Μια νέα αρχαιολογική ανακάλυψη στον Ακάμα, αλλάζει τα δεδομένα για την πρώιμη προϊστορία της Κύπρου. Παράλληλα αποκτά κρίσιμο ρόλο για τη λήψη αποφάσεων σε σχέση με τον τρόπο υλοποίησης αναπτυξιακών έργων στην περιοχή, προκειμένου να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα και ο σεβασμός προς την ιστορία και το περιβάλλον του Ακάμα.
Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του Τμήματος Αρχαιοτήτων, η ολοκλήρωση της ανασκαφής αρχαιολογική θέση Δρούσεια-Σκλοινίκια στο βορειοδυτικό τμήμα της χερσονήσου του Ακάμα από το Πανεπιστήμιο Κύπρου φέρνει στο φως σημαντικά ευρήματα που ενδέχεται να ανατρέψουν την επικρατούσα άποψη ότι η χερσόνησος του Ακάμα αποτελούσε πολιτιστικά περιθωριακή περιοχή κατά τους πρώιμους προϊστορικούς χρόνους.
Όπως αναφέρεται, με την ολοκλήρωσή της, η έρευνα του Πανεπιστημίου Κύπρου στον Ακάμα το 2024, προσθέτει νέα δεδομένα στη μελέτη της κυπριακής προϊστορίας και δημιουργεί νέα ερωτήματα που μελλοντικές έρευνες στην περιοχή θα κληθούν να απαντήσουν.
«Επιπλέον, η τοποθεσία της αρχαιολογικής θέσης σε μια περιοχή όπου αυτή την περίοδο εκτελούνται μεγάλα αναπτυξιακά έργα, είναι ζωτικής σημασίας για την ενημέρωση των ενδιαφερομένων σχετικά με τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να εκτελεστούν τα έργα με βιώσιμο τρόπο και με σεβασμό στη φυσική και πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής», αναφέρεται.
Η ανασκαφή διεξήχθη το φθινόπωρο του 2024 υπό τη διεύθυνση της Δρ. Θεοδώρας Μούτσιου (Πανεπιστήμιο Κύπρου) και του Δρ. Christian Reepmeyer (Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο), στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος MIGRATE (EXCELLENCE/0421/0050), συγχρηματοδοτούμενου από την Κυπριακή Δημοκρατία και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης. Παράλληλα, υποστηρίχθηκε από το Ίδρυμα A.G. Leventis μέσω του Project TOPOS.
Οι εργασίες ξεκίνησαν με γεωφυσική επισκόπηση 1.720 τ.μ., υπό την επίβλεψη του Καθ. Απόστολου Σαρρή, η οποία καθοδήγησε τη στρατηγική των τομών. Στη συνέχεια, ανασκάφηκαν πέντε τομές βάθους έως 60 εκ.
Η φετινή ανασκαφική περίοδος κατέγραψε εκατοντάδες λίθινα τέχνεργα με τυπο-τεχνολογικά χαρακτηριστικά που τα τοποθετούν στο τέλος του Πλειστόκαινου – Πρώιμο Ολόκαινο (12-8 χιλιάδες χρόνια από σήμερα). Ένα πολύ ιδιαίτερο εύρημα που ανακαλύφθηκε in situ πιθανότατα δείχνει την παρουσία κυνηγετικών δραστηριοτήτων στην περιοχή. Αρκετά δείγματα ξυλάνθρακα ανασκάφηκαν στη θέση και ετοιμάζονται να σταλούν στο εξωτερικό για χρονολόγηση που αναμένεται να καθορίσει την ηλικία του χώρου.
Συνολικά, μια πλούσια συλλογή αρχαιολογικών ευρημάτων συλλέχτηκε κατά τη διάρκεια της ανασκαφής που περιελάμβανε λίθινα εργαλεία, πέτρινα δοχεία, χάντρες, όστρεα και οστά. Όλα τα αντικείμενα έχουν γεωαναφερθεί και οι διάφορες κατηγορίες υλικών μελετώνται από ειδικούς προκειμένου να προσδιοριστούν τα χαρακτηριστικά τους.
