Αύριο το βράδυ θα έχουμε μια ενδιαφέρουσα αθλητική- εθνική Μεγάλη Παρασκευή!
Η Μεγάλη Παρασκευή του Βασίλη Σπανούλη και των άλλων θηρίων της Εθνικής Ελλάδος στην καλαθόσφαιρα. Η ξέφρενη πορεία της Εθνικής, την έφερε στην τετράδα της διοργάνωσης με αντίπαλο της Τουρκία του Εργκίν Αταμάν!
Επί της ουσίας θα έχουμε μια αναμέτρηση συμβολική μεταξύ Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού. Ο Σπανούλης κόκκινος, ο Αταμάν πράσινος…Και οι δύο προπονητές των Εθνικών ομάδων διαθέτουν παίκτες της ίδιας ομάδας που παίζουν αντίπαλοι ή που είναι αντίπαλοι στα πρωταθλήματά τους αλλά παίζουν στην ίδια Εθνική. Σλούκας κατά Οσμάν, Παπανικολάου με Σομαντούροφ…κ.λπ,κ.λπ…
Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα παιγνίδι πέραν από ό,τι περιμένουμε να δούμε…Οι Αντετοκούμπο Γιάννης, Θανάσης και Κώστας, τραγουδούν τον εθνικό ύμνο με κλειστά μάτια, ένδειξη πόσο νιώθουν Έλληνες, κι ας υπάρχουν ακόμα μερικοί Έλληνες κάφροι που ενοχλούνται από το χρώμα τους! Αηδία…
Τέλος πάντων, αναμένουμε όλοι να δούμε την Εθνική Ελλάδος στον τελικό! Δεν μπορώ να προβλέψω τι θα κάνει ο Αταμάν για να ανακόψει τη φούρια του Γιάννη Αντετοκούμπο. Δεν ξέρω αν θα βρει κάποιο…καλώδιο για να αναχαιτίσει τους Έλληνες παίκτες όπου παρουσιάζουν μια φανταστική ομοιογένεια και σύμπνοια!
Θεωρώ πως ο κύριος Γεραπετρίτης δεν θα θέλει και τόσο πολύ να πιάσει ο Γιάννης τον Αταμάν από τον γιακά και να τον πετάξει στην κερκίδα. Και ο Γεραπετρίτης και ο Μητσοτάκης, θα είναι ίσως οι μόνοι Έλληνες που θα προτιμούσαν να υπήρχε ισοπαλία στο μπάσκετ! Για να μείνουν ήρεμα…τα νερά στο Αιγαίο και στα ελληνοτουρκικά.
Αλλά ξέρουν πως το παιγνίδι θα είναι ιστορικό. Ποιοι θέλουν να πάνε στον τελικό; Ελπίζω να είναι οι τρεις Αντετοκούμπο μαζί με τα άλλα τα παιδιά. Ο Γεραπετρίτης πολύ θα γούσταρε μια υπόκλιση στον Αταμάν για να αποδείξει πόσο… συναινετικός είναι απέναντι στους γείτονες, πρόθυμος να ηττηθεί όπως στην Κάσο!
Το θέμα είναι πως η αθηναϊκή ελίτ που δεν γουστάρει ελληνοτουρκικές εντάσεις, μια αθηναϊκή ελίτ που τα βλέπει όλα μπίζνες, θα χρειαστεί μάσκες οξυγόνου για να αντέξει το άγχος και την πίεση ενός τέτοιου αγώνα που ξεπερνά κατά πολύ τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου στη Ρίγα.
Εμείς εδώ κάτω στη βραχονησίδα θα περιμένουμε να ακούσουμε τον εθνικό ύμνο για να το χωνέψουμε πως είναι το μόνο καλώδιο που μας συνδέει με την ηπειρωτική Ελλάδα. Αν χάσει η Ελλάδα, δεν θα είμαστε κι αμάθητοι. 1897 Θεσσαλία, 1922 Σμύρνη, 1955 Κωνσταντινούπολη, 1964 Τηλλυρία, 1974 βόρεια Κύπρος, 2024 ΑΟΖ, 2025 Λιβύη και πάει λέγοντας, για να μη πω κλαίγοντας…
Δυο ευχές! Να κερδίσουμε καθαρά και να μην εμφανίσουν τους Ατατούρκ στις κερκίδες…Μην έχουμε τράβαλα απρόβλεπτα…
