Δύσκολα βρίσκει κανείς σήμερα δικηγόρο να αναλάβει την υπόθεσή του όταν το παράπονο ή η καταγγελία στρέφεται εναντίον δικηγόρου. Και γίνεται ακόμη πιο δύσκολο όταν η καταγγελία προς το Πειθαρχικό Συμβούλιο του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου στρέφεται εναντίον μεγαλοδικηγόρου με πολιτικές διασυνδέσεις ή κομματικές πλάτες.
Ακόμη και εάν ξεπεραστεί ο συγκεκριμένος σκόπελος, μιας και ο πολίτης έχει τη δυνατότητα να υποβάλει από μόνος του καταγγελία εφόσον συνοδεύεται από το παράβολο των €68, η διαδικασία παραμένει αποθαρρυντική.
Τα μέλη του Πειθαρχικού Συμβουλίου έχουν την εξουσία να αποφασίζουν κατά το δοκούν αν θα εξετάσουν ή όχι τις καταγγελίες που υποβάλλονται ενώπιόν τους από πολίτες και στρέφονται κατά δικηγόρων. Αυτό σημαίνει ότι μια υπόθεση μπορεί να κλείσει προτού καν ανοίξει, ιδίως όταν αφορά συνάδελφο, φίλο ή συνεργάτη. Ποιος μπορεί, άλλωστε, να αποκλείσει εκ των προτέρων αυτό το ενδεχόμενο;
Το χειρότερο, όμως, δεν είναι η συγκάλυψη που μπορεί να γίνει αλλά το γεγονός ότι, ο πολίτης δεν έχει κανένα ένδικο μέσο στη διάθεσή του. Δεν μπορεί να προσφύγει στη Δικαιοσύνη για να εφεσιβάλει την απορριπτική απόφαση που έλαβε από το Πειθαρχικό Συμβούλιο, διότι, δεν προβλέπει κάτι τέτοιο η κείμενη νομοθεσία!
Είναι, επίσης, εκπληκτικό το γεγονός ότι υπάρχουν σειρά αποφάσεων δικαστηρίων από το 1999 και εντεύθεν που υποδεικνύουν την ανάγκη τροποποίησης της νομοθεσίας αλλά τίποτα δεν έγινε προς αυτή την κατεύθυνση όλα αυτά τα χρόνια.
Ενδεικτικά αναφέρουμε την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου Γεώργιος Ν. Γεωργίου v. Πειθαρχικού Συμβουλίου Δικηγόρων, ημερομηνίας 23 Μαρτίου 1999, όπου το δικαστήριο επισημαίνει την ανάγκη τροποποίησης της νομοθεσίας, ώστε να δίνεται το δικαίωμα έφεσης και για τις αποφάσεις του Πειθαρχικού Συμβουλίου με τις οποίες απορρίπτονται καταγγελίες από το προκαταρκτικό στάδιο εξέτασής τους. Στην εν λόγω απόφαση επισημαίνονται δύο καίρια σημεία:
1 Η απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου η οποία προσβάλλεται δεν υπόκειται σε έφεση, διαπίστωση που επάγεται και την απόρριψή της. Το δικαίωμα έφεσης που παρέχει το άρθρο 17(4) του περί Δικηγόρων Νόμου, Κεφ. 2. περιορίζεται σε αποφάσεις του Πειθαρχικού Συμβουλίου επί της ουσίας παραπόνων των οποίων επιλαμβάνεται. Δεν εκτείνεται σε αποφάσεις που σχετίζονται με την παραπομπή παραπόνων στο Πειθαρχικό Συμβούλιο βάσει του άρθρου 17(2)(δ).
2 Η εξέταση και απόρριψη ενός παραπόνου χωρίς να έχει προηγηθεί η ακρόαση προφορικής μαρτυρίας, όπως προβλέπεται και από το εδάφιο (7) του άρθρου 17 του Νόμου, δυνατόν να οδηγεί σε παραβίαση βασικών αρχών του δικαίου η οποία μεγενθύνεται και λόγω της απουσίας δικαιώματος έφεσης. Θα ήταν επομένως σκόπιμο όπως εξεταστεί η δυνατότητα τροποποίησης του Νόμου με τρόπο που να παρέχεται δικαίωμα έφεσης και στις περιπτώσεις που εμπίπτουν εντός του εδαφίου 2(δ).
Όταν, λοιπόν, το ίδιο το Σώμα που είναι θεσμοθετημένο για να ελέγχει τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης λειτουργεί χωρίς λογοδοσία και χωρίς δυνατότητα ελέγχου όλων των αποφάσεών του, η εμπιστοσύνη του πολίτη προς το κράτος δικαίου αναπόφευκτα κλονίζεται.
Βορκάς: Θα αλλάξουμε τον νόμο
Η στήλη καταγράφει τη θετική ανταπόκριση του προέδρου του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου, Μιχάλη Βορκά. Όπως μας ανέφερε, η τροποποίηση της κείμενης νομοθεσίας δεν είναι απλώς αναγκαία, αλλά επιβεβλημένη, ώστε οι πολίτες να έχουν το δικαίωμα να αμφισβητούν όλες τις αποφάσεις του Πειθαρχικού Συμβουλίου ενώπιον της Δικαιοσύνης. «Πρόκειται για ένα ζήτημα το οποίο κληρονομήσαμε και θα το διορθώσουμε», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Βορκάς, αφήνοντας σαφή δέσμευση ότι η αλλαγή θα δρομολογηθεί.
Για όσους έχουν απορία: Όχι, δεν μπορείτε να καταγγείλετε δικηγόρο επειδή δεν χειρίστηκε σωστά την υπόθεσή σας. Σύμφωνα με το Πειθαρχικό Συμβούλιο, δεν έχει την εξουσία να κρίνει κατά πόσο ένας δικηγόρος χειρίστηκε σωστά μία υπόθεση ή όχι, ούτε και αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα ο λανθασμένος χειρισμός υπόθεσης.
