Στην Κύπρο, αν δεν δούμε πρώτα τα καταστροφικά και απαράδεκτα αποτελέσματα μιας νομοθεσίας, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τι ακριβώς ψήφισε το. κατά τα άλλα, περισπούδαστο Κοινοβούλιό μας. Έτσι και τώρα. Μπορεί κόμματα, φορείς, οργανώσεις, νομικοί, ακόμα και ο ΟΑΣΕ, να φώναζαν για το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, αλλά για να αντιληφθούν οι πλατιές μάζες της κοινωνίας τι πραγματικά ψήφισε η κυπριακή Βουλή, έπρεπε να δουν σε βίντεο τους πάνοπλους αστυνομικούς να σπάζουν στο ξύλο και να ρίχνουν σπρέι πιπεριού σε ειρηνικούς διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για τη γενοκτονία στη Γάζα. Το τι έγινε την προηγούμενη βδομάδα έξω από το ΥΠΕΞ, δεν είναι τίποτα άλλο από την εφαρμογή της νομοθεσίας από την Αστυνομία Κύπρου, όπως φυσικά η ίδια την κατάλαβε.
Υπάρχει ένα μοτίβο τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο από την Αστυνομία, που όσες προσπάθειες και να κάνει για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, πάντα έχουμε λίγο - πολύ το ίδιο αποτέλεσμα. Όταν έχουμε αντικυβερνητικές ή αμτιρατσιστικές διαδηλώσεις, διαδηλώσεις ενάντια στη διαφθορά και γενικά διαδηλώσεις αυτού του πλαισίου, η Αστυνομία επικαλείται πάντα την εκάστοτε νομοθεσία και προσπαθεί, λέει, να κάνει τη δουλειά της. Όταν όμως έχουμε διαδηλώσεις από ακροδεξιούς χούλιγκαν που εξελίσσονται σε αντιμεταναστευτικά πογκρόμ, κυνηγούς που κλείνουν τον αυτοκινητόδρομο ή Ελαμίτες που διαδηλώνουν με ακροδεξιά συνθήματα και τρομοκρατούν μετανάστες, η Αστυνομία Κύπρου αποφασίζει ότι πρέπει να δείξει αυτοσυγκράτηση μήπως και εξελιχθούν χειρότερα τα πράγματα. Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά που τηρεί η Αστυνομία μας είναι ενδεικτικά της κατάστασης που επικρατεί προφανώς στο εσωτερικό του Σώματος. Είτε τους αρέσει να τους το λέμε, είτε όχι, είναι φανερό πως νιώθουν πολύ πιο άνετα να αστυνομεύουν διαδηλώσεις ακροδεξιών και κυνηγών, παρά αριστερών, αντιφασιστών και αντιρατσιστών. Ακόμα χειρότερο, ότι εφαρμόζουν δύο μέτρα και δύο σταθμά… ανάλογα με το πότε τους παίρνει. Αν είστε 100 και διαδηλώνετε για τη Γάζα, θα φάτε ξύλο. Αν είστε 2.000 και διαδηλώνετε για τις φωτιές…και έχετε συσσωρευμένη αγανάκτηση κατά της κυβέρνησης, θα σας διαχειριστούμε.
Δεν μπορώ να θυμηθώ καλύτερο παράδειγμα από μία διαδήλωση πριν από μερικούς μήνες στη Λεμεσό, πριν την ψήφιση της νέας νομοθεσίας που και καλά ρυθμίζει τις διαδηλώσεις. Οι Ελαμίτες αποφάσισαν να κάνουν συγκέντρωση και πορεία στη Λεμεσό, προφασιζόμενοι ως δικαιολογία τη δήθεν αύξηση της εγκληματικότητας από ξένους. Αντί λοιπόν η ίδια η Αστυνομία να μην τους αφήσει, εφαρμόζοντας τη νομοθεσία για τη ρητορική μίσους και του ρατσισμού, αντίθετα, αστυνόμευσε κανονικά τη πορεία παρακολουθώντας διακριτικά τους διαδηλωτές σε όλες τους τις κινήσεις. Το ίδιο βράδυ, στη Λεμεσό, μία ομάδα περίπου 100-150 αντιφασιστών κάλεσε σε αντι-συγκέντρωση. Εκεί σήμανε για την Αστυνομία συναγερμός. Ορθώς θα πω εγώ. Η μόνη όμως διαφορά ήταν ο τρόπος χειρισμού. Την ώρα που στην πορεία του ΕΛΑΜ διαδηλώναν περίπου 1.000 άτομα και στην άλλη πορεία μόλις 100-150, η αστυνομική παρουσία στη δεύτερη ήταν πολλαπλάσια. Πάνοπλοι αστυνομικοί ήταν σε απόσταση αναπνοής από τους αντιφασίστες, ενώ στην πορεία του ΕΛΑΜ έβλεπαν από πιο μακριά. Φαντάζομαι δεν χρειάζεται να σας πω πού ήταν παρκαρισμένος ο Αίαντας, ούτε ότι απέναντι από την πορεία των αντιφασιστών είχε στηθεί αστυνομικός φωτογράφος που έβγαζε τους διαδηλωτές ασταμάτητα φωτογραφίες, πράγμα που δεν συνέβαινε στην άλλη πορεία. Αφήνω στην άκρη το περιεχόμενο των συνθημάτων, όπως και μερικές δεκάδες κουκουλοφόρους που ήταν στο τέλος της πορείας του ΕΛΑΜ με κορδόνια και κράνη.
Το πιο πάνω είναι μόνο ένα από τα δεκάδες παραδείγματα της συμπεριφοράς της Αστυνομίας και πρέπει άμεσα να παρθούν μέτρα. Δεν μπορώ να πειστώ ότι όλα αυτά ήταν τυχαία και ότι η Αστυνομία έδρασε σύμφωνα από τις συνθήκες.
Τώρα που έχει στα χέρια της τον απαράδεκτο αυτόν νόμο, τα πράγματα αναμένεται να εξελιχθούν ακόμα χειρότερα. Δυστυχώς, η πλειοψηφία των κομμάτων έδωσε ένα εργαλείο στην Αστυνομία το οποίο δεν μπορεί να διαχειριστεί με νηφαλιότητα και επαγγελματισμό. Δηλαδή, η Αστυνομία σήμερα στην Κύπρο έχει την αντίληψη ότι για να διαλύσει μία διαδήλωση 150 ατόμων με παιδιά και ηλικιωμένους, πρέπει να τους σπάσει στο ξύλο και να ρίξει σπρέι πιπεριού. Δεν υπάρχει καν η νηφαλιότητα ότι 10-15 αστυνομικοί, με λίγη υπομονή και διάλογο, θα μπορούσαν να πετύχουν αυτό που έπρεπε… δηλαδή να ανοίξει ο δρόμος. Αντιθέτως, έμαθαν τώρα να ψάχνουν για τον διοργανωτή ή τον συντονιστή, ουσιαστικά αναζητώντας ένα πρόσωπο που θα του φορτώσουν τις ευθύνες για ό,τι συμβεί, επειδή οι ίδιοι είναι ανίκανοι να διαχειριστούν την κατάσταση.
Άφησα στο τέλος κάτι που για μένα είναι ουσίας. Το περιεχόμενο. Αυτή την εποχή στην Κύπρο ζούμε μία δυστοπία. Ένα ξένο κράτος, ένα κράτος αυταρχικό που σκοτώνει αμάχους και παιδιά αδιακρίτως, κάνει κουμάντο και στη χώρα μας. Ο Νετανιάχου αποφασίζει και ο Χριστοδουλίδης εκτελεί. Μας το έδειξαν πολλές φορές. Από τη σύλληψη για μία παλαιστινιακή σημαία πάνω από το γήπεδο, στην ντιρεκτίβα για τα γκράφιτι και τώρα στη διαδήλωση. Τι του χρωστάνε τελοσπάντων, θα μας πει κάποιος;
