Φαίνεται πως μόλυνε όλους τους πολιτικούς το γκρίζο χρώμα που είναι και το χρώμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν αποκαλούν «κακό» το κακό. Αν είναι απαισιόδοξοι, δεν λένε ποτέ ότι είναι απαισιόδοξοι. Νοιάζονται να διατηρούν πάντα ζωντανή την ελπίδα. Έκανε αισιόδοξες δηλώσεις και ο Χριστοδουλίδης αναχωρώντας για την Νέα Υόρκη. Μάλιστα ανέφερε και ότι θα υπάρξουν κάποιες συγκεκριμένες προτάσεις κατά την τριμερή συνάντηση για να ενθουσιάσει τους πάντες. Ο σκοπός είναι να κρατηθεί ζωντανή η ελπίδα! Μήπως έμεινε ελπίδα; Κανείς δεν περιμένει τίποτα πλέον από τέτοιου είδους συναντήσεις. Τα τελευταία πέντε χρόνια μεγάλωσε τόσο πολύ η απαισιοδοξία που όλοι γνωρίζουν πως η υπόθεσή μας έχει απομείνει στον Θεό. Ήταν πολύ υποτονική και η τελευταία επίσκεψη της κυρίας Ολγκίν. Και εκείνη δεν μπόρεσε να προκαλέσει ενθουσιασμό. Ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσε να προκαλέσει. Αυτό είναι το υλικό που υπάρχει. Αφού δεν είχε τίποτε άλλο να κάνει, πήγε στα κοιμητήρια. Ναι, μόνο αυτή την υπόσχεσή τους κράτησαν. Αναστήλωσαν τα κοιμητήρια. Όμως, δεν μπόρεσαν να ανοίξουν έστω και μία πύλη. Και, έτσι όπως πάνε τα πράγματα, δεν πρόκειται να ανοίξουν. Όμως, είναι πολύ φιλόδοξος και σε αυτό το θέμα ο Τουφάν Ερχιουρμάν, ο οποίος έχει από τώρα ανακηρύξει τη νίκη του στις εκλογές. Υπόσχεται πως θα βρει λύση και σε αυτό μόλις καθήσει στο «προεδρικό». Δηλαδή, θα ανοίξει πύλες. Ο Τατάρ λέει πως «δεν είμαι εγώ που επιλαμβάνομαι των πυλών», όμως φαίνεται πως δεν μπορεί να τον κάνει να καταλάβει. Ή ξέρω και εγώ, σίγουρα ο Τουφάν πιστεύει πως θα πείσει τον στρατό. Άλλωστε, ο Τατάρ το έχει πει και στον Χριστοδουλίδη: «Δεν είμαι εγώ που επιλαμβάνομαι αυτών των υποθέσεων». Το μάθαμε αυτό από τον Χριστοδουλίδη. Ξεσκέπασε τον Τατάρ; Ο Τατάρ δεν του είπε «να μείνει μεταξύ μας» άλλωστε. Δεν το είπε σαν να έλεγε κάτι μυστικό. Ιδού, αυτή είναι μία από τις εμφανείς διαφορές ανάμεσα στον Τατάρ και τον Τουφάν. Ο Τουφάν δεν θα πει ποτέ κάτι τέτοιο στον Χριστοδουλίδη. Δεν θα φορτώσει την ευθύνη στην Τουρκία. Ο Τατάρ δεν διστάζει ποτέ να πει ότι είναι ένας πιστός δούλος της Τουρκίας εδώ και ότι εφαρμόζει τις οδηγίες της Τουρκίας. Μάλιστα, νιώθει και περήφανος για αυτό. Είναι αλήθεια πως έτσι ήταν και ο Ραούφ Ντενκτάς. Και εκείνος το έλεγε ξεκάθαρα. «Εγώ εδώ εφαρμόζω τις αποφάσεις της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης», έλεγε.
Υπέβαλα και σε έναν αγαπητό μου φίλο την ερώτηση που υποβάλλω σε όλους: «Τι είδους βήμα περιμένεις να κάνει η ελληνοκυπριακή πλευρά για λύση;» Ο λόγος που το ρώτησα αυτό είναι ο εξής: Κάποιοι επαναλαμβάνουν συνεχώς πως και οι δύο πλευρές δεν θέλουν λύση. Διότι και το δικό τους χρώμα είναι το γκρίζο. Προσπαθούν να κτίσουν ισορροπία. Τι έγινε, λέει; Εκείνοι που απολαμβάνουν την αφρόκρεμα του στάτους κβο και στις δύο πλευρές δεν μπορούν να θυσιάσουν αυτή την αφρόκρεμα, λέει. Δεν μπορούν να εγκαταλείψουν αυτό το γλυκό κέρδος, λέει. Ναι, είναι ευχαριστημένοι όσοι νέμονται την αφρόκρεμα του στάτους κβο. Όμως, δεν νομίζω ότι αυτός ο λόγος είναι αρκετός για τη μη λύση. Οι συμφεροντολόγοι βρίσκουν τον δρόμο τους σε κάθε σύστημα. Ακριβώς όπως είχε πει κάποτε και ένας πολύ ένθερμος εθνικιστής μας. Κορόιδευε τους αριστερούς. Και είπε το εξής μια μέρα: «Τι θέλετε, ρε παιδιά; Να αλλάξετε το σύστημα; Μην ανησυχείτε. Ακόμα και να έρθει ο κομμουνισμός, πάλι εγώ θα κερδίζω και πάλι εσείς θα είστε κακομοίρηδες!»
Ο αγαπητός μου φίλος είπε ότι η τουρκική πλευρά πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα για τη λύση, όχι η ελληνοκυπριακή. Δηλαδή, δεν γίνεται να υπεκφεύγεις λέγοντας πως και οι δύο πλευρές δεν θέλουν λύση. «Πώς πρέπει να είναι αυτό το πρώτο βήμα;», ρώτησα. «Για παράδειγμα, να μεταβιβάσει το Βαρώσι στους νόμιμους ιδιοκτήτες του κάτω από την ομπρέλα του ΟΗΕ». Μάλιστα, πρόσθεσε και το εξής: «Αν εξαρτάτο από εμένα, θα το έδιδα άνευ όρων». Κατά τη γνώμη του, αν η τουρκική πλευρά κάνει ένα τέτοιο βήμα σίγουρα θα υπάρξει απάντηση από την ελληνοκυπριακή πλευρά. Αυτό πιστεύω και εγώ.
Σε περίπτωση που δεν γίνουν σοβαρά βήματα για τη λύση, όλα μπορεί να χειροτερέψουν. Από την τουρκική πλευρά ακούγονται γρυλισμοί που λένε ότι η ελληνοκυπριακή ενίσχυσε την αεράμυνά της. Τι δικαίωμα έχουν; Έχουν μούτρα να παραπονιούνται για αυτό εκείνοι που δεν είπαν τίποτα για τη στρατιωτική συσσώρευση στο Λευκόνοικο;
