Το πλήθος που συγκεντρώθηκε έξω από το σπίτι του Νικολά Σαρκοζί στην αριστοκρατική συνοικία Λα Μουέτ του Παρισιού, την περασμένη Τρίτη, χειροκροτώντας τον, επευφημώντας τον και τραγουδώντας τη Μασσαλιώτιδα, καθώς εκείνος αναχωρούσε συν γυναιξί και τέκνοις για τη φυλακή Λα Σαντέ, δεν συνέρρευσε εκεί εντελώς αυθόρμητα ή τυχαία.
Ήταν ένας εν μέρει ενορχηστρωμένος αποχαιρετισμός στον πρώτο πρώην πρόεδρο της Γαλλίας που οδηγήθηκε στο κελί.
Τον είχαν οργανώσει, απευθύνοντας σχετικό κάλεσμα, ο πρωτότοκος γιός του Σαρκοζί, Πιέρ και ο νεότερος γιός του, Λουί: ετεροθαλή αδέλφια από τους δύο πρώτους γάμους του πατέρα τους, πριν ο Νικολά παντρευτεί το 2008 την Κάρλα Μπρούνι και αποκτήσει αργότερα την πρώτη κόρη του, τη σήμερα 14χρονη Τζούλια.
Σε ανάρτηση στο Χ, ο 41χρονος Πιέρ, παραγωγός χιπ χοπ, ζήτησε από τον κόσμο να έρθει για να δείξει «την αγάπη του», γιατί «μόνο αυτή μετράει».
Όμως ο 28χρονος Λουί επέλεξε πολιτικούς τόνους, χαρακτηρίζοντας τον πατέρα του «θύμα» αδικίας, παρά το γεγονός ότι αυτή δεν ήταν καν η πρώτη καταδίκη του για παράνομη πολιτική χρηματοδότηση.
Σε κάθε περίπτωση, ήταν η υπόθεση χρηματοδότησης της προεκλογικής του εκστρατείας το 2007 από τη Λιβύη και το καθεστώς Καντάφι αυτή που τον έστειλε τελικά στη φυλακή.
«Θέλω να ευχαριστήσω με όλη μου την καρδιά τους αμέτρητους Γάλλους που, παρά τις υποχρεώσεις τους, στάθηκαν στο πλευρό μας», έγραψε αργότερα στο Χ ο Λουί, επίδοξος συνεχιστής της πολιτικής δυναστείας Σαρκοζί.
«Είναι εύκολο να διακηρύξει κανείς τον πατριωτισμό του, την αγάπη του για τη Γαλλία, τον σεβασμό του για τους θεσμούς της, αλλά πολύ πιο δύσκολο να αναλάβει την ευθύνη».
Δεν ήταν μια τυχαία αναφορά.
Μόλις προ ημερών, ο 28χρονος γιός του πρώην προέδρου και ισχυρής προσωπικότητας της γαλλικής Δεξιάς άρχισε την προεκλογική καμπάνια του για το 2026, διεκδικώντας τη δημαρχία στο Μεντόν, στη Γαλλική Ριβιέρα.
Από τις… ΗΠΑ με αγάπη
Ο Λουί έχει πια εγκατασταθεί στην ειδυλλιακή παραθαλάσσια πόλη της νοτιοανατολικής Γαλλίας μαζί με την έγκυο σύζυγό του, την 33χρονη Ναταλί Χούσιτς, πρώην μοντέλο και κόρη Κροάτη διπλωμάτη.
Επέλεξαν, λένε, το Μεντόν επειδή ήθελαν να μεγαλώσουν το παιδί τους στον ήλιο, δίπλα στη θάλασσα, ενώ «το Παρίσι είναι ένας τρόμος».
Οι κακές γλώσσες ωστόσο λένε ότι, στην πραγματικότητα, ο 28χρονος Λουί θα προτιμούσε να κάνει το πολιτικό ντεμπούτο του στο Νεϊγί-σιρ-Σεν.
Το εύπορο παριζιάνικο προάστιο, όπου ο πατέρας του εξελέγη πρώτη φορά δήμαρχος με την γκωλική Δεξιά το 1983, όταν ήταν (επίσης) 28 ετών.
Κρίθηκε ωστόσο ότι ο Λουί θα είχε περισσότερες πιθανότητες εκλογής στο Μεντόν.
Για τον ίδιο είναι ένα μεγάλο στοίχημα, αλλά και μια μεγάλη ανατροπή.
Επέστρεψε άλλωστε πρόσφατα στη Γαλλία, από τις ΗΠΑ, όπου ζούσε τα τελευταία 18 χρόνια.
Εκεί μεγάλωσε, αφότου η μητέρα του, Σεσίλια Σιγκανέρ Αλμπενίζ, δεύτερη σύζυγος του Νικολά Σαρκοζί, έφυγε από το Μέγαρο των Ηλυσίων το 2007, εγκαταλείποντας τον τότε αρχηγό του γαλλικού κράτους για έναν Γαλλομαροκινό ειδικό στις δημόσιες σχέσεις, με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Ο Λουί έφυγε μαζί της στις ΗΠΑ, σε ηλικία 10 ετών.
Φοίτησε σε στρατιωτική ακαδημία στην Πενσυλβάνια, με σπαρτιατική πειθαρχία.
Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.
Σε ένα επιχειρηματικό-δημιουργικό εγχείρημα έφτιαξε το 2019 τη δική του συλλογή με ανδρικά μοκασίνια, εμπνευσμένα από διάσημες προσωπικότητες: τη Μαρί Κιουρί, τον Σίγκμουντ Φρόιντ, τον Τόμας Τζέφερσον, τον Γουίλιαμ Σαίξπηρ.
Το είχε περιγράψει στους New York Times ως ένα «νοητικό πείραμα σχετικά με την αξιοπιστία των πνευματικών δικαιωμάτων έναντι των influencers και με το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει μια παλιομοδίτικη startup, με ένα όνειρο και ένα άμεσο μήνυμα».
Τελειόφοιτος τότε, έλεγε ότι έστελνε παράλληλα αιτήσεις εργασίας, έχοντας στο επίκεντρο τη δημοσιογραφία και το Καπιτώλιο. Ενδιαφερόταν για την πολιτική και τη δημόσια τάξη.
Από τον Ναπολέοντα, στον Τραμπ και τούμπαλιν
Η συνέχεια για τον Λουί ήταν τελικά ένα μεταπτυχιακό στις Διεθνείς Σχέσεις και φοίτηση στη στρατιωτική ακαδημία Σεντ-Σιρ της Γαλλίας.
Την άνοιξη του 2024 ετοιμαζόταν να γίνει αξιωματικός του αμερικανικού στρατού.
Ωστόσο άλλαξε πορεία, άγνωστο ακριβώς γιατί.
Καλλιεργώντας πολιτικό προφίλ με ιδεολογικο-πατριωτική «πινελιά», έγραψε ένα βιβλίο για τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη και τη βιβλιοθήκη του: «Ο Αυτοκράτορας, τα Βιβλία του και η Επιρροή τους στην Ναπολεόντεια Εποχή».
Πρόκειται πρακτικά για μια μελέτη της αγάπης του Ναπολέοντα για τη λογοτεχνία και της κατανόησής του για τη σημασία της ως μέσου εξουσίας. Όχι τυχαία, επέλεξε μια μορφή που αγαπά ιδιαίτερα η γαλλική Δεξιά.
Κυκλοφόρησε πέρυσι στα αγγλικά και στα γαλλικά αυτή την άνοιξη, κάνοντας μεγάλο ντόρο.
Πλέον ο Λουί έχει το δικό του podcast με πολιτικές συνεντεύξεις, μια στήλη στο ακροδεξιό εβδομαδιαίο περιοδικό «Valeurs Actuelles» και θέση σχολιστή, ως ειδικού σε θέματα ΗΠΑ, στο ειδησεογραφικό κανάλι LCI, ιδιοκτησίας της επιχειρηματικής αυτοκρατορίας του ζάπλουτου νονού του, Μαρτέν Μπουίγκ.
Πίνει νερό στο όνομα του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, και δη στο μεταναστευτικό. Δηλώνει πολύ φιλοουκρανός. Τάσσεται αναφανδόν υπέρ του Ισραήλ.
Ορκισμένος νεοφιλελεύθερος, λέει ότι η Γαλλία χρειάζεται «τέσσερις ή πέντε Έλον Μασκ» και έναν Χαβιέρ Μιλέι -τον ακροδεξιό «αναρχοκαπιταλιστή» πρόεδρο της Αργεντινής- «επί 1.000».
Παρ’ όλα αυτά αποκηρύσσει κάθε προσέγγιση με την Ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν και του Ζορντάν Μπαρντελά.
Αντίθετα, λέει, φιλοδοξεί να συσπειρώσει όλα τα κομμάτια της γαλλικής Δεξιάς -αν και πολλές από τις απόψεις του δεν ταιριάζουν με τα «χνώτα» των συντηρητικών ηγετών της.
Ο Λουί για παράδειγμα είναι λάτρης της οπλοκατοχής, υπέρ της νομιμοποίησης της κάνναβης και της παρένθετης μητρότητας, που οι Ρεμπουμπλικανοί -το κόμμα του πατέρα του- απορρίπτουν.
Ο ίδιος πάντως δηλώνει λάτρης του νυν προέδρου της κεντροδεξιάς παράταξης και μέχρι πρότινος υπουργού Εσωτερικών στις μακρονικές κυβερνήσεις, Μπρουνό Ρεταγιό.
Τα αισθήματα δείχνουν αμοιβαία.
Ένα νέο «αστέρι της Δεξιάς»
Στο πρόσωπο του Λουί Σαρκοζί -ενός νεαρού, ψηλού, αμερικανοτραφή φιλελεύθερου- η γαλλική κεντροδεξιά βλέπει ήδη έναν μελλοντικό «σωτήρα».
Η δεξιά εφημερίδα «Le Figaro» τον αποκαλεί ήδη «αστέρι της δεξιάς».
«Είναι ο αγαπημένος μας αυτή τη στιγμή», δήλωσε ανωνύμως βουλευτής των Ρεπουμπλικανών στο δίκτυο BFM.
Γίνονται ήδη μετρήσεις της δημοφιλίας του, ακόμη και σε εθνικό επίπεδο.
Μια πρόσφατη έρευνα της Harris Interactive για το LCI (το κανάλι του νονού του) έδειξε ότι το 15% των ερωτηθέντων έχει εμπιστοσύνη στον γόνο του Σαρκοζί.
Όχι άσχημα για έναν νεόφερτο στην πολιτική, με ένα βαρύ, πλην όμως όχι και «αμόλυντο» επώνυμο.
Μένει βέβαια να φανεί εάν θα καταφέρει να εκλεγεί στις δημοτικές εκλογές της άνοιξης.
Αλλά στα μάτια του πατέρα του φαίνεται ότι είναι ήδη ο συνεχιστής μιας οικογενειακής πολιτικής δυναστείας.
Πέρυσι τον Οκτώβριο, καθισμένος στην πρώτη σειρά του αμφιθεάτρου του Ιδρύματος Ναπολέοντα, στο Παρίσι, παρακολουθούσε συγκινημένος τον γιό του να δίνει διάλεξη.
Κι όταν στο τέλος της ο Νικολά Σαρκοζί -αν και ήδη καταδικασθείς για διαφθορά και αθέμιτη άσκηση επιρροής- μοίραζε αυτόγραφα, έλεγε περήφανα σε όλους πως «είναι η ώρα του Λουί».
