Του Παύλου Κ. Παύλου*
Και μόνο το γεγονός ότι έφαγε πόρτα κατακέφαλα ο μοχθηρός, αμετροεπής και τοξικός Ερσίν Τατάρ και μέσω αυτού ο σουλτάνος της Άγκυρας και η αυλή του, η νίκη του Τουφάν Έρχιουρμαν συνιστά σημαντικό γεγονός, που εμπεριέχει και το στοιχείο της ελπίδας. Ένα πρώτο συμπέρασμα που ούτως ή άλλως προβλήθηκε επαρκώς, χωρίς να απουσιάζει το συναίσθημα και η υπερβολή, είναι ότι οι συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριοι (Τ/Κ) έδειξαν με την ψήφο τους ότι αποκηρύσσουν τη λύση δύο κρατών, που αποτελούσε σημαία για τον Τατάρ, και τάσσονται υπέρ της ομοσπονδιακής λύσης με πολιτική ισότητα. Δεν είναι λίγοι οι Ελληνοκύπριοι (Ε/Κ) που έσπευσαν να προβλέψουν σε πόσο δύσκολη θέση θα βρεθεί ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, ο οποίος βολευόταν (sic) από την αδιαλλαξία Τατάρ, για να καλύπτει τη δική του έλλειψη βούλησης για συμβιβασμό, όπως και όλων των εχθρών (sic) της λύσης Ομοσπονδίας. Το βιολί του διχασμού και της αλληλοεξόντωσης βαράει ψηλά τον αμανέ.
Οι πιο πάνω διαπιστώσεις και συμπεράσματα προβλήθηκαν αμέσως μετά τη γνωστοποίηση του αποτελέσματος, χωρίς να παρέλθει ο απαραίτητος χρόνος για μελέτη των δεδομένων, ιδίως αυτών που προκύπτουν από επιστημονικές αναλύσεις και δείχνουν ποια συγκεκριμένα κριτήρια συνέτειναν στην τελική διαμόρφωση της ψήφου, όσων μετείχαν στην εκλογική διαδικασία. Ήταν, μήπως, το Κυπριακό το μόνο, κύριο και καθοριστικό θέμα που απασχολούσε Τ/Κ και εποίκους στα κατεχόμενα και όχι επιπρόσθετα οι οικονομικές δυσκολίες, τα προβλήματα της καθημερινότητας, η απόλυτη εξάρτηση των κατεχομένων από το καθεστώς Ερντογάν σε βαθμό που αλλοιώνεται ο χαρακτήρας και η ταυτότητα των συμπατριωτών μας Τ/Κ; Μόνο όταν έχουμε στη διάθεσή μας τέτοια στοιχεία μπορούμε να καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα. Άλλως, οδηγούμαστε στην αυθαιρεσία και την επισφάλεια.
Είναι η ισχυρή άποψη του γράφοντος ότι η νίκη δεν είναι ένα μονοσήμαντο γεγονός, ούτε και πρέπει να προσεγγίζεται συναισθηματικά, επιφανειακά ή στη βάση της μανιχαϊστικής θεωρίας (μαύρο vs άσπρο, καλό vs κακό, φως vs σκοτάδι). Χρειάζεται, αντιθέτως, σοβαρή, αναλυτική εξέταση όλων των δεδομένων με τη συνδρομή ειδικών. Χρειάζεται ρεαλισμός και νηφάλια σκέψη, μέτρο, χωρίς παράλληλα να παραγνωρίζονται όσα και η Ιστορία μάς δίδαξε όλα αυτά τα χρόνια. Είναι, με άλλα λόγια, χωρίς σοβαρότητα και πολιτικό βάρος οποιαδήποτε προσέγγιση που μονοσήμαντα καταλήγει σε συμπεράσματα του τύπου «δεν έχουν κανέναν ουσιαστικό λόγο οι Τ/Κ και για όλα αποφασίζει η Τουρκία» ή «ο Έρχιουρμαν θα μάς εκπλήξει και δεν θα έχει έλεγχο, επηρεασμό και επιβολή από την Τουρκία, όπως ο Τατάρ, βασιζόμενος στο ισχυρό μήνυμα και τη δύναμη που του έδωσαν οι κάλπες». Τέτοιες προσεγγίσεις δεν στερούνται μόνο σοβαρότητας και ώριμης πολιτικής σκέψης αλλά αγγίζουν τα όρια της αφέλειας και του ευσεβοποθισμού.
Ώριμες, ολοκληρωμένες εκτιμήσεις
Είναι ευχάριστο το γεγονός ότι πρόσωπα που χρόνια παρακολουθούν τα συμβαίνοντα στα κατεχόμενα και στο Κυπριακό, έχοντας και την απαραίτητη επιστημονική κατάρτιση, όπως ο Νιαζί Γκιζίλγουρεκ και ο Νίκος Μούδουρος, έδωσαν ώριμες, ολοκληρωμένες, σαφείς και ιδιαίτερα χρήσιμες αναλύσεις και προεκτάσεις για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Τόνισαν μεν ότι η νίκη Έρχιουρμαν στέλλει ένα ελπιδοφόρο μήνυμα που πιστώνεται σε έναν υπολογίσιμο αριθμό συνειδητοποιημένων πολιτικά Τ/Κ, υπογράμμισαν, όμως, παράλληλα πως οι όποιες εξελίξεις δεν θα έρθουν αύριο το πρωί, ούτε η Τουρκία αίφνης θα πάψει να έχει τον πρώτο και καθοριστικό λόγο, γνωστού όντος ότι διαθέτει μηχανισμούς και ισχύ να ποδηγετεί τα συμβαίνοντα στο ψευδοκράτος. Δεν το έκρυψε, άλλωστε, ούτε ο ίδιος ο Έρχιουρμαν, τονίζοντας ότι «σε απόλυτη σύμπλευση με την Τουρκία θα καθορίζεται η πορεία στο Κυπριακό». Υπέδειξαν, περαιτέρω, ότι «μόνο στο πλαίσιο ευρύτερων γεωπολιτικών εξελίξεων και νοουμένου ότι η Τουρκία θα έχει όφελος (π.χ. στα ευρωτουρκικά), μπορούμε να οδηγηθούμε σε πορεία λύσης».
Προσθέτω στα πιο πάνω και την άποψη του φίλου και για πολλά χρόνια συνάδελφου στο ΡΙΚ Ιμπραχίμ Αζίζ, από ανάρτησή του στα ΜΚΔ, ο οποίος υποδεικνύει ότι μέχρι τώρα «οικοδομήθηκε μια διαπραγματευτική διαδικασία σαν πολυκατοικία χωρίς θεμέλια. Διότι αγνόησε τον παράνομο εποικισμό, τον ρόλο της Τουρκίας και μεσολαβητών του παρασκηνίου, οι οποίοι ελέγχουν και καθορίζουν το περιεχόμενο και την πορεία της διαπραγμάτευσης».
Για να προσθέσει: «Ο νέος ηγέτης Έρχιουρμαν, και να θέλει, δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από τον ασφυκτικό κλοιό της Άγκυρας. Υπάρχει όμως και ένα νέο ισχυρό ρεύμα στα κατεχόμενα, κυρίως ανάμεσα στη νέα γενιά, που αισθάνονται εξαπατημένοι και απογοητευμένοι, οι οποίοι στρέφονται αποφασιστικά προς την Ευρωπαϊκή Κυπριακή Δημοκρατία. Χρειαζόμαστε ηγεσία με όραμα και πυγμή, ώστε να αλλάξει τα αρνητικά δεδομένα στη διαπραγματευτική διαδικασία και να μην επιτρέψει να πνιγεί το νέο ρεύμα στα κατεχόμενα από τα εμμονικά διχοτομικά σχέδια της Άγκυρας προς την κατεύθυνση των επεκτατικών της σχεδίων».
Άξια προσοχής και η κατάληξή του: «Να μην ξεχνάμε ότι εναποθέσαμε ελπίδες στον Οζγκέρ Οζγκιούρ, ο οποίος είχε καταλήξει να πει ότι “το τύμπανο είναι στα δικά μας χέρια αλλά ο κόπανος στα χέρια της Άγκυρας”. Να μην ξεχνάμε τη δήλωση του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ (περίοδος Χριστόφια) που είπε ότι είχαν γίνει “κάτσε μαύρε, σήκω μαύρε”. Ότι οι τίτλοι ιδιοκτησίας των περιουσιών των προσφύγων άρχισαν να παραχωρούνται με απόφαση της Άγκυρας, υπό την άμεση επίβλεψη του Τούρκου πρέσβη, και με τη συμμετοχή του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, το οποίο ανέδειξε τώρα ηγέτη τον Έρχιουρμαν. Να μην ξεχνάμε ακόμη την κατάληξη με τον Μουσταφά Ακιντζί».
Ποια Ομοσπονδία;
Είναι τέλος πέρα από αναγκαίο όσο και επείγον Ε/Κ και Τ/Κ να καταλήξουμε τι πραγματικά εννοούμε, όταν μιλούμε για Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, χωρίς εποικοδομητικές ή άλλες ασάφειες, αμφισημίες και κρυφές ατζέντες. Τα δύο συνιστώντα μέρη θα έχουν καθεστώς καλής γειτονίας, με μία τυπική, χαλαρή σύνδεση που θα εξασφαλίζει την ευρωπαϊκή ιδιότητα των πολιτών των δύο οντοτήτων; Κάθε μέρος θα έχει πλήρη εξουσία, που θα επεκτείνεται και στη σύναψη χωριστών διεθνών συμφωνιών; Είναι έτοιμοι Ε/Κ και Τ/Κ να συνδιοικήσουν ένα κοινό ομόσπονδο κράτος στη βάση αποτελεσματικής συμμετοχής αμφοτέρων; Ποια είναι η έννοια της πολιτικής ισότητας και πώς αυτή θα βρίσκει εφαρμογή; Θα επιστραφούν εδάφη υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση; Θα αποχωρήσουν τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα; Θα πάψουν να ισχύουν ξένες εγγυήσεις και θα πάψει η Τουρκία να ελέγχει όπως σήμερα τα κατεχόμενα;
Αν δεν ξεκαθαρίσουμε μια και καλή ως Κύπριοι όλα τα ανωτέρω, και αν δεν προκύψει ένα ευνοϊκό διεθνές γεωστρατηγικό μομέντουμ που θα δίδει στην Τουρκία οφέλη πέραν του Κυπριακού, ούτε Έρχιουρμαν ούτε Χριστοδουλίδης ούτε ένας από μηχανής σύγχρονος θεός είναι σε θέση να επιτύχει έναν συμβιβασμό, που θα οδηγεί σε βιώσιμη και ειρηνική διευθέτηση. Μέχρι να έρθει αυτή η ευλογημένη ώρα, την Κυπριακή Δημοκρατία και τα μάτια μας!
*Δημοσιογράφου
*(Προτείνω να αναφερόμαστε στον νέο ηγέτη των Τ/Κ ως Έρχιουρμαν-τόνος στο έψιλον-όπως τον αποκαλούν και οι ίδιοι)
