Η επικοινωνία ανάμεσα σε Τραμπ και Σι Τζινπίνγκ, η πρώτη μετά τον περασμένο Ιανουάριο είναι δεδομένα ένα βήμα και μια κίνηση που επί μακρόν επιζητούσε ο Αμερικανός πρόεδρος. Οι δασμοί που έβαλαν στο στόχαστρο το Πεκίνο, ανοίγοντας παράλληλα μια πόρτα που το ίδιο δεν ήξερε πώς να ανοίξει, έφεραν ανοιχτά πρόσωπο με πρόσωπο τις δύο μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη σε μια μάχη που καμία από τις δύο δεν έχει την διάθεση σήμερα να δώσει.
Από τις ανακοινώσεις της «ημέρας απελευθέρωσης» τον περασμένο Απρίλιο ο ηττημένος, τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο, δεν ήταν το Πεκίνο και ο Αμερικανός πρόεδρος έχει κάνει από τότε αρκετά βήματα προς τα πίσω, βάζοντας - περισσότερο από όσο θα περίμενε και θα ήθελε- νερό στο κρασί του...
Η τηλεφωνική επικοινωνία ανάμεσα σε Ουάσιγκτον και Πεκίνο είναι ξεκάθαρα μια εξέλιξη από αυτές που φέρνουν νέα δεδομένα στο τραπέζι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και τομή...
Η Κίνα με τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί σήμερα, δεν έχει κανένα λόγο να βιαστεί, ειδικά από τη στιγμή που το σχέδιο του Τραμπ να «σύρει» τον Κινεζο Πρόεδρο στον Λευκό Οίκο μέσω της κήρυξης οικονομικού πολέμου απέτυχε. Το Πεκίνο δεν έχει επί της αρχής αντίρρηση σε μια συνάντηση κορυφής, αλλά αυτή είναι πιθανότερο να λάβει χώρα σε τόπο και χρόνο κινεζικής και όχι αμερικανικής επιλογής.
Το Πεκίνο έχει χαράξει μια διαυγή κόκκινη γραμμή ορατή με γυμνό μάτι μέχρι την άλλη άκρη του Ατλαντικού και δεν πρόκειται να δεχθεί τετελεσμένα. Το εσωτερικό πρόβλημα που έχουν φέρει οι δασμοί στις ίδιες τις ΗΠΑ και μάλιστα με ιδία ευθύνη του προέδρου τους είναι μια εξαιρετική βάση για άσκηση «παθητικής» πίεσης, στην οποία αρέσκεται το Πεκίνο εκτός Ασίας. Τα δυνατά χαρτιά είναι όλα σήμερα στα χέρια του Σι Τζινπίνγκ και για τον σκοπό αυτό πολύ δύσκολα θα μπει σε νέα ρίσκα.
Τα παραδείγματα των ηγετών που υπέφεραν μπροστά σε ανοιχτές κάμερες είναι ο βασικός, αλλά όχι ο μόνος από τους λόγους που μπορεί ευθέως να επικαλεστεί για να ξεφύγει από την αμερικανική επιμονή...
Πηγή: protothema.gr
