***«Παντού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυριαρχούσε η παραπληροφόρηση και ο υπερδραματισμός. Κι έτσι γεννήθηκε το Cyprus Fire Watch»
***«Περνώντας από κυβερνητικά κτίρια τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, είδα εικόνες που με άφησαν άφωνη: παλιά PCs με ημερομηνίες ξεχασμένες πάνω στην οθόνη, σημειωματάρια και μολύβια αντί για ψηφιακά εργαλεία, και κτίρια σε κακή κατάσταση»
***«Η αίσθηση ήταν πως η τεχνολογία δεν έχει αγγίξει ουσιαστικά το κράτος. Όταν οι άλλοι λειτουργούν ακόμα με ‘‘την πέννα και το δεφτέριν’’, πως θα τολμήσουμε να μιλήσουμε εμείς για τεχνολογία;»
***«Ακόμα και ένα πολύ στενό μου πρόσωπο με ρώτησε: ‘‘Ακόμα δεν εκατάφερες να φκάλεις λεφτά που τα κρουσμένα;’’. Εξοργιστικό. Σιχάθηκα...»
***«Και όλοι μαζί, εμείς οι απλοί πολίτες βοηθήσαμε επί της ουσίας [..] Έτσι, για το δικό μας γαμώτο που μας άφησαν να καούμε ζωντανούς»
***«Όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι πιθανόν να υπήρχε εμπρηστής ελεύθερος, εγώ μαζί με δέκα άλλους εθελοντές αποφασίσαμε να περιπολήσουμε τα βουνά»
***«Είχαμε περισσότερα αυτοκίνητα από την αστυνομία∙- οργανωθήκαμε μόνοι μας, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, και παρόλα αυτά συντονιστήκαμε ώστε να καλύψουμε όλο το Τρόοδος από τα μεσάνυχτα μέχρι τις έξι το πρωί»
***«Η εκπαίδευση πρέπει να καλλιεργεί την ηθική του ψηφιακού πολίτη, όχι μόνον τις τεχνικές του δεξιότητες»
***«Υπήρχε μεγάλο πρόβλημα με παραπληροφόρηση από influencers: διέδιδαν ότι η Λόφου είχε καεί ολοσχερώς, κάτι που δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα»
«Η τεχνολογία δεν έχει αγγίξει ουσιαστικά το κράτος»
Ονομάζεται Νάρσι, αν και πολλοί στην Κύπρο την φωνάζουν ακόμα Γεωργία. Γεννήθηκε εδώ στο νησί μας και μεγάλωσε στην Αμερική, όπου σπούδασε μαέστρος στο Berklee College Of Music και στη συνέχεια κατέληξε στη δεύτερη μεγάλη της αγάπη, το digital μάρκετινγκ και την τεχνολογία. Στην Αμερική, λοιπόν, ίδρυσε τη δική της εταιρεία, την Global Titan Digital Marketing, και δραστηριοποιείται διεθνώς, με έδρα το Κεντάκι αλλά με πελάτες από όλο τον κόσμο. Στην Κύπρο βρέθηκε αρχικά για οικογενειακούς λόγους. «Όμως η ζωή, όπως γράφει ο Καμύ στον Ξένο, έχει έναν τρόπο να μας τοποθετεί στο κέντρο γεγονότων που δεν περιμέναμε. Έτσι, βρέθηκα εν μέσω μιας φονικής πυρκαγιάς, φεύγοντας και εγώ με τις φωτιές απέναντι από τα βουνά». Είναι η Νάρσι Χατζηκωνσταντίνου (Narcie Hadjiconstantinou), η οποία σε χρόνο ρεκόρ (ούτε 24 ώρες) δημιούργησε, μαζί με την ομάδα της, την πλατφόρμα εφαρμογής Cyprus Fire Watch, με αφορμή την καταστροφική πυρκαγιά στην ημιορεινή Λεμεσό (23/8/2025), την οποία παρακολούθησε να εξελίσσεται. Μια πλατφόρμα, η οποία σχεδιάστηκε για να δίνει στους πολίτες αυτό που το κράτος δεν μπορεί: ενημέρωση, άμεση και αμέσως. Η Νάρσι, με δική της πρωτοβουλία, έφτιαξε και μια διαφημιστική εκστρατεία για την πυροκαμένη Λόφου, με στόχο να ενημερώσει τον κόσμο ότι ο πυρήνας του χωριού είναι άθικτος και για να ανακάμψει η επισκεψιμότητα στην κοινότητα, ώστε να κρατηθεί ζωντανή η τοπική κοινωνία και οι τοπικές επιχειρήσεις, να ξαναγεννηθεί η ελπίδα μέσα από τις στάχτες. Όλα αφιλοκερδώς.
«Πρέπει να κάνω κάτι»
Τι είναι το Cyprus Fire Watch; Πώς προέκυψε;
Θυμάμαι ακόμα τη στιγμή που, φτάνοντας στη Λευκωσία, αμέσως μετά που έφυγα από τις περιοχές της πυρκαγιάς, έμαθα ότι είχαν καεί ζωντανοί δύο άνθρωποι. Αδιανόητο. Η καρδιά μου ράγισε. Εκείνη τη στιγμή θύμωσα τόσο πολύ που είπα μέσα μου: «Πρέπει να κάνω κάτι». Έτσι ξεκίνησε το Cyprus Fire Watch. Δημιουργήθηκε ένας χάρτης που παρακολουθεί τις πυρκαγιές σε πραγματικό χρόνο, μαζί με ένα σύστημα ειδοποιήσεων σε κινητά και emails. Μέσα στις πρώτες 48 ώρες γράφτηκαν στην πλατφόρμα πάνω από 3.000 άνθρωποι, και απ’ εκεί και πέρα το Cyprus Fire Watch αξιοποιήθηκε για τον συντονισμό εθελοντικών δράσεων. Οι πρώτες μέρες ήταν χαοτικές - έπρεπε να τηλεφωνώ κάθε τρεις ώρες στο Κέντρο Συντονισμού Πυρκαγιών για ενημερώσεις, γιατί δεν υπήρχε κανένα API ή ψηφιακός μηχανισμός για να παρακολουθεί κάποιος τη φωτιά. Για 3-4 μέρες ζούσα με το ξυπνητήρι στο χέρι, καλώντας ξανά και ξανά για να βεβαιωθώ ότι ήμασταν εντάξει. Αυτό με εξόργισε ακόμα περισσότερο. Εκεί κατάλαβα ότι το λογισμικό δεν ήταν απλά χρήσιμο, ήταν απολύτως αναγκαίο. Και αποφάσισα να το φτιάξω για τους συμπατριώτες μου, γιατί ήξερα ότι ο κόσμος πανικοβαλλόταν και χρειαζόταν μια αξιόπιστη πηγή. Παντού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυριαρχούσε η παραπληροφόρηση και ο υπερδραματισμός. Κι έτσι γεννήθηκε το Cyprus Fire Watch – μια πλατφόρμα έγκαιρης ενημέρωσης, χωρίς διαφημίσεις και χωρίς κέρδος. Όλα παραμένουν δωρεάν, γιατί το θεωρώ ζήτημα κοινωνικής ευθύνης.
«Απλώς δρας»
Πώς γίνεται ένα τόσο νεαρό άτομο, να δημιουργήσει και να λειτουργήσει το… «112», πριν από το κράτος, πριν από τους αρμόδιους στην κυβέρνηση;
Όταν βλέπεις την φωτιά να καταπίνει την γη και τον καπνό να κρύβει τον ουρανό, δεν ρωτάς αν έχεις την αρμοδιότητα – απλώς δρας. Η νεότητα, πολλές φορές, δεν κουβαλά το βάρος της γραφειοκρατίας ούτε τον φόβο της αποτυχίας. Απλά, έπρεπε να γίνει κάτι, μπορούσα να το κάνω, και το έκανα.
Είμαστε στο 2025;
Που υστερεί η πολιτεία, η κυβέρνηση;
Η πολιτεία συχνά υστερεί στην ταχύτητα. Το κράτος λειτουργεί σαν ένας τεράστιος μηχανισμός: πολύπλοκος, αργός, γεμάτος διαδικασίες. Η τεχνολογία όμως είναι σαν το νερό - χρειάζεται να κυλά γρήγορα και ευέλικτα. Προσωπικά, περνώντας από διάφορα κυβερνητικά κτίρια τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, είδα εικόνες που με άφησαν άφωνη: παλιά PCs με ημερομηνίες ξεχασμένες πάνω στην οθόνη, σημειωματάρια και μολύβια αντί για ψηφιακά εργαλεία, και κτίρια σε κακή κατάσταση. Η αίσθηση ήταν πως η τεχνολογία δεν έχει αγγίξει ουσιαστικά το κράτος. Όταν οι άλλοι λειτουργούν ακόμα με «την πέννα και το δεφτέριν», πως θα τολμήσουμε να μιλήσουμε εμείς για τεχνολογία; Ειλικρινά, θεωρώ ότι η κυβέρνηση χρειάζεται ένα hard reset στην τεχνολογική της υποδομή. Έζησα 15 χρόνια στις ΗΠΑ, και ίσως και να είμαι επηρεασμένης έως και… προκατειλημμένη, αλλά η σύγκριση μοιάζει σαν να βάζεις δίπλα ένα χωριό και μια μητρόπολη. Όμως είναι 2025, και η Κύπρος πρέπει να ζει στο 2025.
Δηλαδή;
Την ώρα που άλλες κυβερνήσεις χτίζουν συστήματα και πλατφόρμες, εδώ είδα κρατικούς λειτουργούς να δουλεύουν με Excel. Αυτό εξηγεί τις καθυστερήσεις και τον κακό συντονισμό που όλοι ζήσαμε. Δεν υπάρχει κανένα ολοκληρωμένο λογισμικό ή εφαρμογή που να ενώνει τα τμήματα, τα οποία πρέπει να συνεργαστούν σε μια κρίση. Οι άνθρωποι βασίζονται σε απηρχαιωμένα μέσα, και αυτό είναι απλά ανεπίτρεπτο. Και το ζήτημα δεν αφορά μόνον στην τωρινή κυβέρνηση∙- αυτά τα λάθη, είναι λάθη πολλών. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της υστέρησης: στις ΗΠΑ το σύστημα Reverse 911, που στέλνει αυτόματα ειδοποιήσεις εκκένωσης και κινδύνου στους πολίτες, λειτουργεί εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Δηλαδή, δεν μιλάμε καν για καινοτομία. Μιλάμε για ένα στοιχειώδες, βασικό καθήκον μιας πολιτείας απέναντι στους πολίτες της.
Λεφτά από
τα κρουσμένα
Υπάρχει ηθικός και ανήθικος προγραμματισμός; Εννοώ την ανάπτυξη λογισμικού.
Ασφαλώς. Η διαφορά βρίσκεται στην πρόθεση και στην ηθική πυξίδα του δημιουργού. Στην πορεία του Cyprus Fire Watch, δέχθηκα πιέσεις να το εκμεταλλευτώ πολιτικά ή οικονομικά. Το αρνήθηκα, γιατί πίστευα ότι αν έμπαινε το χρήμα ή η εξουσία μπροστά, θα χάναμε τον πυρήνα: την αλήθεια και την εμπιστοσύνη των πολιτών. Ακόμα και ένα πολύ στενό μου πρόσωπο με ρώτησε: «Ακόμα δεν εκατάφερες να φκάλεις λεφτά που τα κρουσμένα;». Εξοργιστικό. Σιχάθηκα... Μερικοί άνθρωποι στην Κύπρο, πραγματικά με τρελαίνουν. Πού πήγε ο αλτρουισμός; Πού πήγαν τα ιδανικά; Γιατί τα πάντα να μετριούνται μόνον με το χρήμα; Πόσο άχρηστος πρέπει να είσαι ως άνθρωπος, για να διανοηθείς να εκμεταλλευτείς μια τόσο τραγική κατάσταση. Η απάντησή μου ήταν ξεκάθαρη: «Τη στιγμή που θα δεχτώ blood momey, είναι η στιγμή που θα ξεπουλήσω την ψυχή μου και θα πεθάνω μέσα μου». Κάποιος πρέπει να νοιάζεται γι αυτή τη χώρα – κι εγώ νοιάζομαι. Οι υπόλοιποι; Τους οικτίρω, ειλικρινά. Γιατί το Cyprus Fire Watch απέδειξε ότι μπορούμε να ενωθούμε και να δράσουμε συλλογικά. Όχι όλοι, αλλά πολλοί από εμάς.
Θεωρίες… μπορεί να πει κάποιος.
Δεν είναι θεωρίες. Συντόνισα, συντονίσαμε, 100 άτομα για να καθαρίσουν τη Λόφου. Στείλαμε 200 άτομα με το κίνημα κυνηγών για να καθαρίσουν σπίτια. Οργάνωσα την αποστολή air purifiers στα χωριά. Συγκεντρώσαμε έπιπλα και, με τη βοήθεια 230 και πλέον δωρητών, τα προωθήσαμε στην Πολιτική Άμυνα. Με προσέγγισαν πολλοί developers που ήθελαν να βοηθήσουν δωρεάν. Και όλοι μαζί, εμείς οι απλοί πολίτες βοηθήσαμε επί της ουσίας. Γιατί μπορούσαμε. Γιατί θέλαμε. Και γιατί νοιαζόμαστε. Χωρίς κόμματα, χωρίς ιδιοτελή σκοπό. Έτσι, για το δικό μας γαμώτο που μας άφησαν να καούμε ζωντανούς. Το μότο της ζωής μου; «Όσο περισσότεροι εμείς, τόσο λιγότεροι αυτοί».
Σαν από βιβλίο δυστοπίας
Νάρσι, ποιες ήταν οι προσωπικές σου εμπειρίες κατά την εξέλιξη της μεγάλης πυρκαγιάς της Λεμεσού;
Θυμάμαι να φεύγω με τις φωτιές κυριολεκτικά μπροστά μου, στο βουνό. Για μια στιγμή σκέφτηκα να κατέβω προς Τριμίκλινη, αλλά μια ηλικιωμένη γυναίκα -ευτυχώς- μας σταμάτησε και μας είπε να ανεβούμε από το Τρόοδος, γιατί η Άλασσα «καιγόταν». Ήταν χάος. Καθώς ανέβαινα προς το Τρόοδος για να πάω Λευκωσία, τρόμαξα όταν αντίκρισα πυροστρόβιλους: ο ουρανός ήταν κατακόκκινος, σχεδόν σουρεαλιστικός, και η ατμόσφαιρα τόσο αποπνικτική που νόμιζες πως ζούσες μέσα σε μια σκηνή από βιβλίο δυστοπίας. Το aircondition του αυτοκινήτου μου, μύριζε νέκρα και κάπνα. Έφυγα αφήνοντας όλα μου τα πράγματα πίσω και για τρεις μέρες η ζωή μου χωρούσε σε ένα σακίδιο: ένα λάπτοπ, ένα κινητό, τρία μπλουζάκια, τρία παντελόνια και ένα ζευγάρι παπούτσια. Ειλικρινά, ήταν μια αλλόκοτη εμπειρία που ζήσαμε όλοι μας. Ένα από εκείνα τα συμβάντα που μένουν χαραγμένα για πάντα. Τη δεύτερη μέρα, όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι πιθανόν να υπήρχε εμπρηστής ελεύθερος, εγώ μαζί με δέκα άλλους εθελοντές αποφασίσαμε να περιπολήσουμε τα βουνά. Είχαμε περισσότερα αυτοκίνητα από την αστυνομία∙- οργανωθήκαμε μόνοι μας, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, και παρόλα αυτά συντονιστήκαμε ώστε να καλύψουμε όλο το Τρόοδος από τα μεσάνυχτα μέχρι τις έξι το πρωί. Ξέρεις, στα περιγράφω και ακόμα και εγώ η ίδια δεν μπορώ να πιστέψω την φρίκη που είδα και έζησα.
Ο πραγματικός Παράδεισος
Πώς λειτουργεί η τεχνολογία σήμερα; Μπορεί να αντικαταστήσει την πραγματική ζωή;
Η τεχνολογία σήμερα λειτουργεί σαν προέκταση της ύπαρξής μας. Το ζήτημα δεν είναι αν θα μας αντικαταστήσει, αλλά αν θα την αφήσουμε να μας αποξενώσει. Ο Μαρσέλ Προυστ έγραψε ότι «ο πραγματικός Παράδεισος είναι στον χαμένο χρόνο». Αν παραδοθούμε ολοκληρωτικά στην οθόνη, κινδυνεύουμε να χάσουμε αυτόν τον Παράδεισο. Ωστόσο, αν τη χρησιμοποιήσουμε με σοφία, μπορεί να γίνει εργαλείο απελευθέρωσης: να μας φέρει κοντά, να μας δώσει γνώση, να μας σώσει από μια πυρκαγιά. Η τεχνολογία δεν είναι εδώ για να αντικαταστήσει τη ζωή, είναι μέρος της ζωής. Όπως κάθε ισχυρό εργαλείο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ηθικούς ή ανήθικους τρόπους. Γι’ αυτό υπάρχει και η ανάγκη για ηθικά συμβούλια, για θεσμικά πλαίσια και νομοθεσία που θέτουν όρια στη χρήση της. Η ίδια η τεχνολογία δεν είναι «καλή» ή «κακή», είναι ουδέτερη. Αυτό που τη χρωματίζει είναι ο τρόπος που τη χρησιμοποιούμε. Γι’ αυτό και ο τεχνοφοβισμός μοιάζει πια με κάτι ξεπερασμένο, σχεδόν γραφικό. Είναι σαν να απορρίπτεις το ηλεκτρικό ρεύμα, επειδή κάποτε σκόρπισε φόβο. Αντί να πολεμάμε την πρόοδο, χρειάζεται να μάθουμε να τη χρησιμοποιούμε με υπευθυνότητα και ηθική πυξίδα.
Ζήτημα νοοτροπίας
Σε ποιο βαθμό αξιοποιούμε την τεχνολογία στην Κύπρο;
Η Κύπρος κάνει βήματα, αλλά, συνήθως, μικρά και αργά. Δεν είναι ζήτημα δυνατοτήτων, αλλά νοοτροπίας. Μας λείπει η εμπιστοσύνη στην καινοτομία, η τόλμη να αποτύχουμε και να ξαναδοκιμάσουμε. Δεν θα έλεγα ότι είμαστε αιώνες πίσω από τη Silicon Valley, είμαστε όμως εγκλωβισμένοι σε μια κουλτούρα που προτιμά την ασφάλεια από το ρίσκο. Κι αυτό μας καθυστερεί.
Η εκπαίδευση στην Κύπρο προετοιμάζει τον πολίτη του σήμερα;
Χρειάζεται να μάθουμε τα παιδιά να μην παπαγαλίζουν γνώσεις, αλλά να σκέφτονται κριτικά, να χρησιμοποιούν την τεχνολογία δημιουργικά και υπεύθυνα. Η εκπαίδευση πρέπει να καλλιεργεί την ηθική του ψηφιακού πολίτη, όχι μόνον τις τεχνικές του δεξιότητες.
Επίπλαστη ελευθερία
Το ξεκατίνιασμα στα social media τι δείχνει;
Δείχνει κάτι πολύ ανθρώπινο: την ανάγκη μας να ακουστούμε, ακόμα και χωρίς περιεχόμενο. Είναι αναπόφευκτη συνέπεια της τεχνολογίας, αλλά όχι μοιραία. Ο ίδιος ο Σωκράτης μιλούσε για τον «άλογο λόγο», τον λόγο χωρίς λογική, χωρίς αλήθεια. Τα social media είναι γεμάτα από τέτοιον λόγο. Ο χρήστης, όμως, μπορεί να επιλέξει να τα χρησιμοποιήσει αλλιώς: για μόρφωση, για συνεργασία, για να δώσει βήμα σε ιδέες. Είναι στο χέρι μας αν θα τα κάνουμε καφενείο ή εργαλείο προόδου. Όταν, όμως, οι άνθρωποι κρύβονται πίσω από μία οθόνη, νιώθουν μία επίπλαστη ελευθερία. Τα χρησιμοποιούν σαν μια ιδιότυπη μορφή «θεραπείας», μόνον που δεν είναι θεραπεία, είναι ένας φαύλος κύκλος που συχνά αναπαράγει την τοξικότητα. Στο διαδίκτυο μπορείς να είσαι όποιος θες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα βρεις τον αληθινό σου εαυτό. Και, ας μη γελιόμαστε: το δράμα πουλάει. Ο καβγάς πουλάει. Τα social media είναι και μηχανισμοί ματαιοδοξίας. Το γνωρίζω προσωπικά: ξεκίνησα από τη μουσική και είδα πόσο εύκολα μπαίνει στο μυαλό σου η μέθη της «viral» ανάρτησης. Στο TikTok έχω πάνω από 80 χιλιάδες ακόλουθους, ξέρω ακριβώς πόσο εύκολο είναι να παρασυρθείς. Αλλά έρχεται μία στιγμή που ωριμάζεις. Καταλαβαίνεις ότι η ζωή και η αξιοπρέπεια έχουν μεγαλύτερη αξία από ένα trending βίντεο ή από μερικά likes. Και τότε αποφασίζεις: ή συνεχίζεις στον ίδιο φαύλο κύκλο ή βρίσκεις έναν πιο ουσιαστικό τρόπο να χρησιμοποιήσεις την πλατφόρμα.
Από την οθόνη
στο μέσα μας
Πες κάτι ελεύθερα, που σού ’ρχεται τώρα στο μυαλό.
Αυτό που έχει σημασία στο τέλος είναι η καλοσύνη. Να κρατάμε την καλοσύνη μας, ακόμα κι όταν είναι δύσκολο. Γιατί η αληθινή πρόκληση δεν είναι να μιλήσεις δυνατά στα social media, αλλά να προστατεύσεις την ψυχή σου και τις ψυχές των άλλων. Δεν βρεθήκαμε τυχαία όλοι μαζί σ’ αυτόν τον κόσμο, είμαστε εδώ για να μάθουμε ο ένας από τον άλλον και να λειτουργούμε σαν καθρέφτες ο ένας για τον άλλον. Δυστυχώς, είδαμε πολλούς «influencers» να εκμεταλλεύονται ακόμα και την τραγωδία των πυρκαγιών για να κερδίσουν followers και clicks. Αυτό δημιούργησε μεγαλύτερο χάος και μπέρδεμα για τους κατοίκους και τις Αρχές. Οι άνθρωποι πρέπει να σταματήσουν να δίνουν δύναμη σε τέτοιους «δημιουργούς περιεχομένου», γιατί κάθε follow είναι ένα ψήφος εμπιστοσύνης σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν. Αντί γι αυτό, χρειαζόμαστε περισσότερη παιδεία, περισσότερη ανάγνωση, περισσότερη αυτογνωσία. Να κοιτάξουμε προς τα μέσα, όχι μόνον προς την οθόνη. Ο αλτρουισμός δεν είναι θεωρία, είναι ιδανικό και τρόπος ζωής. Και παροτρύνω τον καθένα να κυνηγήσει τη δική του ευγένεια, τη δική του ευγενική ψυχή. Όπως έγραψε ο Καβάφης: «Κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις». Αυτό είναι και το χρέος μας προς τον εαυτό μας, αλλά και προς την κοινωνία.
____________________________
«Σας Περιμένουμε με Αγάπη»… στην Λόφου
Πώς προέκυψαν τα βιντεάκια για την Λόφου; Τι θέλατε να προωθήσετε;
Καταρχάς, να ξεκαθαρίσω κάτι: δεν είμαι Λοφίτισσα, αλλά πια νιώθω σαν VIP Λοφίτισσα. Αυτό, γιατί η αγάπη και η ζεστασιά που μου έδειξαν οι κάτοικοι της Λόφου ήταν τόσο απλόχερη, που δεν μπορούσα να μείνω αμέτοχη. Η ιστορία ξεκίνησε όταν, μετά τις πυρκαγιές, συντόνισα μία μεγάλη ομάδα εθελοντών. Πάνω από εκατό άνθρωποι ήρθαν στη Λόφου με τις δικές τους σκούπες και σακούλες, για να καθαρίσουν το χωριό μετά από παράκληση της κ. Χρυστάλλας – μητέρας του ιερέα της Λόφου. Εκεί γνώρισα και τον κοινοτάρχη, τον κ. Γιάννο, τον Γιάννο Νεοφύτου, ο οποίος μου εξήγησε ότι υπήρχε μεγάλο πρόβλημα με παραπληροφόρηση από influencers: διέδιδαν ότι η Λόφου είχε καεί ολοσχερώς, κάτι που δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Εκείνη τη στιγμή πήρα μία απόφαση: πρότεινα να δημιουργήσω εθελοντικά μία καμπάνια για να δείξουμε την αλήθεια, να αναδείξουμε την ομορφιά του χωριού και τη δύναμη των ανθρώπων του. Έτσι γεννήθηκε η καμπάνια «Σας Περιμένουμε με Αγάπη», την οποία ανέλαβα προσωπικά να γυρίσουμε σε βίντεο με την ομάδα μου και να καλύψω το κόστος. Δεν θέλαμε να δείξουμε καταστροφή ή δράμα, θέλαμε να δείξουμε ζεστασιά, θετικότητα και τη φιλοξενία που εγώ η ίδια έζησα. Και ναι, το μήνυμα έφτασε: τα βίντεο προβλήθηκαν από εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες, κινητοποίησαν κόσμο να επισκεφθεί τη Λόφου, και βοήθησαν την τοπική οικονομία να πάρει μια ανάσα μετά τη συμφορά. [Εδώ μπορείτε να δείτε κάποια από τα βιντεάκια για τη Λόφου: Σας Περιμένουμε με Αγάπη Ι, Σας Περιμένουμε με Αγάπη ΙΙ, Σας Περιμένουμε με Αγάπη ΙΙΙ]
Η Νάρσι Χατζηκωνσταντίνου με τον κοινοτάρχη Λόφου, Γιάννο Νεοφύτου.
«Τα βίντεο προβλήθηκαν από εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες, κινητοποίησαν κόσμο να επισκεφθεί τη Λόφου, και βοήθησαν την τοπική οικονομία να πάρει μια ανάσα μετά τη συμφορά».
Το Cyprus Fire Watch είναι ένας χάρτης που παρακολουθεί τις πυρκαγιές σε πραγματικό χρόνο, μαζί με ένα σύστημα ειδοποιήσεων σε κινητά και emails.
