΑ, PhD, πρώην επιθεωρητή και πρώτου λειτουργού Εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού
