Της Κατερίνας Ηλιάδη
kateliadi@politis-news.com
Σε αυτό το καταταλαιπωρημένο και πολυλεηλατημένο από ξένους και ιθαγενείς χρυσοπράσινο φύλλο, η ελληνοκυπριακή ελίτ (πολιτικοί, επιχειρηματίες, δικηγόροι, λογιστές κ.ά.) έχει κυπροποιήσει λαμόγια και λαμόγια τής παγκόσμιας μαφίας και τα σόγια τους, πουλώντας χρυσά διαβατήρια αβέρτα. Έχουμε (ξε)πουλήσει εκατοντάδες σκάλες γη της λεμονιάς και της ελιάς σε Ρώσους, Λευκορώσους, Ουκρανούς, Κινέζους, Ισραηλινούς και έχουμε προφυλάξει τα χρήματά τους (παλαιότερα και Σέρβων, Σύρων, Λίβυων κ.ά.) αρκεί να πληρώνουν καλά κι ας είναι και μαύρα ή αιματοβαμμένα (από τους κόπους, τον ιδρώτα και το αίμα των συμπατριωτών τους). Παράλληλα, «δεν ξεχνώ και αγωνίζομαι» και αλωνίζουμε την υφήλιο για να πείσουμε ότι θέλουμε λύση ΔΔΟ με πολιτική ισότητα, όπου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα απολαμβάνουν ίσα δικαιώματα κ.λπ. Κατά τ’ άλλα, εξακολουθούμε να εργαλειοποιούμε ανθρώπους προς εξυπηρέτηση (;) στόχων μας σε σχέση με το Κυπριακό, ευάλωτους ανθρώπους και εύκολους στόχους (όπως κάναμε -και κάνουμε ακόμα- με τις γυναίκες και τα παιδιά των αγνοουμένων). Διότι καλός ο μακροχρόνιος, αλλά ας γίνεται εκεί που δεν υπάρχει οικονομικό κόστος και απώλεια εσόδων από την «ανάπτυξη». Ακολουθούν τρεις χαρακτηριστικές ιστορίες, πρόσφατα γεγονότα, στις οποίες αποτυπώνεται ο παραλογισμός και ο σουρεαλισμός του Κυπριακού –50 χρόνια από την τουρκική εισβολή και κατοχή.
Α. Εγκλωβισμένη με μη «εγκλωβισμένα» παιδιά
Η γυναίκα απέναντί μου δεν είχε πρόβλημα να γραφτεί το ονοματεπώνυμό της, αλλά αποφασίσαμε να κρατήσουμε την ανωνυμία για προστασία τής ίδιας και των παιδιών. Είναι εγκλωβισμένη, το πρώτο της παιδί το απέκτησε με άνδρα με καταγωγή από την Τουρκία (παιδί εποίκων) και το ενέγραψε ως αγνώστου πατρός μετά από συμβουλές που έλαβε από διάφορους καλοθελητές, που την έπεισαν ότι αυτό έπρεπε να γίνει για το «καλό τους» -η Κυπριακή Δημοκρατία έδωσε υπηκοότητα. Τα επόμενα δυο παιδιά της τα απέκτησε επίσης με άνδρα που θεωρείται έποικος (Κούρδος που γεννήθηκε μετά την τουρκική εισβολή στα κατεχόμενα) –το δεύτερο το ενέγραψε κανονικά με όνομα και επίθετο και γι' αυτό δεν μπορεί να αποκτήσει κυπριακή υπηκοότητα, ενώ -μετά την εμπειρία με το δεύτερο παιδί- το τρίτο της το δήλωσε ως αγνώστου πατρός. Η Κυπριακή Δημοκρατία αρνείται να αναγνωρίσει το παιδί «γνωστού πατρός» της Ελληνοκύπριας εγκλωβισμένης, για να μην αποκτήσει δικαιώματα ο έποικος (παιδί εποίκων που γεννήθηκε στην κατεχόμενη Κύπρο) ή/και να ζητούν αναγνώριση και οι Τουρκοκύπριοι που έχουν παιδιά με εποίκους (ή και παιδιά/εγγόνια εποίκων).
Η Ελληνοκύπρια και τα τρία παιδιά της εξακολουθούν να είναι εγκλωβισμένοι, ζουν στα κατεχόμενα, αλλά η Κυπριακή Δημοκρατία έκοψε στα παιδιά τα επιδόματα που δίνονται στους εγκλωβισμένους, μετά από καταγγελία ότι είναι τέκνα Ελληνοκύπριας και εποίκων –έχουν διαγραφεί τα τρία παιδιά από τον κατάλογο των εγκλωβισμένων (δεν θεωρούνται πλέον εγκλωβισμένα, αν και ζουν μόνιμα στα κατεχόμενα). Το τελευταίο διάστημα, το κυπριακό κράτος αποφάσισε να δίνει οικονομική ενίσχυση για τα τρία παιδιά (όχι ως επίδομα εγκλωβισμένων παιδιών, αλλά ως «κατά χάριν επίδομα», όπως ονομάζεται) -τα χρήματα κατατίθενται καθυστερημένα και σε λογαριασμό στις ελεύθερες περιοχές και δεν στέλνονται στην οικογένεια στα κατεχόμενα, όπως γίνεται με τους άλλους εγκλωβισμένους.
Η μητέρα έχει στείλει σχετικές επιστολές σε Υπουργείο Εσωτερικών, Βουλή, επίτροπο Παιδιού, επίτροπο Διοικήσεως και Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και αλλού. Η επίτροπος του Παιδιού, σε απαντητική επιστολή της, σημειώνει μεταξύ άλλων και μία αλήθεια: «Στη βάση της κυβερνητικής πολιτικής για τους εγκλωβισμένους, η οποία διέπεται από κατευθυντήριες αρχές, που έχουν εγκριθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο (αρ. Απόφασης 22.699, ημερ. 20/01/1983), προνοείται ότι η παραμονή εγκλωβισμένων στα σπίτια τους αποτελεί βασικό στόχο της κυβερνητικής πολιτικής και των προσπαθειών τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, τα προβλήματα των εγκλωβισμένων θεωρούνται θέματα προτεραιότητας και τυγχάνουν επείγοντος χειρισμού [..]». Συνεπώς, θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί ότι για πολιτικούς λόγους θέλουμε τους εγκλωβισμένους να ζουν στα σπίτια τους στα κατεχόμενα, αλλά να μην ερωτεύονται αυτούς που για πολιτικούς λόγους δεν βολεύουν την Κυπριακή Δημοκρατία. Και είναι να αναρωτιέται κανείς εάν οι «αρμόδιοι» κατανοούν τι σημαίνει να είναι κανείς εγκλωβισμένος, να ζει υπό συνθήκες σκλαβιάς εδώ και μισό αιώνα ή από τη μέρα που γεννήθηκε. Σημειώνεται ότι υπάρχουν ακόμα δυο Ελληνοκύπριες εγκλωβισμένες με παρόμοια προβλήματα.
Β. «Απειλή» για τη δημόσια ασφάλεια!
Η νεαρή -παιδί μικτού γάμου, Τουρκοκύπριου και Ελληνοκύπριας- γεννήθηκε στα κατεχόμενα και μεγάλωσε στις ελεύθερες περιοχές, γι' αυτό και μιλά Ελληνικά, ενώ δυσκολεύεται πολύ με την τουρκική γλώσσα. Δόθηκε μάχη για να αποκτήσει το μωρό πιστοποιητικό γέννησης, διότι ο τότε έπαρχος Αμμοχώστου (καταγωγή μητέρας) δεν υπέγραφε γιατί την Ελληνοκύπρια μάνα την ξεγέννησε… ψευδογιατρός –η Ελληνοκύπρια μητέρα δεν είχε βεβαίωση από γυναικολόγο εγγεγραμμένο στην Κυπριακή Δημοκρατία (ωσάν να είχαν αυτή τη βεβαίωση οι γιαγιάδες μας που γεννούσαν κάτω από τις τερατσιές των ελεύθερων περιοχών). Σήμερα, η νεαρή γυναίκα, δικηγόρος στο επάγγελμα, έχει τελέσει θρησκευτικό γάμο με Ελληνοκύπριο και αποφάσισαν οι δυο τους να αγοράσουν ένα μικρό σπίτι σε χωριό της επαρχίας Λεμεσού, διότι δεν μπορούν να πληρώσουν τα ενοίκια στην πόλη τους που είναι απλησίαστα.
Στο Κτηματολόγιο, όπου μετέβη το ζευγάρι για τη μεταβίβαση της κατοικίας που αγόρασε, ο υπάλληλος έπαθε περίπου «πανικό». Περιέφερε τον φάκελο σε διάφορα γραφεία, τον πηγαινοέφερνε στην υπεύθυνη, αρνούμενος να δώσει εξήγηση για το κατά πόσον υπήρχε κάποιο πρόβλημα και ποιο ήταν αυτό. Στη συνέχεια ζήτησε πιστοποιητικό γάμου (!) για την αγορά ακινήτου και μετά από αρκετή ώρα, η απάντηση που έλαβε η νεαρή ήταν ένα χαρτάκι που έγραφε: «Νόμος 49/70». Τι λέει αυτός ο νόμος; Είναι ο περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Προσωριναί Διατάξεις) Νόμος του 1970 (49/1970) που προνοεί μεταξύ άλλων ότι «Προοίμιο: Επειδή συνεπεία των από της 21ης Δεκεμβρίου 1963 δημιουργηθεισών εν Κύπρω συνθηκών, η απόκτησις ακινήτου ιδιοκτησίας υπό τινός προσώπου ενδέχεται, εις ωρισμένας περιπτώσεις, να θέση ας κίνδυνον ή να επηρεάση καθ’ οιονδήποτε τρόπον την δημοσίαν ασφάλειαν: Και επειδή η άσκησις του υπό της παραγράφου 1 του Άρθρου 23 του Συντάγματος κατοχυρουμένου δικαιώματος αποκτήσεως ή διαθέσεως ιδιοκτησίας δύναται, συμφώνως προς την παράγραφον 3 του αυτού Άρθρου, να υποβληθή διά νόμου εις όρους, δεσμεύσεις ή περιορισμούς απολύτως απαραιτήτους προς το συμφέρον της δημοσίας ασφαλείας: Και επειδή θεωρείται απολύτως απαραίτητον όπως, προς το προαναφερθέν συμφέρον της δημοσίας ασφαλείας, τεθή υπό έλεγχον η απόκτησις, εις ωρισμένας περιπτώσεις, ακινήτου ιδιοκτησίας υπό τας ανωτέρω συνθήκας [..] Προσωριναί διατάξεις αναφορικώς προς δηλώσεις μεταβιβάσεως ακινήτου ιδιοκτησίας: 3. Ανεξαρτήτως παντός διαλαμβανομένου εν τω περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμω του 1965, οσάκις επί τη προσαγωγή, εις Επαρχιακόν Κτηματολογικόν Γραφείον ή παράρτημα, δηλώσεως σκοπουμένης μεταβιβάσεως ακινήτου ιδιοκτησίας ο διευθυντής κρίνη, βάσει δεδομένων παρασχεθέντων αυτώ υπό του υπουργού, ότι η σκοπουμένη κτήσις της τοιαύτης ακινήτου ιδιοκτησίας υπό του προτιθεμένου δικαιοδόχου ενδέχεται να θέση εις κίνδυνον ή καθ' οιονδήποτε τρόπον να επηρεάση την δημοσίαν ασφάλειαν, ο διευθυντής δεν επιτρέπει την παρά του αρμοδίου λειτουργού του ειρημένου Γραφείου ή παραρτήματος αποδοχήν της τοιαύτης δηλώσεως, εκτός εάν και αφού ο υπουργός, εις τον οποίον το θέμα υποβάλλεται υπό του διευθυντού, συγκατατεθή εις τούτο». Και λοιπά, και λοιπά. [Δείτε εδώ τον Νόμο: Ο Περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Προσωριναί Διατάξεις) Νόμος του 1970 - 49/1970 (cylaw.org)].
Και όλη αυτή η ταλαιπωρία (και ο εξευτελισμός –έτσι το βίωσε η νεαρή), επειδή, προφανώς, το να είσαι Τουρκοκύπρια (εάν ήταν από πατέρα Ελληνοκύπριο και μητέρα Τουρκοκύπρια θα ήταν εγγεγραμμένη ως Ελληνοκύπρια) που αγοράζει μισό σπίτι σε χωριό της Λεμεσού είναι «απειλή» για τη δημόσια ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία θέλει να πείσει διεθνώς ότι είναι κράτος όλων των Κυπρίων… Για την ιστορία να πούμε ότι στο τέλος έγινε αποδεκτή από το Κτηματολόγιο η πράξη και μεταβιβάστηκε στο νεαρό ζευγάρι το σπιτάκι που αγόρασε.
Γ. Για αθλητής μάς κάνει…
Αυτές τις ημέρες (12-14 Απριλίου 2024) διεξάγεται η Παγκύπρια Ημερίδα Πρόκρισης στο Ολυμπιακό Κολυμβητήριο Λεμεσού (V. 50m) της Κυπριακής Ομοσπονδίας Κολύμβησης (ΚΟΕΚ). Στην εν λόγω Ημερίδα λαμβάνει μέρος και ένα 17χρονο παιδί Τουρκοκύπριου και γυναίκας με καταγωγή από Τουρκία (γεννηθείσα στα κατεχόμενα μετά την τουρκική εισβολή). Και παρόλο που ο νεαρός συμμετέχει σε διοργάνωση της ΚΟΕΚ για πολλοστή φορά, είναι κανονικά εγγεγραμμένος στα μητρώα της Ομοσπονδίας ως αθλητής και εκπροσωπεί τον Ναυτικό Όμιλο Λευκωσίας από το 2018, και ο πατέρας του είναι κάτοχος ταυτότητας που του έχει εκδώσει η Κυπριακή Δημοκρατία, το κράτος αρνείται στον νεαρό την κυπριακή ιθαγένεια γιατί είναι παιδί Τουρκοκύπριου με γυναίκα που γεννήθηκε στην κατεχόμενη Κύπρο αλλά με καταγωγή από Τουρκία (θεωρείται έποικος) –ο αθλητής έχει κάνει αίτηση για απόκτηση κυπριακής υπηκοότητας, αλλά απορρίφθηκε.
Ο νεαρός διαμένει στην κατεχόμενη Λευκωσία, έρχεται για προπονήσεις στις ελεύθερες περιοχές, αλλά για τις διοργανώσεις/αγώνες στο εξωτερικό, δεν μπορεί να συνταξιδεύσει με τους συναθλητές του τού Ναυτικού Ομίλου Λευκωσίας, αλλά πρέπει να ακολουθήσει διαφορετικές διαδικασίες. Έχει όνειρο να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Η Κυπριακή Δημοκρατία αρνείται να τον δεκτεί ως παιδί της και τον «τιμωρεί» για τη μάνα του, την οποία «τιμωρεί» για τους γονείς της (ακόμα και με ένα γονιό εκ Τουρκίας και ο άλλος Τουρκοκύπριος, το παιδί θεωρείται έποικος, άρα και το εγγόνι, και πάει λέγοντας).
