Επικρίνουμε αρκετοί τον Τραμπ γιατί είναι αδύνατον να διαπραγματευτούν άλλοι νούσιμοι μαζί του. Δεν σκέφτεται ορθολογικά, μεταβάλλει συνεχώς τις θέσεις του, λαμβάνει αποφάσεις που στο τέλος πλήττουν ή και θα πλήξουν την ίδια τη χώρα του, είναι αγενής, δεν τηρεί πρωτόκολλα και κανόνες και πολλά άλλα. Γενικώς τον θεωρούν απρόβλεπτο και παράλογο. Ως το χειρότερο άτομο για να συζητήσει και να διαπραγματευτεί κάποιος μαζί του. Πολύ περισσότερο όταν αυτό το άτομο είναι Πρόεδρος ενός κράτους, του πλουσιότερου και ισχυρότερου κράτους στον κόσμο. Ή μήπως αυτό επιδιώκει και αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος που διαπραγματεύεται; Να γνωρίζει το άτομο που θα είναι απέναντί του πως θα έχει να κάνει με έναν τρελό, με τεράστια δύναμη, έτοιμος να τη χρησιμοποιήσει με οποιοδήποτε κόστος και άρα… «ας υποχωρήσω σε κάτι για να τον κατευνάσω».
Ακόμη και με μια συγκεκριμένη «παράλογη» κίνηση που θα πλήξει την ίδια του την οικονομία, ίσως θεωρεί πως στο τέλος θα βελτιώσει προς όφελος των ΗΠΑ 10-20 άλλες διακρατικές συμφωνίες υπερκαλύπτοντας αυτή τη ζημιά. Να μην ξεχνάμε πως η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είχε παροτρύνει τους Ευρωπαίους να αγοράζουν αμερικανικά προϊόντα, πολύ πριν αρχίσει να εκδηλώνεται από τη θέση του διορισμένου Προέδρου. Μερικά κράτη μέλη της ΕΕ ήδη επιδιώκουν να τον κατευνάσουν… ή όπως λέει ο ίδιος, του φιλούν τις μπότες του και τον ικετεύουν να «συνθηκολογήσουν».
Την ίδια «επιτυχημένη» τουλάχιστον μέχρι σήμερα συνταγή έχει χρησιμοποιήσει και ο επίσης για τον δυτικό κόσμος τρελός Βορειοκορεάτης. Έχει πείσει τους πάντες πως είναι τρελός και απρόβλεπτος και δεν θα διστάσει να πατήσει το κουμπί ενός πυρηνικού βαλλιστικού πυραύλου και έτσι κανένας δεν αγγίζει ούτε τον ίδιο, ούτε τη χώρα του.
Την ίδια ακριβώς νοοτροπία και τακτική, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, έχουν οι περισσότεροι επιτυχημένοι επιχειρηματίες. Με το να μην επιτρέπουν στο άτομο που θα συνδιαλλαγεί μαζί τους να αντιληφθεί τις κόκκινες γραμμές ή τους παράγοντες που θα καθορίσουν την τελική τους απόφαση θεωρούν και συνήθως κερδίζουν περισσότερα. Ακόμη και να χάσουν κάποια κερδοφόρα επένδυση, στο τέλος καλύπτουν τη ζημιά από το αυξημένο κέρδος στις επόμενες. Και με αυτό τον τρόπο πιθανόν να σκέφτεται και ο Τραμπ.
Πριν τρέξετε να αντιγράψετε αυτή την τακτική, μερικά σημεία:
- Δεν σημαίνει πως σας περνά. Πρέπει να μπορείτε να πελλοδείχνετε πειστικά.
- Δεν έχετε τη δύναμη του Τραμπ ή το κουμπί με τα πυρηνικά όπλα του Βορειοκορεάτη για να σας λάβουν σοβαρά υπόψη.
- Μπορεί να βρεθεί απέναντΊ σας άλλος πιο τρελός και πιο δυνατός από εσάς.
- Μπορεί να έχετε ενσυναίσθηση και να μην είστε σε θέση να προκαλέσετε ζημιά, δυσφορία και δυστυχία σε άλλους, πολύ περισσότερο στον περίγυρό σας, και άρα στο τέλος να υποχωρήσετε.
Επίσης, δεν μπορούμε, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, να γνωρίζουμε με βεβαιότητα αν είναι πράγματι τρελοί (Τραμπ και Βορειοκορεάτης) ή αν αυτή είναι η καθορισμένη, μετά από ανάλυση, διαπραγματευτική στρατηγική τους. Αν το γνωρίζαμε, θα μπορούσε κάποιος «ορθολογικός» διαπραγματευτής να διαπραγματευτεί μαζί τους. Ας ελπίσουμε ότι ο ιστορικός του μέλλοντος, που θα δώσει στη δημοσιότητα τα αρχεία του Λευκού Οίκου, θα μας πει αν ο εξευτελισμός του Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο ήταν ένα καλογραμμένο θέατρο ή αποκάλυψη του πραγματικού χαρακτήρα τους. Μέχρι τότε, ας ευχόμαστε πως δεν θα πατήσουν κάποιο κουμπί.
