Άκου τώρα μια υπουργός, μιλάμε για την υπουργό Παιδείας Αθηνά Μιχαηλίδου, να θέλει να αλλάξει το σύστημα αξιολόγησης των καθηγητών! Μα ποια είναι αυτή η κυρία που θέλει να αλλάξει ένα σύστημα που κρατά εδώ και 50 χρόνια; Δεν ξέρει ποια είναι η θέση της; Κάποιος να τη μαζέψει. Πού χάθηκαν οι άνδρες; Τόσοι υπουργοί πέρασαν, γιατί κανένας δεν έκανε τίποτα και ξαφνικά μας προέκυψε μια γυνή, η οποία με βάση τις γραφές πρέπει να φοβάται τον άνδρα, να κάνει αλλαγές;
Από την άλλη βέβαια υπάρχει και η ουσία, αν ξεχάσουμε για λίγο τον σεξισμό του ανδρός, και αν όλοι προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε γιατί φωνάζει ο φίλτατος πρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ, ο κ. Δημήτριος Ταλιαδώρος από την Ομορφίτα. Το υφιστάμενο σύστημα είναι ένα σύστημα που στήριξε και στέριωσε την παιδεία αυτού του τόπου για δεκαετίες. Μιλάμε για ένα σύστημα μέσω του οποίου ο κ. Ταλιαδώρος και δεκάδες άλλοι Ταλιαδώροι, Τορναδόροι, Πιτσαδόροι και Λιμοκοντόροι πήραν προαγωγές εξπρές, πήραν αυξήσεις και κόντρα αυξήσεις και γενικά έκαναν καριέρες με τα απολύτως τυπικά προσόντα. Όχι τόσο γιατί εργάστηκαν για την Παιδεία αλλά για το κτίσιμο ενός κατεστημένου που παρήγαγε βασικά εκπαιδευμένους πιθήκους παρά πεπαιδευμένους πολίτες.
Τα προσόντα
Ποια είναι τα αναγκαία προσόντα για ανέλιξη των καθηγητών στη Μέση Εκπαίδευση της Κύπρου; Οκ. Να έχεις ένα πανεπιστημιακό πτυχίο αλλά μην ανησυχείς. Η βαθμολογία εδώ δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Με αυτό διορίζονται όλοι. Στη συνέχεια, μετρούν διάφορα, πολύ πιο ουσιαστικά. Αν δει κάποιος το βιογραφικό του κ. Ταλιαδώρου θα αντιληφθεί τη γρήγορη ανέλιξή του αφού η αξιολόγηση έχει ως βάση της το μέγα δίπτυχο του ελληνισμού: Πατρίς- θρησκεία εν πρώτοις με προοπτική να γίνει και τρίπτυχο με την προσθήκη της οικογένειας, αν ο κάθε Ε/Κ πατριώτης αντέξει και δεν πάρει διαζύγιο μετά τα πρώτα 10 χρόνια γάμου. Ο κ. Ταλιαδώρος διέπρεψε στο δίπτυχο με μια σειρά εργασίες και κείμενα περιωπής: Έγραψε για όλους τους αγωνιστές του 1955-59. Για τον Μάτση, για τον Γρίβα, για τους δικηγόρους που υπερασπίστηκαν την ΕΟΚΑ, για το 286 Τάγμα Πεζικού το 1974, για τη βιβλιογραφία του Αγώνα της ΕΟΚΑ και επίσης -δεν ήταν δυνατό να μην γράψει- για την ιστορία της Εκκλησίας της Φανερωμένης δίνοντας έμφαση στον όρκο του Μακαρίου που δόθηκε υπό τους θόλους αυτής της Εκκλησίας για την Ένωση της Κύπρου μετά της μητρός Ελλάδος.
Με όλα αυτά τα συγγράμματα, τις ατέλειωτες ομιλίες σε μνημόσυνα αγωνιστών, τα πατριωτικά κόλλυβα με τις ατέλειωτες συνάξεις για πατριωτικούς μεζέδες στα ΘΟΪ Πιτσιλιάς, με τις υπέροχες θρησκευτικές εορτές τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και κυρίως τις επετείους της 25ης Μαρτίου και της 1ης Απρίλιου στα σχολεία, όλοι λογικά, τον έκριναν και τον αξιολόγησαν ως έναν εκ των στυλοβατών του Ελληνισμού στην Κύπρο.
Καμία σχέσ με κάτι διανοούμενους όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτων ή ο Αριστοτέλης. Αυτοί σκέφτονταν... για αυτό ακόμα και οι Αθηναίοι τους σκότωσαν ή τους εξόρισαν. Τέτοιους Έλληνες δεν τους θέλουμε, ούτε τη σκέψη τους καλλιεργούμε στα σχολεία μας. Οι Έλληνες του Δημήτρη Ταλιαδώρου έχουν περισσότερη σχέση με τον Αθηναίο πολεμιστή Κυναίγειρο, αδελφό του Αισχύλου και γιο του Ευφορίωνα από την Ελευσίνα. Προσπαθούσε, παραδίδεται, να συγκρατήσει τα πλοία των Περσών στον Μαραθώνα που έφευγαν ατάκτως αλλά του έκοψαν το ένα χέρι. Προσπάθησε με το άλλο χέρι, του το έκοψαν κι αυτό. Τότε δάγκωσε το πλοίο με το δόντια, με τον Πέρση στρατιώτη να κόβει το κεφάλι του Κυναίγειρου. Μιλάμε για ήρωες που τρομάζουν και συνταράζουν. Με αυτούς μεγάλωσε ο Δημήτριος Ταλιαδώρος αλλά και με τους ήρωες της ΕΟΚΑ. Ήρωες που η ζωή τους είχε να κάμει με την πράξη και όχι με τη σκέψη. Αυτοί αποτέλεσαν παράδειγμα για όλους εμάς τους τελευταίους αιώνες, για αυτό και πάμε από το καλό στο καλύτερο.
Η κυρία Αθηνά
Με λίγα λόγια, γιατί η κυρία Μιχαηλίδου να αλλάξει το συστημα αξιολόγησης τη στιγμή που έκανε τον κ. Ταλιαδώρο στα 40 του διευθυντή; Ένα σύστημα το οποίο του επέτρεψε να φακκά γυρόν τα σχολεία της Λευκωσίας, σε αντίθεση με άλλους συναδέλφους του οι οποίοι κάνουν τον γύρο της Κύπρου μέχρι να αφυπηρετήσουν.
Δεν σχολιάζουμε κατά πόσον το σχέδιο αξιολόγησης είναι καλό ή κακό. Αυτό που όλοι βλέπουμε είναι ότι οι καθηγητές δεν θέλουν να αλλάξει τίποτε. Θέλουν να μείνουν όλοι και όλα στη θέση τους. Όπως ο κ. Ταλιαδώρος. Ο οποίος τα τελευταία 20 σχεδόν χρόνια, κατά τρόπο σκανδαλώδη, παραμένει αμετακίνητος στη θέση του διευθυντή στο ίδιο λύκειο. Όταν μάλιστα το 2018 η ΕΕΥ εδέησε να τον μεταθέσει στη Λεμεσό όπου κλήθηκε να υπηρετήσει στο Λύκειο Λινόπετρας, περίπου έγινε επανάσταση. Μα είστε σοβαροί κύριοι της Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας; Φεύγει ο Ταλιαδώρος από τη Λευκωσία;
Ήταν και τυχερός βέβαια. Τότε οι εκπαιδευτικοί, για να φάνε τον Χαμπιαούρη που ήθελε και αυτός αλλαγές στην Εκπαίδευση, έκαναν μια μεγάλη διαδήλωση προς το Προεδρικό περί τα τέλη Αυγούστου και απείλησαν με απεργίες τον Σεπτέμβριο.
Ο Αναστασιάδης τότε, που έψαχνε σωσίβιο, βρήκε στο πρόσωπο του Ταλιαδώρου σωτηρία. Αλλά με τι αντάλλαγμα; Οι κομματικοί συντεχνιακοί πάντα θέλουν προσωπικά ανταλλάγματα για να τερματίσουν τις διαδηλώσεις και τις διαμαρτυρίες.
Ζήτησε να τον φέρουν πίσω από τη Λινόπετρα και να τον τοποθετήσουν ξανά στο Λύκειο Κύκκου από όπου μετατέθηκε. Βρε αμάν, βρε ζαμάν, ο κ. Ταλιαδώρος δεν δεχόταν κάτι διαφορετικό, οπότε ο εντιμότατος Πρόεδρος Αναστασιάδης τον έφερε πίσω και τον αποκατέστησε στον θρόνο του. Αντιλαμβάνεστε τι καραμπόλα επακολούθησε. Πόσοι άλλοι διευθυντές εξευτελίστηκαν -ήδη είχαν γίνει οι μεταθέσεις και οι μετακινήσεις- για να πείσει τους συναδέλφους του καθηγητές να σταματήσουν τις διαμαρτυρίες;
Έχουμε και λέμε. Μετακινήθηκαν οι διευθυντές του Λυκείου Κύκκου, της Ακροπόλεως, του Παγκυπρίου, του Αποστόλου Βαρνάβα και του Λυκείου Ιδαλίου!
Το καλό βέβαια, που αποτελεί συνάμα ένδειξη ισχύος του κ. Ταλιαδώρου, είναι ότι οι καθηγητές πείστηκαν και σταμάτησαν τις διαμαρτυρίες και αναρωτιέται κανείς με τι επιχειρήματα. Αποκλείεται να τους έπεισε με το επιχείρημα ότι «κακώς και αδίκως μετατέθηκα, αφού όλοι γνώριζαν». Μάλλον το αντίθετο έκανε. Τους έπεισε ότι το ρουσφέτι καλά κρατεί και ότι στη συνέχεια, αφειδώλευτα και χωρίς διακρίσεις, θα υπάρξει ρουσφέτι για όλους.
Στη συνέχεια μπήκε και το κερασάκι στην τούρτα: Ο Χαμπιαούρης έφυγε από υπουργός για να αναλάβει επίτροπος των όρεων και των παραρών της χώρας μας και στη θέση του μπήκε ο εντιμότατος Πρόδρομος Προδρόμου, με πιστοποίηση αψεγάδιαστου ελληνικού DNA.
Αξιοκρατία
Ένα σύστημα αξιολόγησης μεταξύ άλλων θα πρέπει να αποτελεί και εργαλείο εμπέδωσης της αξιοκρατίας μεταξύ των καθηγητών. Με ηγέτη βέβαια τον κ. Ταλιαδώρο ποιος ενδιαφέρεται για αξιοκρατία; Δεν υπάρχουν τέλεια σχέδια αξιολόγησης αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο, δηλαδή η συζήτηση γύρω από τη βελτίωση ενός σχεδίου. Οι καθηγητές, αν κάποιος ακόμα δεν το έχει καταλάβει, βασικά δεν θέλουν καθόλου αξιολόγηση και, κυρίως, δεν επιθυμούν να τους αξιολογεί και ο διευθυντής της σχολικής μονάδας. Ούτε ο κ. Ταλιαδώρος το επιθυμεί. Αν τους αξιολογεί, τότε, φέρει και ευθύνη για τις επιδόσεις του σχολείου. Αν δεν τους αξιολογεί, τότε, η ευθύνη πέφτει στις πλάτες κάποιων δύσμοιρων επιθεωρητών που βλέπουν προειδοποιημένα δυο φορές τον χρόνο τους καθηγητές. Κυρίως δεν θέλουν το σχέδιο διότι κατηγοριοποιεί τους κακούς καθηγητές και τους βάζει σε πρόγραμμα στήριξης (όπως συμβαίνει και με τους αδύνατους μαθητές), με κίνδυνο να μείνουν μετεξεταστέοι και να απολυθούν.
Πάντως το σχέδιο είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο και γραφειοκρατικό και είναι έτσι διότι δεν έγινε για να βοηθήσει τους καθηγητές να γίνουν καλύτεροι αλλά για να τους ελέγξει. Υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης και αιωρείται ένα σύννεφο καχυποψίας ένθεν και ένθεν των εργοδοτών και εργοδοτουμένων εις τα σχολάς της χώρας μας. Κάπως έτσι εξηγείται το μπάχαλο. Οι καθηγητές δεν θέλουν έλεγχο και το υπουργείο θεωρεί την αξιολόγηση περισσότερο ως εργαλείο τιμωρίας παρά βελτίωσης.
