Το ελληνικό καλοκαίρι φημίζεται για τις εξορμήσεις και τα ευχάριστα απρόοπτα. Όμως μέσα στην ανεμελιά, έχει τεράστια σημασία να παίρνουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, για να αποφύγουμε ατυχήματα και να περάσουμε πραγματικά καλά.
Την περασμένη, Κυριακή 29 Ιουνίου, μια ηλιόλουστη μέρα - με αρκετά μποφόρ ωστόσο - χιλιάδες εργαζόμενοι που απολάμβαναν το ρεπό τους λαχτάρισαν να ρίξουν μια βουτιά. Ανάμεσα σε αυτούς εγώ και η αδερφή μου. Καθώς όμως περπατούσαμε οι δυο μας στην παραλία, ξαφνικά ένας δυνατός αέρας σήκωσε μια ομπρέλα με αλουμινένιο στύλο, η οποία προσγειώθηκε στον λαιμό και τον αυχένα της αδερφής μου.
Οι σερβιτόροι του κοντινότερου beach bar έσπευσαν να μας φέρουν πάγο, betadine και οξυζενέ για να απολυμάνουμε τις πληγές. Το ζευγάρι στο οποίο ανήκε η ομπρέλα μας ζήτησε 100 φορές συγνώμη και πολλοί λουόμενοι προσφέρθηκαν να βοηθήσουν. Ομολογουμένως όλοι τρομάξαμε: Το μπάνιο μας με μια λάθος κίνηση θα μπορούσε να προκαλέσει έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό ή και έναν θάνατο.
Mε αυτή την αφορμή και ορμώμενοι από ένα περιστατικό στις ΗΠΑ, όπου πριν τρεις μέρες 18χρονη ναυαγοσώστρια καρφώθηκε από ομπρέλα σε παραλία και γλίτωσε τον θάνατο για λίγα εκατοστά στη HuffPost το ψάξαμε περισσότερο. Και σύμφωνα με τα διαθέσιμα δεδομένα, στις ΗΠΑ μόνο σημειώνονται περίπου 3.000 τραυματισμοί ετησίως από ατυχήματα με ομπρέλες παραλίας. Τα περισσότερα λόγω ριπών ανέμου που τις σηκώνουν και τις μετατρέπουν σε επικίνδυνα αντικείμενα. Για να μην μιλήσουμε για τον παιδικό πνιγμό που έχει λάβει τα τελευταία χρόνια διαστάσεις επιδημίας.
Προκειμένου αφενός να μην βρεθούμε και εμείς στη δυσάρεστη θέση να κυνηγάμε την ομπρέλα μας και αφετέρου να μην τραυματιστούμε και να μην τραυματίσουμε κανέναν, επικοινωνήσαμε με τη Σχολή Ναυαγοσωστικής Εκπαίδευσης ΕΝΑΚ, που είναι σήμερα ο μεγαλύτερος εκπαιδευτικός φορέας στον τομέα της ναυαγοσωστικής και μία από τις παλιότερες σχολές ναυαγοσωστικής στην Ελλάδα.
Ο ιδρυτής της, Νίκος Γιοβανίδης επισημαίνει κάθε μικρό και μεγάλο κίνδυνο που διατρέχουμε στην πλαζ και καταλύει μύθους ετών. Ένα προς ένα, τα όσα λέει ο ειδικός πρέπει να γίνουν για τον καθένα μας ευαγγέλιο. Ιδίως όμως για γονείς και κηδεμόνες.
Ομπρέλα: Πώς να την τοποθετήσουμε με ασφάλεια και σταθερότητα και πότε να μην το επιχειρήσουμε καν
«Πρώτα από όλα φροντίζουμε να ανανεώνουμε τακτικά τον εξοπλισμό μας και η ομπρέλα μας να είναι καινούργια, σε καλή κατάσταση. Επιπλέον, θα πρέπει να εξασκηθούμε στο στήσιμο της πριν κατευθυνθούμε στην ακτή. Από εκεί και ύστερα όσο βαρύτερη είναι η ομπρέλα, αντίστοιχα κιλά θα πρέπει να ζυγίζει και η βάση. Ακόμα και έτσι όμως, αν ο αέρας είναι ανεξέλεγκτος, δεν επιχειρούμε καν να στήσουμε την ομπρέλα μας. Διότι στα beach bar οι ομπρέλες για να μην παρασύρονται από τον άνεμο είναι χωμένες ενάμιση μέτρο κάτω από τη γη. Ειδάλλως είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προκύψει ατύχημα. Συνεπώς, όταν φυσά δυνατός αέρας μαζεύουμε τα σκόρπια πράγματά μας μαζί και τις ομπρέλες με τους αιχμηρούς μεταλλικούς στύλους που απειλούν να τραυματίσουν θανάσιμα εμάς και τους υπόλοιπους λουόμενους. Μόνο έτσι αποτρέπουμε το ενδεχόμενο να χτυπήσει κάποιος», προειδοποιεί ο κύριος Γιοβανίδης.
Άλλοι κίνδυνοι με τους οποίους έχει βρεθεί αντιμέτωπος ο Νίκος Γιοβανίδης δεκάδες φορές - Πώς το σώζουμε έστω και την τελευταία στιγμή
1. Τα γλιστερά βράχια καθώς προσπαθούμε να μπούμε στο νερό
Όταν φτάνουμε στην παραλία, όλοι μας θέλουμε να τρέξουμε στο νερό με ανυπομονησία. Είναι ανθρώπινο. Όμως σύμφωνα με τον κύριο Γιοβανίδη, είναι πολύ συχνό εξαιτίας της αδημονίας μας να μην προσέχουμε πώς θα μπούμε στο νερό και να πέφτουμε, πατώντας σε γλιστερές πέτρες και βράχια καλυμμένα από βρύα. Δεν έχουν όλες οι παραλίες ομαλή πρόσβαση. Και το σπάσιμο του ισχίου καθώς ή τα κατάγματα σε άλλα μέρη του σώματος, είναι η πιο πιθανή συνέπεια μιας τέτοιας πτώσης.
2. Εξετάζουμε αν η θάλασσα έχει ρεύματα
Τα θαλάσσια ρεύματα είναι κινούμενες μάζες νερού που ρέουν μέσα στους ωκεανούς και τις θάλασσες, σαν ποτάμια μέσα στη θάλασσα. Πολλές φορές ακόμα κι αν δεν βλέπουμε άγρια κύματα, τα ρεύματα ενδέχεται να μας παρασύρουν, με αποτέλεσμα να αδυνατούμε να προσεγγίσουμε και πάλι την ακτή. Για αυτό και τα θαλάσσια ρεύματα αποτελούν βασική αιτία πνιγμού.
3. Η αμμοβολή
H αμμοβολή είναι ένα φυσικό φαινόμενο που προκύπτει όταν δυνατοί άνεμοι, πάνω από 6-7 μποφόρ σηκώνουν κόκκους άμμου από την παραλία ή τον βυθό και τους εκτοξεύουν οριζόντια. Και τότε, αν στεκόμαστε στην ακτή ή πολύ κοντά στην παραλία, νιώθουμε σαν να μας μαστιγώνει η άμμος πάνω στο δέρμα.
Η αμμοβολή προκαλεί κοκκινίλες ή μικρούς ερεθισμούς στο δέρμα και επιφυλάσσει κινδύνους για τα μάτια. Οπότε, αν βρισκόμαστε σε παραλία με ψιλή ξηρή άμμο και δυνατό αέρα φεύγουμε αμέσως ή καλύπτουμε το πρόσωπό μας με ένα μαντήλι, τα μάτια μας με γυαλιά ηλίου και το σώμα μας με ένα καφτάνι ή μια φαρδιά μπλούζα που να καλύπτει όσο το δυνατόν περισσότερο δέρμα. Δεν παραμένουμε εκτεθειμένοι και προστατεύουμε ιδίως τα παιδιά.
4. Το τσίμπημα δράκαινας
Η δράκαινα είναι ένα δηλητηριώδες ψάρι που ζει σε αμμώδεις βυθούς κοντά σε ακτές. Έχει μικρό, επίμηκες σώμα, με αιχμηρά αγκάθια στην ραχιαία και πλευρική του περιοχή. Καμουφλάρεται καλά μέσα στην άμμο, γι′ αυτό και συχνά το πατάμε κατά λάθος. Και επειδή τα αγκάθια της περιέχουν ισχυρό δηλητήριο, το τσίμπημά της προκαλεί έντονο πόνο, πρήξιμο, κοκκίνισμα ή μούδιασμα.
Ο κύριος Γιοβανίδης, αν την πατήσουμε, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μας προτρέπει να ρίξουμε στο σημείο ζεστό - και όχι καυτό - νερό διότι αυτό θα προκαλέσει στο σημείο υπεραιμία, στερώντας στο δηλητήριο τη δυνατότητα να εξαπλωθεί περαιτέρω. Έπειτα, πηγαίνουμε στο νοσοκομείο και αναλαμβάνουν οι ειδικοί.
5. Η σμέρνα
Η σμέρνα ένα ύπουλο αρπακτικό ψάρι που ξεπετάγεται μέσα από τα βράχια. Είναι μαύρο και μακρύ και μοιάζει με χέλι. Αν πρέπει να το εξοντώσουμε επειδή γύρω κολυμπούν παιδιά, το τραβάμε έξω με ένα καμάκι και έπειτα ρίχνουμε ξύδι στο πρόσωπό του. Σε 2 λεπτά θα έχει πάψει να κινείται.
6. Ο κεραυνός
Ο Νίκος Γιοβανίδης με λύπη διαπιστώνει πως όσο κι αν το λένε στις ειδήσεις και στα μέσα ενημέρωσης ο κόσμος δεν πείθεται: Όταν πέσει κεραυνός στη θάλασσα, ο κίνδυνος ηλεκτροπληξίας είναι πολύ σοβαρός και άμεσος. Για αυτό αν πέφτουν κεραυνοί, βγαίνουμε αμέσως από το νερό.
7. Το έγκαυμα από το περπάτημα στην καυτή άμμο
Με τις θερμοκρασίες να αγγίζουν πρωτοφανή νούμερα, ακόμα και λίγα λεπτά περίπατου χωρίς σαγιονάρες, απειλεί να προκαλέσει σοβαρά εγκαύματα στις πατούσες μας. Δεν περπατάμε λοιπόν ούτε λεπτό ξυπόλητοι.
8. Η ψευδαίσθηση ότι ο πνιγμός είναι κάτι που στα σίγουρα θα ακούσουμε
Ο πνιγμός, ιδίως ο παιδικός, είναι σιωπηλή διαδικασία. Δεν πρόκειται κανένας να μας φωνάξει «βοήθεια πνίγομαι», μας προειδοποιεί ο ιδρυτής της ΕΝΑΚ. Ανεξάρτητα από τα όσα μας δείχνουν οι ταινίες. Επομένως, όταν συνοδεύουμε παιδιά ή ηλικιωμένους στην παραλία δεν υπάρχει ούτε ένα δευτερόλεπτο ξεκούρασης. Τα μάτια μας 14 κάθε στιγμή.
Και κάτι πολύ σημαντικό: Μετά τους 6 μήνες πηγαίνουμε τα παιδιά μας να μάθουν κολύμβηση. Τα μπρατσάκια δεν είναι μέτρο ασφαλείας. Και φροντίζουμε τα σωσίβια γιλέκα να έχουν ιμάντα ανάμεσα στα ποδαράκια του παιδιού. Ειδάλλως το γιλέκο μπορεί πολύ εύκολα να φύγει μακριά, με αποτέλεσμα το παιδί να αδυνατεί να επιπλεύσει στο νερό.
Σύμφωνα με τον Νίκο Γιοβανίδη, παρόλο που ακόμα και το πιο ορεινό χωριό απέχει από τη θάλασσα το πολύ δύο ώρες, μόνο το 62% των Ελλήνων ξέρει να κολυμπά με τεχνική. Κι αυτό ενισχύει τον κίνδυνο πνιγμού.
9. Προτού ξαπλώσουμε στην παραλία επάνω στην πετσέτα μας ψηλαφίζουμε την άμμο για τυχόν αιχμηρά αντικείμενα
Το κάνουμε απλά και προσεκτικά με το χέρι μας. Διότι μπορεί κάποιος που καθάρισε πριν το φρούτο του να ξέχασε εκεί ένα μαχαίρι. Ή ίσως υπάρχουν θαμμένα εκεί που ετοιμαζόμαστε να ξαπλώσουμε σπασμένα γυάλινα μπουκάλια ή κομματάκια γυαλιού. Δεν το ρισκάρουμε για κανένα λόγο.
10. Μεθύσι στην παραλία
Το ούζο και η μπύρα που καταναλώνονται κατεξοχήν στην πλαζ, απειλούν να μας βγάλουν νοκ-άουτ. Αν αυτό συμβεί σε κάποιο δικό μας πρόσωπο, ξαπλώνουμε το άτομο στο ένα πλευρό, ώστε αν έχει τάση για εμετό να μην πνιγεί και φροντίζουμε να πιει έναν ζαχαρούχο χυμό. Ο καφές δεν βοηθά.
11. Ο κίνδυνος κράμπας
Πολλά περιστατικού πνιγμού προκύπτουν εξαιτίας κράμπας μέσα στο νερό. Και επειδή κράμπα σημαίνει αφυδάτωση, το καλοκαίρι φροντίζουμε να πίνουμε τακτικά νερό, ιδίως πριν πέσουμε στη θάλασσα. Επιπλέον, για να μην μας βρει η κράμπα στα κρύα του λουτρού -κυριολεκτούμε-, θωρακίζουμε τον οργανισμό μας με μαγνήσιο και κάλλιο τρώγοντας μια μεγάλη μπανάνα για πρωινό αν ξέρουμε πως έπεται κολύμπι.
Αν μας πιάσει κράμπα, επιπλέουμε ανάσκελα και βγαίνουμε στην ακτή κάνοντας «απλωτές», κινώντας δηλαδή τα χέρια μας πλάγια του σώματός μας και προσπαθώντας να προσεγγίσουμε την ακτή.
12. Το ηλιακό έγκαυμα
Οι δερματικές παθήσεις εξαιτίας της ηλιακής ακτινοβολίας δίνουν και παίρνουν. Μελέτες μάλιστα δείχνουν πως αν ένα παιδί πριν από τα πέντε έτη έχει υποστεί ηλιακό έγκαυμα πάνω από πέντε φορές, κινδυνεύει σοβαρά να νοσήσει. Ο Ν. Γιοβανίδης θεωρεί πως για παιδιά και ενήλικες το καλύτερο αντηλιακό είναι μια μπλούζα με προστασία κατά της UV ακτινοβολίας. Από εκεί και ύστερα θα πρέπει να εφαρμόζουμε τακτικά αντηλιακό και η πρώτη εφαρμογή να γίνεται αυστηρά μισή ώρα πριν εκτεθούμε στον ήλιο. Και στα πρώτα μπάνια φυσικά δεν καθόμαστε κάτω από τον ήλιο για περισσότερα από δέκα-είκοσι λεπτά.
Αν είμαστε άτυχοι και καούμε, δεν μπαίνουμε στη θάλασσα. Το νάτριο του αλμυρού νερού επιδεινώνει την κατάσταση. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να μείνουμε κάτω από το ντουζ για δέκα λεπτά και να αφήσουμε το γλυκό δροσερό νερό να μας ανακουφίσει.
Αν δούμε κάποιον να πνίγεται;
Ο Νίκος Γιοβανίδης είναι κατηγορηματικός: «Δεν πλησιάζουμε ποτέ κάποιον που πνίγεται όπως λάχει. Οι ναυαγοσώστες έχουμε τεχνική. Οι λουόμενοι, εφόσον διαπιστώσουμε πως κάποιος πνίγεται, εφόσον η παραλία εποπτεύεται φωνάζουμε αμέσως τον ναυαγοσώστη. Ειδάλλως σχηματίζουμε μια ανθρώπινη αλυσίδα όλοι οι λουόμενοι μαζί για να τραβήξουμε αυτόν τον ένα. Επιπλέον, ένα χοντρό κλαδί δέντρου, ένα σωσίβιο, ένα γερό σχοινί, μια σανίδα, ένα wind surf είναι ιδανικά εργαλεία για να τα απλώσουμε σε αυτόν που πνίγεται και να τον σύρουμε έξω. Διότι αν τον αγγίξουμε με τα χέρια μας υπάρχει σοβαρή πιθανότητα επάνω στον πανικό του να πνιγούμε μαζί. Πρόκειται για το φαινόμενο που οι ναυαγοσώστες αποκαλούμε ”διπλό πνιγμό” και πιστέψτε με, δυστυχώς, δεν είναι καθόλου δύσκολο να συμβεί».
Τι πρέπει να έχουμε μαζί μας πριν ξεκινήσουμε για την παραλία
Ο Νίκος Γιοβανίδης μας προτρέπει να έχουμε πάντοτε μαζί μας ένα κιτ πρώτων βοηθειών με τα εξής προϊόντα:
1. Τσιρότα σε όλα τα μεγέθη
2. Ένα στικ για τσιμπήματα από μέλισσες, σφήκες, δηλητηριώδη κουνούπια
3. Μια ενυδατική κρέμα με πανθενόλη ή αλόη
4. Ένα αντιισταμινικό σπρέι
5. Μια αντιισταμινική αλοιφή
6. Αιμοστατικές γάζες
7. Αιμοστατικό βαμβάκι σε περίπτωση ρινορραγίας
Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να γείρουμε το κεφάλι μπροστά και να τοποθετήσουμε το βαμβάκι στο σημείο της μύτης που βρίσκεται ανάμεσα στα μάτια.
Και μια σημαντική διευκρίνιση: Για οποιοδήποτε περιστατικό εκτάκτου ανάγκης προκύψει στην παραλία, καλούμε το 112, τον πανευρωπαϊκό αριθμό κλήσης έκτακτης ανάγκης.
Όλα αυτά δεν έχουν ως στόχο να μας τρομάξουν αλλά να μας αφυπνίσουν. Αν τα φροντίσουμε δεν θα φάμε ούτε μια στιγμή του καλοκαιριού μας περιμένοντας στην ουρά ενός κέντρου υγείας ή ενός εφημερεύοντος φαρμακείου. Αξίζει τον κόπο!
Πηγή: huffingtonpost.gr
