Η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη έχει κλείσει δυόμισι χρόνια ζωής. Αρκετά για μια αναδρομή στα πεπραγμένα της και για μια αξιολόγηση των ενεργειών της, που θα μας προσανατολίσει προς τα πού κατευθύνεται και ποιοι είναι οι απώτεροί της στόχοι. Ήταν μια περίοδος γεμάτη με υποσχέσεις και ομιλίες, ταξίδια και συναντήσεις, παρουσίες σε φεστιβάλ, αθλητικές συναντήσεις και εγκαίνια εκθέσεων και κοψίματα πολλών κορδελών. Ακόμη τακτικότατη προβολή στα δελτία ειδήσεων όλων των καναλιών και πύρινοι λόγοι για απελευθέρωση στα εθνικά μνημόσυνα. Γενικά ο Πρόεδρος δεν αφήνει ευκαιρία που να πάει χαμένη και να μην την αξιοποιήσει για επικοινωνιακούς λόγους.
Οι πρώτοι μήνες της διακυβέρνησης αναλώθηκαν στην προσπάθειά του να εμπλέξει την ΕΕ σε ουσιαστικές συζητήσεις για λύση του Κυπριακού γιατί πίστευε ότι η ιδιότητα του μέλους της Ένωσης μάς έδινε τη δυνατότητα να υποχρεώσουμε την Τουρκία σε υποχωρήσεις. Τελικά ο ΠτΔ αντιλήφθη ότι η ΕΕ δεν είχε καμία διάθεση να εμπλακεί στο πρόβλημα, για πολλούς δικούς της λόγους.
Στη συνέχεια η εξωτερική μας πολιτική επιδόθηκε στη σύμπηξη τριμερών και τετραμερών συμμαχιών αποβλέποντας στην ενίσχυση της πολιτικής μας θέσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Τι έκβαση είχαν αυτές οι συμμαχίες και ποιο είναι το σημερινό τους στάτους ουδείς γνωρίζει. Ωστόσο προβλήθηκαν επανειλημμένα δίνοντάς τους μάλιστα υπερβάλλουσα σημασία.
Η επικοινωνιακή τακτική συνεχίζεται με τα περίφημα «ορόσημα» που το ένα διαδεχόταν το άλλο, τα θυμάστε; Περιμέναμε κάθε φορά να υπάρξει κάποια πρόοδος αλλά εις μάτην.
Μετά από έντονες διπλωματικές προσπάθειες κατέστη δυνατή η σύγκληση των άτυπων πενταμερών και αυτό παρουσιάστηκε ως επιτυχία της κυβέρνησης. Και θα μπορούσε να ήταν αν δείχναμε τόσο εμείς όσο και οι άλλη πλευρά κάποια ευελιξία στις θέσεις και στη διαπραγματευτική μας τακτική. Όμως Χριστοδουλίδης και Τατάρ παρέμεναν αμετακίνητοι και άτεγκτοι στις θέσεις τους και τα δεδομένα παρέμειναν ως είχαν. Αυτό είναι κατανοητό για τη στάση του αδιάλλακτου Τ/Κ ηγέτη η παρουσία του οποίου προσφέρει τέλεια δικαιολογία στον δικό μας ώστε να μην υπάρχει πρόοδος, να ροκανίζεται ο χρόνος και να παγιώνονται τα τετελεσμένα της εισβολής. Λόγω της επιμονής και των δύο δεν άνοιξε κανένα οδόφραγμα και είναι άξιον απορίας πώς ο Πρόεδρος δεν βλέπει τη μεγάλη εικόνα που είναι η διάσπαση του τείχους του διαχωρισμού και ότι κάθε άνοιγμα οδοφράγματος είναι και ένα μικρό βήμα για να φέρει τις δύο κοινότητες κοντά. Αντί αυτού, το κριτήριό του για συμφωνία είναι το πόσο θα είναι το πρακτικό όφελος για έκαστη κοινότητα αν ανοίξει το ένα ή το άλλο οδόφραγμα. Επικράτησε η λογική της επικοινωνίας και όχι η ουσία, για αυτό και δεν επήλθε κανένα αποτέλεσμα.
Αναφορικά με τα μεγάλα έργα που ανέλαβε η κυβέρνηση να φέρει εις πέρας η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Για το μέγα σκάνδαλο της έλευσης του Φυσικού Αερίου στο Βασιλικό, που ακόμη το περιμένουμε, πληρώνουμε ακριβό ηλεκτρικό ρεύμα και δεν ξέρουμε ακόμη για πόσο. Για αυτό το φιάσκο, που μας στοιχίζει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, υπάρχουν υπεύθυνοι με συγκεκριμένο όνομα.
Για τα μεγαλεπήβολα έργα των αγωγών EastMed και GSI (Great Sea Interconnector), που προαναγγέλθηκαν τόσο πανηγυρικά, οι δυσκολίες ήταν γνωστές από την αρχή. Υπήρχαν προβλήματα τεχνικά, οικονομικά και κυρίως γεωπολιτικά γιατί δεν είναι ακόμη γνωστό ποια θα είναι η στάση της Τουρκίας. Παρ' όλα αυτά η Κκυβέρνηση δεν παρέλειψε την επικοινωνιακή αξιοποίησή τους. Και ο υπουργός Ενέργειας αγωνίζεται να υπερασπίσει τις αποφάσεις του Προέδρου, να πείσει ότι τα έργα θα ολοκληρωθούν και τα μεταθέτει από χρόνο σε χρόνο.
Οι μέχρι τώρα χειρισμοί του Προέδρου δεν έπεισαν τον μέσο Κύπριο ότι ενδιαφέρεται για λύση. Το βλέμμα του είναι πάντοτε στραμμένο στις επόμενες προεδρικές εκλογές που είναι η μεγάλη του έγνοια. Προσπαθεί με κάθε μέσο να αλώσει βαθύτερα τον ΔΗΣΥ ώστε να καταφέρει να περάσει στη δεύτερη Κυριακή και, με τον ενδιάμεσο χώρο δεδομένο, να πετύχει την επανεκλογή για δεύτερη πενταετία. Η πρόσφατη αναθέρμανση της «φιλίας» του με τον τέως δεν είναι άσχετη. Με αυτά τα δεδομένα δεν υπάρχουν περιθώρια αισιοδοξίας.
