Η περίπτωση της δικαστού Ντόριας Βαρωσιώτου, η οποία βρέθηκε εκτός δικαστικού Σώματος με απόφαση του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου, απασχόλησε την Ανεξάρτητη Αρχή Κατά της Διαφθοράς.
Αφορμή αποτέλεσε ανώνυμη καταγγελία που υποβλήθηκε από πολίτη/πολίτες εναντίον προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, τον οποίον η κ. Βαρωσιώτου είχε καταγγείλει ότι την πίεζε αφόρητα προκειμένου να αλλάξει το πόρισμά της αναφορικά με τα αίτια θανάτου του στρατιώτη Θανάση Νικολάου. Ως θανατική ανακρίτρια, η κ. Βαρωσιώτου είχε αποφανθεί ότι ο θάνατος του Θανάση ήταν αποτέλεσμα δολοφονίας.
Η καταγγελία προς την Αρχή Κατά της Διαφθοράς αφορούσε ενδεχόμενη κατάχρηση εξουσίας κατά τη διαδικασία της θανατικής ανάκρισης για τα αίτια θανάτου του Θανάση από πλευράς προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, ο οποίος ήταν ο προϊστάμενος της κ. Βαρωσιώτου και κατονομαζόταν στην καταγγελία.
Σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, η Αρχή Κατά της Διαφθοράς διερευνά και ανώνυμες καταγγελίες. Λόγω της σοβαρότητας των ισχυρισμών που διατυπώνονταν, η Αρχή προχώρησε σε προκαταρκτική εξέταση της καταγγελίας, με σκοπό να διαπιστώσει κατά πόσο:
Εμπίπτει εντός του πεδίου των αρμοδιοτήτων της.
Υπάρχει επαρκής μαρτυρία για να στοιχειοθετηθεί το αδίκημα της διαφθοράς.
Γιατί απορρίφθηκε
Η Αρχή Κατά της Διαφθοράς, προβαίνοντας σε προκαταρκτική εξέταση της καταγγελίας, διαπίστωσε ότι τα γεγονότα της αφορούν «πράξεις πειθαρχικής φύσης επί δικαστών». Υποδεικνύοντας ότι η διερεύνηση τέτοιων ζητημάτων διενεργείται αποκλειστικά από το καθ’ ύλην αρμόδιο όργανο, στη βάση του Συντάγματος και των σχετικών νομοθετημάτων. Δηλαδή, από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, το οποίο απαρτίζεται από τους δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Στην απόφασή της, ημερομηνίας 23/09/2025, η Αρχή Κατά της Διαφθοράς τονίζει ότι η Δικαστική Εξουσία είναι ανεξάρτητη με βάση το Σύνταγμα και πως την αποκλειστική αρμοδιότητα για τους διορισμούς, τις προαγωγές, τις μεταθέσεις, τις απολύσεις και τον πειθαρχικό έλεγχο των δικαστών του Εφετείου και των πρωτοβάθμιων δικαστηρίων έχει το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο. Ως εκ τούτου, η Αρχή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η συγκεκριμένη καταγγελία δεν εμπίπτει εντός των αρμοδιοτήτων της και τερμάτισε τη διερεύνηση.
Η Αρχή Κατά της Διαφθοράς ανάρτησε την εν λόγω απόφαση στην ιστοσελίδα της, αποφεύγοντας οποιαδήποτε αναφορά σε ονόματα, με σκοπό να ενημερωθεί το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που υπέβαλαν την ανώνυμη καταγγελία για την κατάληξή της.
Τέλος, στην απόφασή της, η Αρχή έκρινε σκόπιμο να διευκρινίσει ότι «η καταγγελία δεν έχει υποβληθεί από τα άμεσα ενδιαφερόμενα μέρη», εννοώντας προφανώς ότι δεν προέρχεται ούτε από την κ. Βαρωσιώτου ούτε από την οικογένεια του Θανάση.
Η αποκάλυψη της παρέμβασης
Στο πλαίσιο της εκδίκασης της ένστασης που κατέθεσε η Ντόρια Βαρωσιώτου ενώπιον του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου, με την οποία επιδιώκει να ακυρώσει την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου βάσει της οποίας απώλεσε τη δικαστική της έδρα, αποκαλύφθηκε και η αλληλογραφία που αντάλλαξαν το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο και η τότε δικαστής σχετικά με την υπόθεση του στρατιώτη Θανάση Νικολάου.
Συγκεκριμένα, σε επιστολή της ημερομηνίας 23/06/2025 προς το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, με την οποία απαντούσε σε όσα της καταλογίζονταν αναφορικά με τη συμπεριφορά και τη νομική της επάρκεια, η κ. Βαρωσιώτου κατήγγειλε τις αφόρητες πιέσεις που δεχόταν προκειμένου να αλλάξει το πόρισμά της στην πολύκροτη υπόθεση του θανάτου του Θανάση Νικολάου.
Το επίμαχο απόσπασμα έχει ως εξής: «Το πόρισμα στη θανατική ανάκριση του Θανάση Νικολάου εκδόθηκε στις 10/05/2024. Στις 130/5/2024 πήγαμε στο γραφείο του προέδρου (σ.σ. του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού) για να του ευχηθούμε. Ο πρόεδρος με κράτησε στο γραφείο του για να μου πει, με ανήσυχο ύφος, ότι έπρεπε να είχε δει το πόρισμα πριν το εκδώσω. Ευγενικά τού υπενθύμισα τη συνομιλία που είχαμε πριν από το Πάσχα. Ακολούθως, ο έντιμος πρόεδρος μού είπε πως έπρεπε να αλλάξω το πόρισμά μου ώστε αυτό να παραμείνει "ανοικτό". Συγκεκριμένα, μου είπε πως έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο για να αλλάξω την "κατάληξη". Του ανέφερα πως αυτή ήταν η απόφασή μου και με αναφορά στον νόμο τού είπα πως δεν μπορούσα να αλλοιώσω το πόρισμα που εξέδωσα. Ο πρόεδρος μού είπε: «Μα γίνεται πόρισμα με αιτία θανάτου την εγκληματική ενέργεια;» Επανέλαβα στον πρόεδρο πως αυτή ήταν η κατάληξή μου βάσει της προσκομισθείσας επιστημονικής μαρτυρίας που προέκυψε μετά την εκταφή. Του ανέφερα, επίσης, πως σε περίπτωση που οι διάδικοι το επιθυμούσαν μπορούσαν να ασκήσουν τα κατάλληλα ένδικα μέσα και να αμφισβητήσουν το πόρισμα».
Σφάλματα και κίνητρα
Να σημειωθεί ότι, μετά την απόφαση της Ντόριας Βαρωσιώτου ότι ο θάνατος του Θανάση Νικολάου οφείλεται σε εγκληματική ενέργεια, ο ιατροδικαστής Πανίκος Σταυριανός –ο οποίος απέδωσε τον θάνατο σε αυτοχειρία– προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο επιδιώκοντας την ακύρωση του πορίσματός της.
Λόγω της σοβαρότητας της υπόθεσης, συνήλθε αυτόβουλα η ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου για να εξετάσει το αίτημα Σταυριανού. Παρά το ότι οι δικαστές διαπίστωσαν σοβαρά νομικά σφάλματα από πλευράς της θανατικής ανακρίτριας δεν προχώρησαν στην ακύρωση του πορίσματός της. Ωστόσο, οι ίδιοι δικαστές, ενεργώντας ως Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, απομάκρυναν την κ. Βαρωσιώτου από το δικαστικό Σώμα, κρίνοντάς την ακατάλληλη για μονιμοποίηση στη θέση της δικαστού. Η κ. Βαρωσιώτου, από την πλευρά της, υποστηρίζει ότι «πληρώνει το τίμημα», επειδή αρνήθηκε να αλλάξει το πόρισμα για τα αίτια θανάτου του Θανάση μετά την έκδοσή του.
Στον αντίποδα, το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, στην απόφασή του για τερματισμό των υπηρεσιών της, επικαλείται σοβαρά σφάλματα όχι μόνο στη θανατική ανάκριση του Θανάση Νικολάου αλλά και σε μια δεύτερη υπόθεση που, επίσης, της ζητήθηκε να τροποποιήσει το πόρισμά της.
Σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, η κ. Βαρωσιώτου «επέλεξε, τελικά, και στις δύο περιπτώσεις να δρομολογήσει δικαστικές διαδικασίες που δεν προβλέπονται πουθενά στον Νόμο. Η επιλογή της αυτή δεν μπορεί να αποδοθεί σε άγνοια. Από την απόφασή της να προχωρήσει στις εν λόγω διαδικασίες, αποκαλύπτεται ότι ο πραγματικός της σκοπός δεν ήταν να λάβει τις απόψεις των μερών, αλλά, στο πλαίσιο μιας “δικαστικής διαδικασίας” που η ίδια επινόησε, να δημοσιοποιήσει την προσέγγιση του προέδρου –όπως την αντιλήφθηκε– για να αναδείξει ότι η ίδια είχε δίκιο και ότι ο πρόεδρος είχε ενεργήσει εσφαλμένα».
