Στις 4 Φεβρουαρίου 2025 πραγματοποιήθηκε συνάντηση του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Ταμασού και ορεινής κ. Ησαίου με τους διευθυντές και διευθύντριες των σχολείων της μητροπολιτικής περιφέρειας Ταμασού και Ορεινής. Η συνάντηση ήταν επιτυχής και παρευρέθησαν πολλοί διευθυντές Νηπιαγωγείων, Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων της περιφέρειας μας. Κατά τη συνάντηση που συνδυάστηκε με γεύμα, ο Πανιερώτατος ανέλυσε το θέμα της χρησιμότητας της Θρησκευτικής Αγωγής στα σχολεία μας.
«Από τα αρχαία χρόνια ετίθετο το ερώτημα για τη χρησιμότητα της διδασκαλίας της ηθικής αγωγής. Το ερώτημα αυτό αναλύθηκε πάρα πολύ στον περιβόητο διάλογο του Σωκράτη με το σοφιστή Πρωταγόρα. Οι σοφιστές, φυσικά, δίδασκαν τις διάφορες αρετές για δικούς τους ωφελιμιστικούς λόγους. Η αρχαία ελληνική γραμματεία δίνει μεγάλη σημασία στην ηθική διδασκαλία και στην άσκηση ενάρετης ζωής από τους νέους.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια θα τοποθετούσαμε και τη χρησιμότητα της θρησκευτικής αγωγής και μάλιστα της χριστιανικής αγωγής, αφού η χριστιανική διδασκαλία προάγει τις αιώνιες και διαχρονικές αρετές, τις οποίες δίδαξε κατά την επίγεια ζωή του ο μέγας διδάσκαλος, ο Ιησούς Χριστός.
Παρόλα αυτά υπήρχαν και υπάρχουν κάποιες αμφισβητήσεις για τη διδασκαλία του ΜΘ. Σήμερα, που οι περισσότερες ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι πολυπολιτισμικές, κάποιοι υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να διδάσκεται το Μάθημα Θρησκευτικών (ΜΘ) στα δημόσια σχολεία, διότι η θρησκευτική εκπαίδευση θα μπορούσε να χρησιμοποιείται για προσηλυτισμό των μαθητών στη χριστιανική πίστη, μέσα στα δημόσια σχολεία. Γι’ αυτό, υποστηρίζουν ότι η διδασκαλία του ΜΘ, αντί να είναι υποχρεωτική, πρέπει να μετατραπεί σε προαιρετική. Κι’ ακόμη, η ύλη του ΜΘ θα πρέπει να μην περιορίζεται σε ένα θρήσκευμα μόνο, για να μη γίνεται προσηλυτισμός.
Οι υποστηρικτές της θρησκευτικής εκπαίδευσης στα σχολεία, υποστηρίζουν ότι η θρησκεία είναι μια μορφή γνώσης και για το λόγο αυτό τα Θρησκευτικά θα πρέπει να έχουν μια μόνιμη θέση στο αναλυτικό πρόγραμμα. Το ΜΘ θα πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία, αυτό όμως δε σημαίνει ότι επιτρέπεται να προσηλυτίζονται οι μαθητές, για να γίνουν χριστιανοί. Η θρησκεία θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ένα σπουδαίο κοινωνικό φαινόμενο, γεγονός που ενισχύει την αναγκαιότητα της διδασκαλίας του ΜΘ.
Μεταξύ των επιχειρημάτων που παραθέτουν όσοι εναντιώνονται στη διδασκαλία του ΜΘ είναι και τα εξής:
1. Η κοινωνία μας είναι πια μια πολυπολιτισμική κοινωνία και δεν υπάρχει ομοιογένεια στο μαθητικό πληθυσμό, για να διδάσκεται μια ομοιογενής θρησκεία.
2. Πολλές φορές προβάλλεται το επιχείρημα ότι στο ΜΘ γίνεται προσηλυτισμός και αυτό αντίκειται προς τις ελευθερίες του ατόμου.
Στο ΜΘ δεν γίνεται προσηλυτισμός, αλλά μια αμερόληπτη, κατά το δυνατό, διδασκαλία του Χριστιανισμού (καθώς και άλλων θρησκειών) και γνωριμία της επικρατούσας χριστιανικής παράδοσης και πολιτιστικής κληρονομιάς. Αυτή την παράδοση είναι καλό να την γνωρίζουν και οι ξένοι που επέλεξαν να κατοικούν στην πατρίδα μας, διότι αυτή η γνώση θα βοηθήσει και τους ίδιους να ζήσουν σε ένα οικείο πολιτισμικό και κοινωνικό περιβάλλον. Αντίθετα, η άγνοια μπορεί να τους δημιουργεί περισσότερο άγχος και ανασφάλεια.
Ας δούμε τώρα μερικά επιχειρήματα που συνηγορούν στη διδασκαλία της Χριστιανικής Αγωγής στα σχολεία μας:
α) Το παιδί έχει ανάγκη από τη βίωση του θρησκευτικού συναισθήματος, της συγκίνησης, δηλαδή, που αισθάνεται ο άνθρωπος, όταν στρέφεται προς το Θεό.
β) Η Θρησκευτική Αγωγή αναπτύσσει το παιδί ηθικά, κοινωνικά, συναισθηματικά, πνευματικά. Αφυπνίζει το παιδί ηθικά και πνευματικά. Το βοηθά να κατανοήσει τον εαυτό του ως πρόσωπο, μέλος δηλαδή μιας κοινωνίας, στην οποία καλείται να ζήσει με αγάπη και σεβασμό προς τη δημιουργία και τους ανθρώπους. Η Θ.Α. εμπλουτίζει το συναίσθημα και τη βούληση του παιδιού και του προσφέρει ηρεμία, ισορροπία, σταθερότητα, αυτοπεποίθηση κι ελπίδα.
γ) Η παιδεία πρέπει να έχει ανθρωπιστικό χαρακτήρα
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια τονίζεται η αξία της ΘΑ. Δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει τον ανθρωπιστικό χαρακτήρα της παιδείας. Βασική πρόθεση του σχολείου πρέπει να είναι η συμβολή στη σωστή ανάπτυξη της προσωπικότητας του κάθε μαθητή. Η γνωστική μόνο ανάπτυξη του μαθητή δε λύνει το πρόβλημα της αγωγής.
Το σχολείο καλείται να δώσει μια σφαιρική αγωγή, υποβοηθώντας τους μαθητές στην ολοκλήρωση της προσωπικότητάς τους.
4. Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από κοινωνική και ηθική κρίση, η οποία επηρεάζει όλους μας και ιδίως τα παιδιά.
Είναι παραδεκτό ότι στην αντιμετώπιση της κρίσης των αξιών, του ανταγωνιστικού πνεύματος , του υλισμού και του ευδαιμονισμού, της ηθικής χαλάρωσης και προβολής κάθε ανηθικότητας από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που μαστίζει την κοινωνία μας, μπορεί να συμβάλει η χριστιανική αγωγή, με τις διαχρονικές αξίες τις οποίες διδάσκει.
5. Διατήρηση της ταυτότητάς μας
Η κοινωνία μας μπορεί να είναι πολυπολιτισμική, αλλά αυτό δε συνεπάγεται ότι εμείς ως Έλληνες και Ορθόδοξοι πρέπει να χάσουμε την ταυτότητά μας.
Θα ήταν, λοιπόν, σφάλμα αν με αφορμή την αύξηση του αριθμού των ξένων μαθητών στα σχολεία μας αμφισβητήσουμε την αξία και τη χρησιμότητα της Θ.Α. Με το ίδιο σκεπτικό, θα αμφισβητούσαμε και τον εθνικό ύμνο, τις εθνικές γιορτές, την ιστορία μας, την ελληνική λογοτεχνία και την πολιτιστική μας παράδοση (λαογραφία, ήθη και έθιμα κτλ).
Έτσι, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ως κατακλείδα ότι το Μάθημα των Θρησκευτικών είναι αναγκαίο στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Εξ άλλου ζούμε σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα και η Θρησκευτική Αγωγή αποτελεί ένα στήριγμα, που μας βοηθά να κρατηθούμε ως Έλληνες και ως Ορθόδοξοι χριστιανοί στην εσχατιά αυτή της Μεσογείου. Αυτή την παρακαταθήκη πρέπει να την κρατήσουμε όπως την παραλάβαμε και να την παραδώσουμε αλώβητη και στις επόμενες γενιές», αναφέρει η ανακοίνωση της Μητρόπολης.
