Ότι σε αυτή τη χώρα έχουμε για πολλά ζητήματα καταργήσει τη λογική και τον ορθολογισμό είναι γεγονός παραδεκτό σε όλους. Ένα ακόμα σοβαρό παράδειγμα που επιβεβαιώνει πλήρως τον παραπάνω κανόνα, είναι το ζήτημα των βροχών. Και εξηγούμε: Σε μία χώρα που έχει τεράστιο πρόβλημα λειψυδρίας και η πληρότητα των φραγμάτων έπεσε κάτω από το 10%, γεγονός που δημιουργεί σοβαρά ζητήματα ως προς την επάρκεια νερού για τις καθημερινές ανάγκες, φτάσαμε στο σημείο να παρακαλάμε να μην βρέξει… για να μην πνιγούμε. Τώρα, αν αυτά έχουν λογική, σηκώνω τα χέρια ψηλά. Ορισμένοι θα το πουν κλιματική αλλαγή, θεωρώντας ότι λέγοντας τη μαγική αυτή φράση απαλλάσσονται από κάθε λογής ευθύνες και παραλείψεις.
Με το που θα αποφασίσει ο καημένος ο στρούθος να κατουρήσει, είτε στη Λάρνακα είτε στην υπόλοιπη Κύπρο, πνιγόμαστε. Με 10-15 λεπτά βροχής, ειδικά αν είναι και λίγο δυνατή, ξεκινούν κάθε φορά τα ίδια ακριβώς προβλήματα. Τα φρεάτια που δεν προλαβαίνουν ποτέ να καθαριστούν και γεμίζουν φερτά υλικά που τα φράσσουν, τα γεφύρια που πάντα υπερχειλίζουν και δεν διορθώνονται ποτέ, τα γνωστά σημεία που πάντα γεμίζουν νερό αφού οι αγωγοί «είναι μικροί για την ποσότητα νερού», οι ποταμοί που δεν έχουν εκτραπεί και τα αντιπλημμυρικά έργα που δεν ολοκληρώθηκαν επειδή σε κάποιο γραφείο κόλλησε η μελέτη και η προσφορά. Πείτε μου, αλήθεια, πόσες φορές ακούσαμε παρόμοιες δικαιολογίες, όχι μόνο για ένα σημείο στην κάθε επαρχία, αλλά για δεκάδες, που μεταξύ μας είναι κάθε χρόνο ένα περίπου οι ίδιες. Πόσες φορές μετά από βροχές είδατε κάποιον δήμαρχο να βγαίνει στα ΜΜΕ και να προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, καταλήγοντας πάντα ότι «προχωρούμε μελέτες για έργα που θα λύσουν το πρόβλημα».
Δυστυχώς στην Κύπρο όταν φτιάχνουμε νέα έργα δεν υπολογίζει κανείς τη βροχή, δεν μπαίνουν οι κατάλληλοι αγωγοί, δεν αφήνουμε τον απαραίτητο χώρο με χώμα για απορρόφηση της βροχής, ούτε καν το κατάλληλο κατάτροχο δεν κάνουμε για να καταλήγει η βροχή στη θάλασσα, αφού δεν φτιάξαμε λίμνες κατακράτησης. Είναι φυσικά και θέμα πολεοδομικό. Η ανάπτυξη για μας είναι συνυφασμένη με το τσιμέντωμα και μόνο, καμία πρόνοια για πράσινο και φυσικό χώμα σε αναπτύξεις. Το έγραψα και παλαιότερα, ακόμα και τις αυλάδες των σπιτιών μας τις τσιμεντώσαμε παντού για να μην λερώνονται.
Σκεφτείτε τώρα να είσαι γεωργός που σε ενημέρωσαν για το 2026 ότι θα έχεις στη διάθεσή σου ελάχιστο ή καθόλου νερό για τις καλλιέργειες που είναι η ζήση σου. Να ξυπνάς το πρωί από μία μπόρα 15 λεπτών και να βλέπεις την γειτονιά σου πλημμυρισμένη. Πώς αντιδράς;
